ΑΙΓΥΠΤΙΩΤΙΣΣΑ ΣΤΟ ΤΙΜΟΝΙ ΤΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

 

Είναι πράγματι πολλοί οι Αιγυπτιώτες που στο διάβα του χρόνου ανέλαβαν σημαντικές θέσεις στη δημόσια διοίκηση και διεκπεραιώνοντας και με το παραπάνω τα καθήκοντα τους έκαναν υπερήφανους τους συμπατριώτες τους απανταχού.

          Σ΄ αυτούς συμπεριλαμβάνεται και η Μαρία Θεοδωρίδου, η οποία ως Πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Εμβολιασμών ανέλαβε την ενημέρωση των πολιτών για τη διαδικασία που θα γίνουν τα εμβόλια σ΄ αυτήν την δύσκολη καμπή που η πανδημία έχει πραγματικά ¨γονατίσει¨ τη χώρα μας.

          Όπως διαβάζουμε, η Μαρία Παπαγρηγορίου-Θεοδωρίδου γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια. Αποφοίτησε με Άριστα την Ιατρική Σχολή Ε.Κ.Π.Α. Έλαβε τον τίτλο της ειδικότητας της παιδιατρικής το 1974. Μετεκπαιδεύτηκε στην ιολογία στο Institute of Child Health, University of London, Great Ormond Street. Το 1975 αναγορεύτηκε Διδάκτωρ με Άριστα στην Ιατρική Σχολή Αθηνών. Το 1988 εξελέγη υφηγήτρια ενώ το 1996 της αναγνωρίστηκε η εξειδίκευση της λοιμωξιολογίας. Το 2007 εξελέγη καθηγήτρια στην Α΄ Παιδιατρική Κλινική του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου και εργάστηκε πάνω από 35 χρόνια. Διετέλεσε πάνω από 30 έτη Υπεύθυνη του Τμήματος Λοιμωδών Νοσημάτων (ΜΑΚΚΑ) του Νοσοκομείου Παίδων Αγία Σοφία και της Μονάδας Παιδικού AIDS. Έχει μεγάλο αριθμό ανακοινώσεων και εισηγήσεων σε θέματα σχετικά με λοιμώξεις και εμβόλια. Οι δημοσιεύσεις της σε ελληνικά περιοδικά υπερβαίνουν τις 150 και σε ξενόγλωσσα τις 180. Έχει διατελέσει πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Παιδιατρικών Λοιμώξεων και για πολλά χρόνια μέλος και πρόεδρος από τριετίας της Εθνικής Επιτροπής Εμβολιασμών.

          Εμείς, δεν έχουμε παρά να την ευχηθούμε καλή επιτυχία στο δύσκολο και συνάμα σημαντικό έργο της.

 

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ

 

ΠΕΡΙ ¨ΑΙΓΥΠΤΙΩΤΩΝ¨ Ο ΛΟΓΟΣ

 

Σύμφωνα με το εγκυρότατο Λεξικό της Νεοελληνικής Γλώσσας του Γ. Μπαμπινιώτη : Αιγυπτιώτης (ο) {Αιγυπτιωτών}, Αιγυπτιώτισσα (η) {Αιγυπτιωτισσών} είναι το πρόσωπο που κατάγεται από την ελληνική παροικία τής Αιγύπτου.

Άρα είναι σαφές πως στη γλώσσα μας, η λέξη ¨Αιγυπτιώτης¨ έχει να κάνει μονάχα με τους Έλληνες, χωρίς να χρειάζεται κάποιον εθνικό προσδιορισμό, όπως Έλληνας Αιγυπτιώτης, Γάλλος Αιγυπτιώτης, κ.ο.κ.

Σαφώς και είναι σωστό να πούμε Έλληνας εξ Αιγύπτου, όπως λέμε Έλληνες εξ Αμερικής, από την άλλη όμως το αντίστοιχο Ελληνο-Αμερικάνος δεν είναι σωστό να μεταφερθεί σ΄ εμάς διότι ως Ελληνο-Αιγύπτιος παίρνει άλλη έννοια, υπονοώντας κάποιον μικτό γάμο, κάτι που δεν συμβαίνει με τους Ελληνο-Αμερικανούς.

Τέλος, σωστό είναι και το Έλληνας της Αιγύπτου, όπως και όλα τα σχετικά υπόλοιπα Έλληνας του Βελγίου, Έλληνας του Σουδάν, κτλ.

Τώρα, οι Αιγυπτιώτες είναι τμήμα – και μάλιστα σημαντικότατο όπως έχω αποδείξει στα σχετικά 33 ιστορικά μου βιβλία – του Απόδημου Ελληνισμού ή αλλιώς του Ελληνισμού της Διασποράς, δύο έννοιες-προσδιορισμοί σαφώς πιο γενικοί που συμπεριλαμβάνουν όλους τους Έλληνες του εξωτερικού.

Τέλος, Αιγυπτιώτης συνεχίζεται να ονομάζεται και ο επαναπατρισμένος Έλληνας της Αιγύπτου, όπως και οι γόνοι αυτών. Αφού ανεξαρτήτως τον τόπο γέννησης του παιδιού, στην Ελλάδα συνηθίζουμε ευρέως να ρωτάμε : Από που είσαι ; Και εσύ απαντάς είμαι Καλαματιανός, αφού οι γονείς – και ιδιαίτερα ο πατέρας – έχουν γεννηθεί στην Καλαμάτα, αλλά εγώ γεννήθηκα στην Αθήνα. Έτσι, κι εγώ που γεννήθηκα στην Αθήνα αλλά οι γονείς που είναι Αιγυπτιώτες, απαντώ είμαι και αισθάνομαι Αιγυπτιώτης, ιδιαίτερα υπερήφανος γι΄ αυτό.

