ΝΕΟΣ ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

Ο ΑΙΓΥΠΤΙΩΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΜΗΤΣΙΑΛΗΣ

Μία από τις πρώτες επιλογές του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη για τη θέση του νέου Διοικητή του Αγίου Όρους ήταν ο τέως Υποδιοικητής της ΕΥΠ και πρέσβης επί τιμή Αναστάσιος Μητσιάλης.

Γεννημένος στην Αθήνα το 1952, πέρασε τα σχολικά του χρόνια στην Αλεξάνδρεια. Από τις παλιές οικογένειες της πόλης, οι Μητσιάληδες διατηρούσαν ήδη από το 1872 σπουδαίο Κηροποιείο που ίδρυσε ο προ προπάππους του Χρήστος Μητσιάλης, για να το αναλάβει κατόπιν ο προπάππους του Αναστάσιος και κατόπιν οι επόμενες γενιές.

Ο Αναστάσιος Μητσιάλης ο νεότερος σπούδασε στη Νομική Αθηνών (Δημόσιο Δίκαιο και Πολιτικές Επιστήμες), ενώ το 1975 εισήλθε στη Διπλωματική Υπηρεσία με τον βαθμό Ακολούθου Πρεσβείας (Διεύθυνση Μέσης Ανατολής). Το 1976 ήταν μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ (Ειδική Πολιτική Επιτροπή), από το 1978 ως το 1980 Γραμματέας Πρεσβείας και Διευθύνων στο Προξενικό Γραφείο της Πρεσβείας της Ρώμης, ενώ από το 1981 ως το 1984 υπηρέτησε στη Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Ελλάδας στο Γραφείο των Ηνωμένων Εθνών στη Γενεύη.

Από το 1984 ανέλαβε διαδοχικά Γενικός Πρόξενος στο Γιοχάνεσμπουργκ και το Λονδίνο, το 1991 Υποδιευθυντής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων στην Κεντρική Υπηρεσία και το 1992 Διευθυντής Εθιμοτυπίας.

Το 1995 γίνεται Πρέσβης της Ελλάδας στην Αργεντινή, το 1999 πρέσβης στο Ισραήλ, το 2002 αναλαμβάνει Επικεφαλής Διεύθυνσης Σχέσεων με Ηνωμένες Πολιτείες και Καναδά, το 2003 Γενικός Διευθυντής Προσωπικού, Διοίκησης και Οργάνωσης και το 2004 Πρέσβης της Ελλάδας στη Ρώμη.

 

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ

 

ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΑΙΓΥΠΤΙΟΙ ΘΕΟΙ : ΠΡΩΤΑ ΞΑΔΕΛΦΙΑ !!!

 

          Όπως καταγράφει ο Γ. Καψάλης στα 1933, ο Τυφώνας ήταν ένα μυθολογικό τέρας έχοντας διπλό χαρακτήρα, διότι από τη μία ήταν η προσωποποίηση του φαινομένου της τρομοκρατικής ηφαιστειώδους εκρήξεως, κι από την άλλη η προσωποποίηση του φαινομένου της σφοδρής λαίλαπας.

Ο Ησίοδος αναφέρει (Θεογ. 478 κ.εξ.) πως ο Τυφώνας ήταν γιος του Ταρτάρου και της Γαίας, τον οποίο αυτή γέννησε μετά την απέλαση των Τιτάνων από τον ουρανό από το Δία, χολωμένη κατά των Ολύμπιων Θεών. Υπερείχε σε μέγεθος και δύναμη όλων των γεννηθέντων από τη Γη τεράτων. Το κεφάλι του έφτανε στα άστρα και τα χέρια του εκτεινόμενα, σε ανατολή και δύση. Από τους ώμους του εφύοντο εκατό ακόμη κεφάλια δρακόντων από τα οποία έβγαιναν κάθε είδους φωνές (θείες, ανθρώπινες, ζωώδεις, κτλ.). Από τους μηρούς του και κάτω το σώμα του αποτελούταν από σπείρες εχιδνών και από όλο το σώμα του φύονταν φτερά. Από τα μάτια του πετάγονταν φωτιές και οι τρίχες του κεφαλιού και των γενιών του ήταν ιδιαιτέρως βρώμικες.