Αν θέλουμε τώρα να πάμε ένα βήμα παραπέρα και να δώσουμε κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στον ¨Αιγυπτιώτη¨, αυτά είναι ο κοσμοπολιτισμός του, η αγάπη για την πατρίδα, η τήρηση των παραδόσεων, η πολυγλωσσία του, το ανεπτυγμένο αίσθημα φιλανθρωπίας και ευεργετισμού, καθώς και η πίστη του ως ποίμνιο του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας (ανεξαρτήτως του τόπου δεύτερης ή και τρίτης εγκατάστασης του).

Όλα λοιπόν τα παραπάνω προσδίδουν στον Αιγυπτιώτη μια μοναδικότητα, όχι ελιτίστικη, ούτε φυσικά φυλετική, αλλά μια μοναδικότητα ήθους και επιτευγμάτων, αφού όπως συνηθίζω να λέω τόσοι λίγοι, σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα κατόρθωσαν τόσα πολλά υπέρ και των δύο πατρίδων τους.

 

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ

 

ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΚΡΑΦΙΤΙ ΣΕ ΑΡΧΑΙΟΑΙΓΥΠΤΙΑΚΟΥΣ ΝΑΟΥΣ

 

          Αν και δεν την ενστερνιζόμαστε, ήδη από το 2000 π.Χ. και ιδιαίτερα κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους υπήρξε εκτεταμένη η πρακτική να χαράσσονται ονόματα – ως ¨αποδεικτικά¨ παρουσίας – πάνω σε αρχαία μνημεία σε διάφορους αρχαιολογικούς χώρους ανά τον κόσμο, ιδιαίτερα δε στην Ελλάδα, στην Αίγυπτο και στην Ιταλία.

          Χαρακτηριστικά στην Αίγυπτο του 19^ο αιώνα αναφέρουμε το συγγραφέα Σατωμπριάν, το όνομα του οποίου βρίσκουμε στη Μεγάλη Πυραμίδα, ενώ τα ονόματα του εξερευνητή Μπελζόνι και του ποιητή Ρεμπώ βρίσκονται χαραγμένα σε αρχαιο-αιγυπτιακούς ναούς. Από την άλλη, στην Ελλάδα επισκεπτόμενοι το Ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο, μπορούμε ν΄ αντικρίσουμε πάνω σ΄ έναν από τους κίονες το όνομα του Λόρδου Βύρωνα.

Αυτό όμως που έχει για εμάς ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι κάποια άλλα χαράγματα σε αιγυπτιακά μνημεία, χαράγματα από συμπατριώτες μας που θέλανε έτσι να ¨κλέψουν¨ λίγο χρόνο από την αιωνιότητα των συγκεκριμένων κατασκευών.

Έτσι, στο πόδι του αγάλματος του Ραμσή Β΄ στο Αμπού Σιμπέλ μπορούμε να διαβάσουμε όσα χάραξαν το 593 π.Χ. οι Έλληνες μισθοφόροι του στρατού του Φαραώ Ψαμμήτιχου και συγκεκριμένα τα εξής : ¨Βασιλέος ελθόντος ες Ελεφαντίναν Ψαματίχου ταύτα έγραψαν τοι συν Ψαμματίχοι τοι Θεοκλούς έπλεον, ήθον δε Κέρκιος κατύπερθε, υίς ο ποταμός ανίη, αλογλόσους δ΄ ήχε Ποτασιμτό, Αιγυπτίους δε Άμασις, έγραφε δ΄ αμέ Αρχόν Αμοιβίχου και Πέλεγος Ουδάμου¨.

Αρκετούς αιώνες αργότερα και συγκεκριμένα τον 19^ο, στους ναούς του Λούξορ διαβάζουμε χαραγμένα ελληνικά ονόματα, όπως : Γ.Α. Φώσκολος 1890, Ν. Πετζή και Ι.Γ. Ζιότη 1865, Μ. Πίστα 1891, κ.ά., ενώ στην είσοδο της Μεγάλης Πυραμίδας της Γκίζα κάποιος Λουκάς Κουρέτης άφησε το εγχάρακτο στίγμα του, τεκμήριο μιας άλλης ιστορίας, εκείνης δηλαδή του σύγχρονου γκράφιτι.

 

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ

 

ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΚΑΡΠΟΛΑΣ

Ο Αιγυπτιώτης ιατρός και πρωτοπόρος φαρμακοποιός

 

          Από το νέο βιβλίο μου ¨Λησμονημένοι Έλληνες¨ (εκδ. Αγγελάκη, Αθήνα 2020) αντιγράφουμε τα εξής :

          Συνεχίζοντας την τοποθέτηση ψηφίδων ιστορίας στο βιβλίο μου ¨Αιγυπτιώτικες Προσωπικότητες του Χθες¨ (εκδ. Αγγελάκη, Αθήνα 2017) καταγράφουμε όσα βιογραφικά στοιχεία βρέθηκαν για τον Αιγυπτιώτη ιατρό και πρωτοπόρο φαρμακοποιό Ιωάννη Γκαρπολά :

Καταγόμενος από την Κεφαλλονιά και γεννημένος στην Κωνσταντινούπολη, ο Ιωάννης Γκαρπολάς αντλούσε τις ρίζες του από την παλαιά οικογένεια Γκαρπολά των Αθηνών που έδωσε το όνομα της στις Φυλακές Γκαρπολά και στην αθηναϊκή Συνοικία Γκαρπολά.

Μετά τις γυμνασιακές του σπουδές φοίτησε στην Ιατρική Σχολή Αθηνών και μάλιστα για πρώτη φορά στα πανεπιστημιακά χρονικά προσήλθαν για τις επί διδακτορία εξετάσεις την ίδια μέρα και στην ίδια πανεπιστημιακή σχολή δύο αδελφοί, ο Ιωάννης και ο κατόπιν παιδίατρος Νικόλαος Γκαρπολάς.

Στη συνέχεια σε ειδικές κλινικές των Παρισίων εξειδικεύτηκε στη δερματολογία, για να εγκατασταθεί μετά, μαζί με τον αδελφό του, στην Αλεξάνδρεια, όπου και ίδρυσε πρωτότυπη Κλινική Δερματικών Νοσημάτων, διακριθείς παρά τη διεθνή κοινωνία της πόλης, η οποία τον υποστήριζε επί μακρά σειρά ετών, τιμώντας έτσι το ελληνικό όνομα στην Αίγυπτο ως άριστος επιστήμονας.

Παράλληλα, αντιλαμβανόμενος πως μεταξύ τόσων αλλοεθνών φαρμακοεμπορείων δεν υφίστατο στην Αλεξάνδρεια ένα ελληνικό, έστειλε τον επ΄ αδελφή ανιψιό του Μίλτο Γκαρπολά να σπουδάσει Χημεία-Φαρμακευτική, καταβάλλοντας δε γενναίο χρηματικό ποσό επανίδρυσε περί το 1923 το γνωστό ήδη από το 1907 επί της οδού Χρηματιστηρίου 6 Μέγα Φαρμακεμπορείο και Φαρμακείο Γκαρπολά, το οποίο τίμησε την ελληνική φαρμακευτική επιστήμη με τη διάδοση στην Αλεξάνδρεια όλων των ελληνικών σκευασμάτων, ενώ κατόρθωσε μεταξύ πέντε αλλοεθνών φαρμακεμπορείων να επικρατήσει και να κατακτήσει για πολλά χρόνια την πρώτη θέση και ως επιστημονικό κέντρο των Ελλήνων ιατρών, και ως μεγάλη εμπορική φαρμακευτική επιχείρηση παρέχουσα τακτική εργασία σε Έλληνες επιστήμονες και σε πολλούς Έλληνες υπαλλήλους.

Με το θάνατο του στις 3/12/1934 άφησε χήρα το γένος Μαυροπούλου και δύο κόρες, από τις οποίες η μία ήταν σύζυγος του γνωστού Αλεξανδρινού χειρουργού Γεωργίου Κωνσταντουλάκη.

 

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ

 

Η ΤΗΛΕΦΩΝΙΑ ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ

 

Αναμνηστικό γραμματόσημο επ΄ ευκαιρία της International Telecommunications Conference 

που έλαβε χώρα στο Κάιρο το 1938

Η τηλεπικοινωνιακή ιστορία της Αιγύπτου ξεκινά το 1854 όταν και άρχισε να λειτουργεί η πρώτη τηλεγραφική γραμμή που συνέδεε το Κάιρο με την Αλεξάνδρεια, κατασκευασμένη από την British Eastern Telegraph Company.

Στις 26/1/1881 η Αιγυπτιακή Κυβέρνηση παραχώρησε στον Αλέξανδρο Γκράχαμ την άδεια εγκατάστασης τηλεφωνικών γραμμών μεταξύ Καΐρου και Αλεξανδρείας. Όμως, τον Απρίλιο του ίδιου έτους ο Γκράχαμ, με σχετική έγκριση της κυβερνήσεως, παραχώρησε τη σχετική άδεια στην Oriental Telephone Company Limited.

Στις αρχές του 1914 ξεκίνησαν οι διαπραγματεύσεις της αγοράς της Oriental Telephone Company από την Αιγυπτιακή Κυβέρνηση, οι οποίες όμως διακόπηκαν λόγω της έκρηξης του Α΄π.π. Τελικά, η αγορά αυτή επετεύχθη στις αρχές του 1918, με την καταβολή 1.000.000 λιρών. Η κυβέρνηση δε, προσκόλλησε την Τηλεφωνική Υπηρεσία στη Διοίκηση των Σιδηροδρόμων και Τηλεγράφων, ενώ βάσει της συμφωνίας διατηρούσε το δικαίωμα να κρατήσει ή να απολύσει οποιονδήποτε υπάλληλο της παλιάς εταιρίας.

Το 1957 όλα τα περιουσιακά στοιχεία της Oriental Telephone Company και των άλλων τηλεπικοινωνιακών παρόχων μεταφέρθηκαν στο Υπουργείο Τηλεπικοινωνιών, ενώ την ίδια χρονιά οι ενσύρματες και ασύρματες επικοινωνίες τέθηκαν υπό τη δικαιοδοσία της Αρχής Τηλεπικοινωνιών και Ασύρματων Επικοινωνιών, η οποία και αναφερόταν στο Υπουργείο Μεταφορών.

Το 1980 ιδρύθηκε η Arab Republic of Egypt National Telecommunications Organization (ARENTO) ως αυτόνομη δημόσια υπηρεσία υπό την εποπτεία του Υπουργείου Μεταφορών – η οποία ως το 1996 ήταν ο μοναδικός πάροχος τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών στην Αίγυπτο – και το 1998 μετονομάστηκε σε Telecom Egypt, μετατρεπόμενη σε μετοχική εταιρία, στην οποία η Αιγυπτιακή Κυβέρνηση διατηρεί σχεδόν την πλήρη κυριότητα (80%), με τα κεντρικά της γραφεία να βρίσκονται σε Κάιρο, Αλεξάνδρεια, Μανσούρα, Σουέζ, Ισμαηλία και Τάντα. Παράλληλα, δημιουργήθηκε το Υπουργείο Επικοινωνιών και Τεχνολογίας Πληροφοριών με σκοπό την ανάπτυξη της σχετικής υποδομής στη χώρα.