Από τη μέρα που γεννήθηκε ο Τυφώνας λοιπόν, άρχισε να βάλλει κατά του ουρανού πύρινες πέτρες, βγάζοντας δαιμονιώδεις κραυγές. Οι θεοί τότε, εκτός του Δία, φοβισμένοι τράπηκαν σε φυγή και εγκαταστάθηκαν στην Αίγυπτο μεταμορφωμένοι σε ζώα ύστερα από παρότρυνση του Πάνα : Ο Απόλλωνας σε γεράκι, ο Ερμής σε ίβιδα, ο Άρης και η Άρτεμις σε ψάρια, ο Διόνυσος σε τράγο, κτλ.

Τελικά, ο Δίας νίκησε τον Τυφώνα, τον φυλάκισε αρχικά στο Κωρύκιο άντρο της Κιλικίας και κατόπιν, σύμφωνα με τον Πίνδαρο, τον αλυσόδεσε στα έγκατα της Αίτνας στη Σικελία.

Ας βάλουμε τώρα στην εξίσωση και τα εξής, αφήνοντας τη λύση της στη δημιουργική φαντασία των αναγνωστών :

Ενώ ο Τυφώνας είχε ταυτιστεί κατά τους αρχαίους χρόνους με τον Αιγύπτιο θεό Σετ, πλείστοι και βασικοί ήταν οι Αιγύπτιοι ζωόμορφοι θεοί όπως ο Ώρος με κεφάλι γερακιού, ο Θωθ με κεφάλι ίβιδας, ο Κνουμ με κεφάλι κριού, κ.ο.κ., ενώ άλλες θεότητες είχαν υπό την προστασία τους ζώα όπως η Χατμεχίτ που ήταν η θεά των ψαριών.

Δεν γνωρίζουμε αν τελικά πιστεύετε στα παρα-μύθια, καλό θα ήταν όμως να δίνετε βάση στους μύθους, διότι κάτι ανάλογο συμβαίνει με τα παρα-φυσικά φαινόμενα και τη φυσική… Εξάλλου, το ποιος επηρέασε ποιον ή ποιος προηγήθηκε ποιου στην περίπτωση αυτή δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, γιατί ο ελληνικός και ο αιγυπτιακός πολιτισμός αποτελούν τις δύο όψεις της ίδιας σελήνης. Τι κι αν φαντάζει σκοτεινή η μια πλευρά, κι η άλλη φωτεινή ? Το ίδιο φεγγάρι από τα βάθη της αρχαιότητας καθοδηγεί τους φίλους λαούς μας !

 

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ

 

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΙΓΥΠΤΙΩΤΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΥ

ΑΓΙΟΥ ΜΗΝΑ ΣΤΟ ΕΛ ΑΛΑΜΕΪΝ

 

Αγιογραφία του Αγίου Μηνά να κατατροπώνει τους Γερμανούς στο 

Ελ Αλαμέιν. Ι.Μ. Αγίας Λαύρας, Άγιο Όρος

Ο πολιούχος της Ελληνικής Ισμαηλίας, Αιγυπτιώτης Άγιος Μηνάς γεννήθηκε στο Νίκιο της Αιγύπτου το 250 μ.Χ. από γονείς ειδωλολάτρες. Το οικογενειακό του περιβάλλον όμως δεν τον επηρέασε και έφηβος ακόμη έγινε χριστιανός. Μεγαλώνοντας, επέλεξε να σταδιοδρομήσει στο Ρωμαϊκό στρατό, στο ιππικό τάγμα των Ρουταλικών, υπό την διοίκηση του Αργυρίσκου, διακρινόμενος για τη φρόνηση και την ανδρεία του,

Με το διωγμό του Διοκλητιανού στα 303-311 μ.Χ., οι Ρωμαίοι στρατιώτες διατάχθηκαν να συλλαμβάνουν και να τυραννούν τους χριστιανούς προσπαθώντας να τους κάνουν να αλλαξοπιστήσουν. Ο Μηνάς αυτό δεν το ανέχθηκε, πέταξε στη γη τη στρατιωτική του ζώνη απεκδυόμενος έτσι την ιδιότητα του στρατιώτη και διέφυγε σε παρακείμενο όρος. Εκεί έζησε επί αρκετό διάστημα με νηστεία, αγρυπνία και προσευχή.

Έτσι, σε ηλικία 50 περίπου ετών, μετά από θεία αποκάλυψη, κατέβηκε στην πόλη, σε μέρα ειδωλολατρικού πανηγυριού και ομολόγησε το Χριστό ως τον ένα και αληθινό Θεό, με αποτέλεσμα να συλληφθεί και να συρθεί δερόμενος μπροστά στο διοικητή της πόλης, Πύρρο. Εκεί με θάρρος αποκάλυψε το όνομα, την καταγωγή, το στρατιωτικό του παρελθόν και διεκήρυξε την πίστη του στο Χριστό.