Η Telecom Egypt προσφέρει επίσης υπηρεσίες κινητής τηλεφωνίας μέσω της συμμετοχής της στη Vodafone Egypt. Συνολικά, διατηρεί δημόσιο μονοπώλιο έναντι των σταθερών γραμμών, παρέχει το 70% της υπηρεσίας διαδικτύου, είναι ο μοναδικός πάροχος διεθνών τηλεφωνικών υπηρεσιών, ενώ παρέχει συνδεσιμότητα σε όλους τους φορείς εκμετάλλευσης κινητής τηλεφωνίας.

Η τηλεφωνική σύνδεση Ελλάδας-Αιγύπτου έλαβε χώρα το Μάρτιο του 1948 και τα σχετικά της εγκαίνια περιγράφονται ως ιστορικό γεγονός σε άρθρο του αλεξανδρινού ¨Ταχυδρόμου¨ ως εξής :

¨Χθες το απόγευμα [10 Μαρτίου 1948] ενεκαινιάσθη η τηλεφωνική συγκοινωνία μεταξύ Ελλάδος και Αιγύπτου. Ο Έλλην Υπουργός των Τ.Τ.Τ. κ. Ανδρέας Μπιράκης συνωμίλησε μετά του Αιγυπτίου συναδέλφου του Υπουργού της Συγκοινωνίας Α.Ε. Ιμπραήμ Ντεσσούκι Αμπάζα Πασσά, κατόπιν δε μετά του Πρεσβευτού της Ελλάδος κ. Γ. Τριανταφυλλίδη, προς ον απηύθυνε χαιρετισμόν όστις έχει εν περιλήψει ως εξής :

¨Εγκαινιάζων την γραμμήν ταύτην σήμερον υποβάλλω τα σέβη μου εις την Α.Μ. τον Βασιλέα της Αιγύπτου, χαιρετίζων τον Πρόεδρον και τα μέλη της Αιγυπτιακής Κυβερνήσεως, ως και τον φίλον αιγυπτιακόν λαόν. Επίσης απευθύνω χαιρετισμόν προς τους Αιγυπτιώτας Έλληνας, τους οποίους έχομε βαθειά εις την καρδιάν μας. Η Ελλάς μετά τόσους αγώνας είχε το δικαίωμα να αναπαυθή και να επουλώση τας πληγάς της, και όμως είναι ηναγκασμένη να εξακολουθή να μάχηται. Εις τον αγώνα τούτον πάντως θα επικρατήση. Η Ακρόπολις ήτις λάμπει ως εν σύμβολον ούτε έσβυσεν, ούτε θα σβύση ποτέ¨.

Εις τον χαιρετισμόν του κ. Μπιράκη, η Α.Ε. ο Ντεσσούκι Αμπάζα Πασσάς απήντησεν ως εξής :

¨Έχω την τιμήν να εγκαινιάσω μετά την Υμετέρας Εξοχότητος την τηλεφωνικήν συγκοινωνίαν Καΐρου-Αθηνών. Το ευτυχές τούτο γεγονός έρχεται να προσθέση ένα ακόμη δεσμόν εις τους τόσους άλλους που συνδέουν τας δύο μας χώρας. Και αι δύο ήσαν αι πρώται εις την Ιστορίαν. Έδωσαν εις τον πολιτισμόν τον χιλιόχρονον πολιτισμών των. Η κατευθείαν αυτή επαφή των θα προσεγγίση περισσότερον, είμαι βέβαιος, τον ελληνικόν και τον αιγυπτιακόν λαόν. Τόσοι άλλως τε δεσμοί μας ενώνουν, πολιτικοί, πνευματικοί και οικονομικοί¨.

Κατόπιν ο Αιγύπτιος υπουργός έπλεξε το εγκώμιον της Ελληνο-Αιγυπτιακής φιλίας, εκφράσας τον θαυμασμόν του δια την δραστηριότητα της Ελληνικής εν Αιγύπτω παροικίας.

Εις τον κ. Μπιράκην απήντησεν ο Πρεσβευτής μας κ. Τριανταφυλλίδης, ο οποίος αφού εξέφρασε την συγκίνησιν του διότι ήκουεν την φωνήν της Ελλάδος, κατέληξεν :

¨Θα υποβάλλω τα σέβη σας εις την Α.Μ. τον Βασιλέα Φαρούκ και τον χαιρετισμόν σας εις την Αιγυπτιακήν Κυβέρνησιν, τον Αιγυπτιακόν Λαόν και τους Αιγυπτιώτας Έλληνας. Τα αισθήματα τα οποία τρέφει η Αίγυπτος προς την Ελλάδα είναι εξαιρετικώς φιλικά, κάθε δε νέα σύσφιγξις σχέσεων γίνεται δεκτή ενταύθα μετά μεγάλης ικανοποιήσεως. Τέλος και από πρακτικής απόψεως η τηλεφωνική επικοινωνία θα εξυπηρετήση μεγάλως τας οικονομικάς και εμπορικάς σχέσεις¨.

Το δικαίωμα της τηλεφωνικής επικοινωνίας μετά της Ελλάδος ωρίσθη μία λίρα Αιγύπτου κατά λεπτόν. Κάθε δε τηλεφώνημα, δέον να μην υπερβαίνει τα τρία λεπτά της ώρας. Ο υπουργός υπεσχέθη ήδη ότι αργότερον η τιμή θα ελαττωθή¨.

                                                                                        Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ

 

ΤΟ ΚΑΪΡΟ ΤΟΥ ΙΛΛΙΝΟΪΣ

 

Κάιρο 1860 - 2010

Η πόλη Κάιρο είναι από το 1860 η έδρα του νομού Αλέξανδρος στο ακραίο νότιο Ιλλινόις των Ηνωμένων Πολιτειών και κείται σε ένα χαμηλό δέλτα στη συμβολή των ποταμών Μισισιπή και Οχάιο. Γέφυρες πάνω και από τα δύο ποτάμια συνδέουν την πόλη με το Κεντάκι και το Μισσούρι.

          Σύμφωνα με την εγκυκλοπαίδεια ¨Britannica¨, η πόλη ονομάστηκε έτσι γιατί η περιοχή πιστευόταν πως έμοιαζε με εκείνη του αιγυπτιακού Καΐρου, ενώ και το νότιο Ιλλινόις έμεινε γνωστό ως ¨Μικρή Αίγυπτος¨.

          Αξίζει να σημειωθεί η επίσκεψη στο Κάιρο του Καρόλου Ντίκενς το 1842, ο οποίος όχι μόνο δεν εντυπωσιάστηκε από τον τόπο, αλλά αποτέλεσε και το πρώτυπο για τον εφιάλτη της Πόλης της Εδέμ στη νουβέλα του ¨Martin Chuzzlewit¨.

          Η πόλη άνθισε μετά το 1860 όταν και αναπτύχθηκε το εμπόριο με το Σικάγο και μετά τον εμφύλιο κυριάρχησαν στην οικονομία της η ξυλεία και η γεωργία.

          Στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και στις αρχές της δεκαετίας του 1970 το Κάιρο ήταν η σκηνή φυλετικών συγκρούσεων και στη συνέχεια έπεσε σε σοβαρή παρακμή.

          Το 2010 είχε περί τους 3.000 κατοίκους και μέχρι σήμερα αντιμετωπίζει πολλές σημαντικές κοινωνικοοικονομικές προκλήσεις, όπως φτώχεια, εγκλήματα, θέματα εκπαίδευσης, ανεργία, κτλ.

 

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ

 

 

ΤΡΙΑ ΝΕΑ ΜΟΥΣΕΙΑ ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ

 

Παρά τα τουριστικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η Αίγυπτος και εν αναμονή των εγκαινίων του περιβόητου νέου Μεγάλου Αιγυπτιακού Μουσείου, τρία άλλα μουσεία άνοιξαν φέτος τις πύλες τους με συνολικό κόστος συνδυαστικά 1 δις αιγ. λίρες και συγκεκριμένα : Το Μουσείο Σαρμ Ελ Σέιχ, το Μουσείο Καφρ Ελ Σέιχ και το Μουσείο Βασιλικών Μεταφορών στο Κάιρο. 

Το Μουσείο Σαρμ Ελ Σέιχ αποτελεί το πρώτο μουσείο αρχαιοτήτων στο θέρετρο της Ερυθράς Θάλασσας και περιλαμβάνει τρεις αίθουσες για εκθέσεις, καθώς και έναν χώρο ψυχαγωγίας αποτελούμενο από μια σειρά από εστιατόρια, παζάρια, παραδοσιακά καταστήματα χειροτεχνίας, ένα ανοιχτό θέατρο και πλατείες για γιορτές και εκδηλώσεις.

          Το Μουσείο Καφρ Ελ Σέιχ μέσα στο πάρκο της Σαναά είναι ένα εθνικό μουσείο που τεκμηριώνει την αιγυπτιακή πολιτιστική κληρονομιά, ενώ στοχεύει στη διάδοση της αρχαιολογικής και πολιτιστικής ευαισθητοποίησης σχετικά με το παρελθόν του Κυβερνείου Καφρ Ελ Σέιχ και των γειτονικών κυβερνείων. Το μουσείο αποτελείται από τρεις κύριους εκθεσιακούς χώρους, όπου εκτίθενται αντικείμενα από τις ανασκαφές στον αρχαιολογικό χώρο Tell Al-Faraeen, καθώς και από άλλους αρχαιολογικούς χώρους του Κυβερνείου Καφρ Ελ Σέιχ.

Τέλος, το Μουσείο Βασιλικών Μεταφορών βασικά αποκαταστάθηκε, αφού θεωρείται ως ένα από τα παλαιότερα μουσεία του είδους του και ένα από τα σημαντικότερα μουσεία οχημάτων στον κόσμο με την ιδέα ίδρυση του να ανάγεται στη βασιλεία Ισμαήλ. Το ανακαινισμένο μουσείο καλύπτει συνολική έκταση 6.175 τ.μ. και αποτελείται από πολλές αίθουσες.

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ

 

¨ΕΦΥΓΕ¨ Ο ΑΙΓΥΠΤΙΩΤΗΣ ΝΟΤΗΣ ΛΑΛΑΪΤΗΣ ΤΩΝ IDOLS

 

Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια στις 2/3/1945, όπου και τελείωσε το Αβερώφειο Γυμνάσιο. Από παιδί στενός φίλος του Ντέμη Ρούσσου, που τους έβρισκες, που τους έχανες, στο εστιατόριο ¨Elite¨ κατέληγαν για μολοχία, αφού η ιδιοκτήτρια Χριστίνα Κωνσταντίνου ήταν αδελφή της μητέρας του.

Ασχολούμενος με τη μουσική από τα παιδιάτα του, μαθητής ακόμη σχημάτισε το συγκρότημα ¨7 Άσσοι¨, ενώ στα 18 του εγκαταστάθηκε στην Αθήνα.

Το 1964 κατόπιν προσκλήσεως του φίλου του κιθαρίστα Αντώνη Γιούλη, σχηματίσανε τους περίφημους ¨Idols¨, με τους οποίους παίξανε σε πάρα πολλούς μουσικούς χώρους της Ελλάδας και του εξωτερικού. Ας σημειωθεί πως ήταν το συγκρότημα που το 1967 ¨άνοιξε¨ τη συναυλία των Rolling Stones στην Αθήνα.

          Ως σημαντικός δε piano-bar entertainer που μιλούσε 4 γλώσσες, ο Λαλαΐτης έκανε εμφανίσεις στα καλύτερα μαγαζιά και ξενοδοχεία, ενώ στο 28^ο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης βγήκε τέταρτος με το τραγούδι του ¨Στιγμές¨ σε ερμηνεία Έλενας Οικονομίδου και στίχους Νίκου Ελληναίου.