Οδηγήθηκε στη φυλακή και υποβλήθηκε σε φρικτά βασανιστήρια. Τον κρέμασαν και τον έγδερναν μέχρι που άρχισαν να φαίνονται τα εσωτερικά του όργανα. Έπειτα, έτριβαν το καταπληγωμένο του σώμα με τρίχινο ύφασμα και στο τέλος τον έσερναν γυμνό και κατακρεουργημένο πάνω σε μεταλλικά αγκάθια. Αλλά εκείνος άντεχε. Έτσι, απελπισμένος ο τύραννος, διέταξε να τον αποκεφαλίσουν. Βαδίζοντας προς τον τόπο της εκτέλεσης, ο Μηνάς πρόλαβε να ζητήσει από κάποιους κρυπτοχριστιανούς να μεταφέρουν το λείψανό του στην Αίγυπτο.

Ο αποκεφαλισμός του έλαβε χώρα την 11^η  Νοεμβρίου στις αρχές του 4^ου αι. μ.Χ. και οι δήμιοι του άναψαν φωτιά για να κάψουν το σώμα του. Ότι κατάφεραν οι κρυπτοχριστιανοί να περισώσουν από την πυρά, το μετέφεραν στην Αίγυπτο και το έθαψαν κοντά στην Μαρεώτιδα λίμνη, νοτιοδυτικά της Αλεξάνδρειας. Στο σημείο εκείνο σταμάτησε, κατά την παράδοση, η καμήλα που μετέφερε τα λείψανα αρνούμενη πεισματικά να προχωρήσει. Έτσι οι χριστιανοί κατάλαβαν ότι ήταν θέλημα Θεού να ενταφιασθούν εκεί τα λείψανα του Αγίου.

Η περιοχή του τάφου πολύ σύντομα εξελίχθηκε σε προσκυνηματικό κέντρο. Ο Μέγας Κωνσταντίνος, επί  Πατριάρχη Αλεξανδρείας Μέγα Αθανάσιου, ανήγειρε ναό πάνω στον τάφο του Αγίου Μηνά. Σε λίγα χρόνια δημιουργήθηκε εκεί εκτεταμένο κτιριακό συγκρότημα, το οποίο περιελάμβανε δύο ναούς, μοναστήρι, ξενώνες και άλλες εγκαταστάσεις, ενώ τα εκατοντάδες θαύματα του Αγίου έγιναν ευρύτατα γνωστά.

Ένα από τα θαύματα αυτά περιγράφει ο Αρχιμανδρίτης Χαράλαμπος Βασιλόπουλος : Ο Άγιος Μηνάς συνετέλεσε αποτελεσματικά στο να συντριβεί ο ανίκητος ως τότε Ρόμελ στην Αφρική. Και συγκεκριμένα, το 1942 η στρατιά του Ρόμελ βάδιζε προς την Αλεξάνδρεια και αποφασίστηκε να στρατοπεδεύσει στο Ελ Αλαμέιν, που αραβικά σημαίνει Άγιος Μηνάς, διότι εκεί παλιά υπήρχε ναός του με όμορφες αγιογραφίες, μία από τις οποίες απεικόνιζε τον Άγιο οδηγό καραβανιού από καμήλες. Και εκεί που οι Αιγυπτιώτες φοβόντουσαν πως αν έπεφτε η Αλεξάνδρεια θα τελείωναν όλα, ο Άγιος Μηνάς, ως Αιγυπτιώτης κι αυτός, επενέβη και πρόλαβε την ολοκληρωτική καταστροφή.

Το μεσονύχτιο εκείνο, τη στιγμή ακριβώς που επρόκειτο να αρχίσει η μάχη, βλέπουν πολλοί ευσεβείς είδαν τον Άγιο να βγαίνει από τα ερείπια, οδηγώντας καμήλες, όπως στην αγιογραφία. Μπαίνει μαζί με τις καμήλες στο στρατόπεδο των Γερμανών, δημιουργώντας τους απερίγραπτο πανικό. Απερίγραπτη ήταν και η πανωλεθρία που υπέστησαν. Από την ώρα δε εκείνη σήμανε το τέλος της παντοδυναμίας του Ράιχ, απελευθερώθηκε η Ελλάδα και κερδήθηκε ο Β΄π.π.