          Στις 2/11/2020 ο Λαλαΐτης που σφράγισε με τη μουσική του τις γενιές του ΄60 και ΄70 ταξίδεψε για την Αιώνια Μουσική Ανατολή.

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ

 

 

ΜΙΧΑΗΛ ΤΟΥΡΤΟΥΛΗΣ ΒΕΗΣ

Ο Αιγυπτιώτης πολιτικός της Αλβανίας

 

          Από το νέο βιβλίο μου ¨Λησμονημένοι Έλληνες¨ (εκδ. Αγγελάκη, Αθήνα 2020) αντιγράφουμε τα εξής :

Ο ελληνικής καταγωγής Μιχαήλ Τουρτούλης Βέης γεννήθηκε στην Κορυτσά το 1847, αλλά μεγάλωσε στο Φαγιούμ. Φοίτησε στο Lycée Français Αλεξανδρείας και σπούδασε ιατρική στην Ελλάδα και στη Γαλλία (1876-1885) με ειδικότητα στην οφθαλμολογία. Επέστρεψε στην Αίγυπτο το 1885 και εργάστηκε ως ιατρός σε καϊρινά νοσοκομεία ως το 1912 που μετακόμισε στην Αλβανία.

Το 1914 πήρε μέρος στην αλβανική αντιπροσωπεία που ταξίδεψε στη Γερμανία για να προσφέρει τον αλβανικό θρόνο στον Πρίγκιπα Wilhelm zu Wied και κατόπιν διορίστηκε Υπουργός Υγείας και Παιδείας στην κυβέρνηση του Turhan Πασά.  Το μεγαλύτερο μέρος του Α΄π.π. το πέρασε στη Λωζάνη και το Δεκέμβριο του 1918 υπηρέτησε ως Υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου στην κυβέρνηση του Δυρραχίου.

Το 1919 εκπροσώπησε την Αλβανία στη Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων και το 1920 στο Συνέδριο του Lushnia ως εκπρόσωπος της ορθόδοξης κοινότητας. Την ίδια χρονιά ήταν μέλος της 4μελούς επιτροπής που ασκούσε την Αντιβασιλεία στην Αλβανία, από το οποίο αποσύρθηκε το Δεκέμβριο του 1921, ενώ το 1924 επέστρεψε στην Αίγυπτο όταν ο Άχμετ Ζώγου κατέστειλε τις εναντίον του πραξικοπηματικές πράξεις. Συνεχίζοντας να έχει επαφές με την Εθνική Επαναστατική Επιτροπή, η κυβέρνηση Ζώγου τον καταδίκασε ερήμην σε 101 χρόνια φυλάκιση, αλλά τελικά το 1927 συμπεριλήφθηκε σε σχετική αμνηστία, πήγε για λίγο στην Αλβανία, αλλά σύντομα επέστρεψε στην Αίγυπτο όπου και πέθανε το 1935.

Ας σημειωθεί πως παρότι το 1914 είχε υποβάλει την παραίτηση του, η οποία δεν έγινε δεκτή, διότι διαφωνούσε με την επιστράτευση με σκοπό εκστρατεία εναντίον της Βορείου Ηπείρου, στη Διάσκεψη των Παρισίων υποστήριξε σθεναρά την ενότητα της Αλβανίας σε αντίθεση με την ελληνική θέση.

Πηγές : Rob. Elsie ¨A Biographical Dictionary of Albany History¨, ed. Tauris, London 2012, p.448 – ¨Ταχυδρόμος¨, Αλεξάνδρεια 16-29/11/1913 – ¨Σκριπ¨, Αθήνα 9/4/1914, 18/5/1914, 19/11/1920

 

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ

 

                                                     Ο ΓΑΜΟΣ ΤΟΥ ΦΑΡΟΥΚ

Την Πέμπτη 20/1/1938 έλαβαν χώρα οι γάμοι του Βασιλέως Φαρούκ με τη Φαρίντα Ζουλφικάρ. Όπως είναι λογικό, ολόκληρη η Αίγυπτος προετοιμάστηκε κατάλληλα για τους σχετικούς μεγαλοπρεπείς εορτασμούς και ιδιαίτερα η Αλεξάνδρεια και το Κάιρο.

Το σχετικό πρόγραμμα των εορτών στην Αλεξάνδρεια είχε ως εξής : Πέμπτη 20/1 : Α] Φωταγώγηση με δαπάνες του Δήμου των πλατειών Μωχάμεντ Άλη, Ζαγλούλ, Ισμαήλ και Ρας ελ Τιν. Οι Τράπεζες, οι διαχειρίσεις, οι εμπορικοί οίκοι και οι ιδιώτες καλούνταν ομοίως όπως φωταγωγήσουν τα ακίνητα τους. Η Εταιρία Φωτισμού κλήθηκε επίσης να εγκαταστήσει φωτεινό πίδακα στην Πλατεία Μωχάμεντ Άλη. Β] Η Δημαρχία προσέφερε στις 6μ.μ. στο Καζίνο Σαν Στέφανο τσάι, στο οποίο προσκλήθηκαν 2.000 άτομα, Αιγύπτιοι και Ευρωπαίοι, και μετά το οποίο επακολούθησε εσπερίδα. Γ] Στις 9μ.μ. εκτοξεύτηκαν πυροτεχνήματα στο Κάγεντ Βέη και στο Σαν Στέφανο. Δ] Υπαίθριες συναυλίες δόθηκαν από διάφορες μουσικές της πόλης το διάστημα 4-8μ.μ. σε πλατείες και δημόσιους κήπους. Παρασκευή 21/1 : Α] Παρέλαση των στρατωνισμένων στην Αλεξάνδρεια δυνάμεων δια των οδών της πόλης με επικεφαλής μουσική. Β] Παρέλαση των προσκοπικών σωματείων της Αλεξάνδρειας. Γ] Δωρεάν κινηματογραφικές παραστάσεις για μαθητές και φοιτητές στους διάφορους κινηματογράφους της πόλης από τις 10π.μ ως τις 3-5μ.μ., με προβολή ταινιών που εμφάνιζαν το Βασιλέα Φαρούκ και ιδιαίτερα την τελετή ανάρρησης του στο θρόνο. Σάββατο 22/1 : Γενικές διασκεδάσεις. Εκτός των εορτών αυτών, η Δημαρχία προσέφερε δωρεάν τροφή σε 15.000 φτωχούς, ενώ σε 5.000 από αυτούς διένειμε υποδήματα και τεμάχια υφασμάτων. Ομοίως, διανεμήθηκαν γλυκίσματα στους τροφίμους των δημαρχιακών και άλλων ασύλων. Επιπλέον, η Δημαρχιακή Επιτροπή άφησε πλήρη ελευθερία δράσης στο Διοικητή Μωχάμεντ Χουσεΐν Πασά και στο γενικό Διευθυντή της Δημαρχίας όπως λάβουν όσα άλλα μέτρα έκριναν σκόπιμα για τον πανηγυρισμό του ευτυχούς γεγονότος. Για την εκτέλεση του όλου προγράμματος η Επιτροπή πίστωσε ποσό 4.000 λιρών, δυνάμενο να αυξηθεί σε περίπτωση ανάγκης.

Στο Κάιρο οι εορτές διήρκεσαν 4 ημέρες. Το γαμήλιο συμβόλαιο υπογράφηκε στα Ανάκτορα της Κούμπας παρουσία της Βασιλικής Οικογένειας, των ανωτέρων αυλικών και των ουλεμάδων, ενώ ο Πρύτανης του Άζχαρ σύνταξε το σχετικό πρακτικό. Τη μέλλουσα Βασίλισσα αντιπροσώπευσε ο πατέρας της, ο οποίος εκκίνησε από το μέγαρο του στην Ηλιούπολη επιβαίνων ανακτορικής άμαξας, της οποίας προηγείτο και ακολουθούσε ιππικό. Αεροπλάνα πετούσαν κατά τη διάρκεια της διαδρομής, ενώ το απόγευμα ανθοστόλιστα άρματα και αυτοκίνητα διαφόρων οργανώσεων, εμπορικών οίκων, κτλ., εκκίνησαν από την Πλατεία Αμπντίν για να κατευθυνθούν στη Κούμπα, όπου και παρέλασαν μπροστά από τα Ανάκτορα. Τα διαφόρων εταιριών ατμόπλοια του Νείλου φωταγωγήθηκαν και στις 10μ.μ. εκτοξεύτηκαν πυροτεχνήματα, μεταξύ των οποίων και κάποια που απεικόνιζαν τις εικόνες του Βασιλέως και της μέλλουσας Βασίλισσας. Το πρωί της 21/1 ο στρατός παρέλασε ενώπιον του Βασιλέως, που έφερε τη στολή στρατάρχη, στην Πλατεία Αμπντίν. Το απόγευμα παρατέθηκε δείπνο προς τιμήν των Υπουργών και άλλων προσωπικοτήτων και ακολούθησε δεξίωση. Οι κήποι της Εζμπεκίας, της Γκεζίρας και της Αμπασίας ήταν φωταγωγημένοι. Στις 22/1 πραγματοποιήθηκε παρέλαση προσκόπων, τους οποίους επιθεώρησε ο Βασιλέας, το δε απόγευμα παρατέθηκε στα Ανάκτορα δείπνο προς τιμήν του Διπλωματικού Σώματος και των ξένων προκρίτων, ενώ δόθηκε και παράσταση από θίασο της Γαλλικής Κωμωδίας. Στις 23/1 έγιναν μεγάλες εορταστικές εκδηλώσεις. Οι δημόσιοι κήποι άνοιξαν και φωταγωγήθηκαν. Το απόγευμα έγινε δεξίωση στα Ανάκτορα για τους σημαίνοντες Αιγυπτίους. Τα τεμένη Μωχάμεντ Άλη, Σουλτάν Χουσεΐν και Ριφάι φωταγωγήθηκαν. Αψίδες θριάμβου στήθηκαν, ενώ τα δημόσια κτίρια και τα καταστήματα φωταγωγήθηκαν.

Ας σημειωθεί πως η νυφική εσθήτα και άλλες δέκα εσθήτες είχαν παραδοθεί στον Αιγύπτιο πρεσβευτή στο Παρίσι από τον Οίκο Ουώρθ και απεστάλησαν αεροπορικώς στην Αίγυπτο, ενώ μετά το γάμο το βασιλικό ζεύγος αναχώρησε για το Ινσάς, όπου παρέμεινε ως τις 10/2, παραμονή της επετείου των γενεθλίων του Βασιλέως, η οποία και πανηγυρίστηκε μεγαλοπρεπώς.

Όπως είναι φυσικό πάμπολλα και πολύτιμα ήταν τα δώρα που έλαβε το βασιλικό ζεύγος από ιδιώτες, οργανισμούς και κυβερνήσεις όλου του κόσμου. Η Ελληνική Κυβέρνηση τους προσέφερε μαρμάρινη κεφαλή της Αιγύπτιας Βασίλισσας Βερενίκης. Η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας έδωσε 100 λίρες και άλλες 100 λίρες η Ελληνική Κοινότητα Καΐρου, ενώ στο ποσό αυτό προστέθηκαν και άλλα που προσφέρθηκαν από τις υπόλοιπες ελληνικές κοινότητες της Αιγύπτου. Το τελικό σημαντικό χρηματικό ποσό που συγκεντρώθηκε διατέθηκε, επέχοντας τη σημασία γαμήλιου δώρου, για τη συντήρηση κλίνης σε γνωστό Αιγυπτιακό Νοσοκομείο. Επιπλέον, συμμετέχοντας στους γαμήλιους εορτασμούς η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας είχε αποφασίσει να σημαιοστολισθούν επί τριήμερο όλα τα σχολεία, τα νοσοκομεία, τα ορφανοτροφεία, τα άσυλα και τα λοιπά φιλανθρωπικά ιδρύματα της, να φωταγωγηθούν επί τριήμερο η έδρα της, η Σαλβάγειος Σχολή και το Μπενάκειο Ορφανοτροφείο, και να αργήσουν για τρεις ημέρες τα σχολεία της.