Το θαύμα αυτό το εκτίμησαν και οι αλλοδαποί, οι σύμμαχοί μας προτεστάντες Άγγλοι. Γι΄ αυτό και προσέφεραν στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας τον τόπο εκείνο για να ξανακτιστεί ο ναός του Αγίου Μηνά και να γραφούν με χρυσά γράμματα τα ονόματα των πεσόντων τέκνων της Ορθόδοξης Εκκλησίας σε ανάμνηση της ήττας του Άξονα στο Ελ Αλαμέιν…

 

Πηγές : ¨Εκ του βίου του Αγίου Μηνά¨, Χαράλαμπος Βασιλόπουλος, εκδ. Ορθόδοξος Τύπος, Αθήνα 1968 – ¨Ορθόδοξοι Άγιοι της Αιγύπτου¨, Νίκος Νικηταρίδης, εκδ. Αγγελάκη, Αθήνα 2012

 

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ

 

Ο ΡΟΥΝΤΟΛΦ ΕΣ ΚΑΙ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ

 

Ο Rudolf Hess νεαρός στην Αίγυπτο

Στα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα, ο Walter Hess πήγε στην Αίγυπτο αναζητώντας μια καλύτερη ευκαιρία για επενδύσεις και άντληση χρημάτων. Ο Walter ζούσε με τη γυναίκα του στην Αλεξάνδρεια όταν στις 26/4/1894 γεννήθηκε ο γιος του Rudolf στη γειτονιά της Ιμπραημίας.

Ο Rudolf μπήκε στη Γερμανική Σχολή της Αλεξάνδρειας και έγινε παιδί της πόλης. Η Αλεξάνδρεια τότε ήταν παρόμοια με τη σύγχρονη Νέα Υόρκη, με την κοινωνική και πολιτιστική της ποικιλομορφία και την κοσμοπολίτικη παρουσία της.

Ωστόσο, ο Walter δεν μπόρεσε να επιτύχει τους στόχους του στην Αλεξάνδρεια, κι έτσι μετακόμισε στην επαρχία Gharbiya για να εργαστεί και να ζήσει. Ας σημειωθεί πως στη Ζίφτα τότε υπήρχε ανθηρή γερμανική κοινότητα.

Ο Walter έζησε στη Ζίφτα, όπου έκτισε ένα σύγχρονο σπίτι και αγόρασε δύο φεντάνια γης, ιδρύοντας ένα μεγάλο εργαστήριο για την κατασκευή και την επισκευή γεωργικών και κλωστοϋφαντουργικών μηχανημάτων. Είχε επίσης δύο αλευρόμυλους και μια έπαυλη στην πόλη Kafr El-Junaidi, η οποία ήταν γνωστή ως Hess Mansion εκείνη την εποχή. Τώρα, ονομάζεται Heet Mansion. Ας μη ξεχνάμε δε, πως ο Walter Hess ήταν μάρτυρας στα χρόνια της ζωής του στη Ζίφτα της ανόδου του αιγυπτιακού εθνικού κινήματος ενάντια στη βρετανική αποικιοκρατία, αφού η πόλη ήταν σύμβολο ηρωισμού και αντίστασης κατά την επανάσταση του 1919. Πάντως, οι ερευνητές λένε ότι το δημοτικό συμβούλιο της Ζίφτα εξακολουθεί να διαθέτει έγγραφα που σχετίζονται με την περιουσία των Hess. Αυτά περιλαμβάνουν έναν χειρόγραφο χάρτη της γης στην οποία χτίστηκε το εργαστήριο καθώς και την απόρριψη από την πόλη στο αίτημα του Hess να χτίσει έναν τοίχο γύρω του.

Ο Rudolf Hess μιλούσε άπταιστα την αγροτική αραβική διάλεκτο που επικρατούσε στο Κυβερνείο Gharbiya. Αγαπούσε ιδιαίτερα την Τάντα και απολάμβανε πολλές φιλίες εκεί. Αν και η οικογένεια διέμενε στη Ζίφτα, ο Rudolf επισκεπτόταν τακτικά την Τάντα και ζήτησε μάλιστα από τον πατέρα του να εξετάσει το ενδεχόμενο να μετακομίσουν εκεί, διατηρώντας το ακίνητο στη Ζίφτα.