Αξίζει τέλος να σημειωθούν λίγα λόγια από το κύριο άρθρο της αλεξανδρινής εφημερίδας ¨Ταχυδρόμος¨ της 20/1/1938 : ¨[…] Από των επισήμων κτιρίων και των μεγάρων, μέχρι του ταπεινού εργατικού οικίσκου, παντού κυματίζουν σημαίαι, εμβλήματα χαράς και πανηγυρισμού. […] Ο νεαρός Βασιλεύς Φαρούκ ο Αος, του οποίου πάσα εμφάνισις προκαλεί την μέθην του ενθουσιασμού των υπηκόων του, δέχεται σήμερον εις τα Ανάκτορα την εκλεκτήν της καρδίας του, την ονειρώδη σύντροφον του Θρόνου και της ζωής του. […] Η Φαρίντα εγκαταλείπει τον πατρικόν οίκον και τα τηλεβόλα της χώρας, αποβαλόντα τον πολεμοχαρή προορισμόν των, μεταβάλλονται εις διαγγελείς ειρηνικούς, ίνα σκορπίσουν από τα στόματα των ευφροσύνους κανονιοβολισμούς, μεταδίδοντας δια της απηχήσεως των το ευοίωνον άγγελμα ανά την χώρα. […]¨.

 

                                                                                                        Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ

 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΑΝΤΙΟ ΣΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ Ε.Κ.Α.

ΕΔΜΟΝΔΟ ΚΑΣΙΜΑΤΗ

 

Φτωχότερος ο Αιγυπτιώτης Ελληνισμός με το πέρασμα στην αθανασία του Προέδρου της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας Εδμόνδου Κασιμάτη, ενός πατριώτη που τόσα πολλά προσέφερε στον Αιγυπτιωτισμό και στον Απόδημο Ελληνισμό εν γένει.

Είχε γεννηθεί στην Αλεξάνδρεια στις 28/1/1938, γιος του Ιάκωβου Κασιμάτη και της Ελένη Τραβασάρου, αμφότεροι με καταγωγή από τα Κύθηρα.

Αποφοίτησε από τη Σαλβάγειο Εμπορική Σχολή το 1957 και μάλιστα πάντοτε διέπρεπε στα αραβικά, γαλλικά και μαθηματικά. Για δε τη γαλλική προφορά και απαγγελία είχε επανειλημμένα βραβευθεί από το Γαλλικό Ινστιτούτο Σπουδών Αλεξανδρείας.

Υπήρξε αθλητικό μέλος του Ελληνικού Ναυτικού Ομίλου Αλεξανδρείας στη δεκαετία του ΄50 και στη συνέχεια από το 1957 μέλος του Διοικητικού του Συμβουλίου, πετυχαίνοντας το 1976 με τη βοήθεια του Κωνσταντίνου Πηλαβάκη την εξαίρεση του ΕΝΟΑ από το Νόμο 77/1975 με την υπ. αρ. 92/1976 υπουργική απόφαση. Το 1998 εκλέχθηκε Πρόεδρος του Ομίλου – του οποίου ήταν και Μέγας Ευεργέτης – θέση την οποία κατείχε ως το θάνατο του, συμβάλλοντας τα μέγιστα στην επίλυση δύσκολων προβλημάτων που ταλάνιζαν το σωματείο, ένα σωματείο Ελληνικό με πλήθος αθλητικές επιτυχίες.

Τον Οκτώβριο του 1998 εξελέγη μέλος της Κοινοτικής Επιτροπής της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας, διατελώντας προϊστάμενος του Γηροκομείου, προϊστάμενος των αστικών και τεχνικών υπηρεσιών, οικονομικός επόπτης, κτλ. Μέγας Ευεργέτης της, εξελέγη Πρόεδρος της Κοινότητας στις 27/4/2017, θέση στην οποία παρέμεινε ως το βράδυ της 16^ης Οκτωβρίου που νικήθηκε από τον κορονοϊό…

Σπουδαίος επιχειρηματίας, με μεγάλη οικονομική επιφάνεια, τόσο στην Αίγυπτο, όσο και στην Ελλάδα, ήταν συνιδιοκτήτης με το γιο του Νικόλαο των γνωστών καταστημάτων ετοίμων ενδυμάτων ¨Minerva¨ επί της αλεξανδρινής οδού Σάαντ Ζαγλούλ, με άλλα δύο υποκαταστήματα στην πόλη του Αλέξανδρου και με έτος ίδρυσης το 1908. Επίσης, συνιδιοκτήτης με το γιο του στην Αθήνα δύο ιδιόκτητων πολυκαταστημάτων επίπλων υπό την επωνυμία ¨Galerie Louis XV Κασιμάτης¨ σε έκταση 2.500 τ.μ. στην παραλιακή Λεωφόρο Ποσειδώνος 81 και ενός τριώροφου καταστήματος στην Αγ. Αλεξάνδρου 47 στο Παλαιό Φάληρο.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα της πολυαγαπημένης του Αλεξάνδρειας που θα τον δεχθεί στη στοργική αγκαλιά της…

 

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