Ο Rudolf ήταν 16 ετών όταν έφυγε από την Αίγυπτο το 1910, αλλά επέστρεψε για να περάσει το καλοκαίρι εκεί το 1912. Όταν οι βρετανικές αρχές στην Αίγυπτο κατάσχεσαν την περιουσία του πατέρα του το 1914, μετά το ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Rudolf επέστρεψε στη Ζίφτα το 1925, όπου πέτυχε την ακύρωση της κατάσχεσης και την ανάκτηση της πατρογονικής περιουσίας. Εν τω μεταξύ, μετά από ένα χρόνο σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου το 1919, ο Hess γνώρισε τον Χίτλερ το 1920. Στη συνέχεια εντάχθηκε στο Ναζιστικό Κόμμα και αφοσιώθηκε στην υπηρεσία του Χίτλερ.

Το 1934, ο Walter Hess αποφάσισε ότι ήταν καιρός να φύγει από την Αίγυπτο, ειδικά αφού ο γιος του είχε γίνει πια το πιο κοντινό πρόσωπο στον νέο Γερμανό ηγέτη, τον Αδόλφο Χίτλερ, ο οποίος είχε ανέλθει στην εξουσία ένα χρόνο νωρίτερα. Έτσι, πούλησε την περιουσία του στη Ζίφτα στον Hajj Ibrahim El-Fakhrani, ο οποίος ήταν ο επιστάτης και πρώτος βοηθός του.

Ο Walter επέστρεψε στη Γερμανία, αλλά δεν έμεινε πολύ εκεί, καθώς σύντομα επέστρεψε για να ζήσει στην Αλεξάνδρεια με τη γυναίκα του. Η οικογένεια Hess παρέμεινε στην Αλεξάνδρεια μέχρι το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου το 1939, όταν κλιμακώθηκε η βρετανική καταστολή έναντι των Γερμανών σε όλο τον κόσμο.

Ο Rudolf Hess ήταν αναπληρωτής του Χίτλερ εκείνη την εποχή και στενός φίλους του Χασάν Νασάτ Πασά, του Αιγυπτίου πρεσβευτή στο Βερολίνο. Έτσι, απευθύνθηκε στον Αχμέτ Μαχέρ Πασά, τον πρωθυπουργό της Αιγύπτου, ζητώντας τη βοήθειά του. Οι ιστορικοί λένε ότι έστειλε ένα μήνυμα στον Μαχέρ Πασά μέσω του φίλου του Καμάλ Ελ-Ντιν Τζαλάλ, στο οποίο έλεγε : ¨Ξέρετε ότι γεννήθηκα στην Αίγυπτο και ότι αγαπώ την Αίγυπτο και τους Αιγύπτιους, κι ελπίζω ότι η αιγυπτιακή κυβέρνηση θα διευκολύνει το ταξίδι του πατέρα και της μητέρας μου, καθώς και κάποιων Γερμανών που κρατήθηκαν λόγω του πολέμου¨. Ο Μαχέρ Πασάς αποδέχτηκε το αίτημα του αναπληρωτή του Χίτλερ και έστειλε πίσω την οικογένειά του με ένα πλοίο που αναχώρησε από την Αλεξάνδρεια λίγες μέρες αργότερα.

Θα πρέπει να τονιστεί πως η οικογένεια του Ibrahim El-Fakharani, ο οποίος αγόρασε το ακίνητο των Hess, ήταν μεταξύ των οικογενειών που συμμετείχαν στην ανακήρυξη της Δημοκρατίας της Ζίφτα. Ίσως η δήμευση της περιουσίας των Hess από τις βρετανικές αρχές, η εμπειρία του Walter κατά την επανάσταση του 1919 και η ανακήρυξη της Δημοκρατίας της Ζίφτα ήταν μεταξύ των λόγων για τη δυσαρέσκεια του Rudolf για τη Βρετανία. Περιέγραφε τη Βρετανία μετά την κατάσχεση της περιουσίας της οικογένειας ως ¨πειρατικό κράτος¨. Κατά την εκτίμηση ορισμένων, η θέση του Χίτλερ για τη Βρετανία επηρεάστηκε από τη γνώμη του Hess, αφού ο Χες ήταν μαζί με τον Χίτλερ στη φυλακή, ο οποίος και του υπαγόρευε το βιβλίο του Mein Kampf.

 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ : Στα 1961 στη Ζίφτα έστεκε ακόμη το αρχοντόσπιτο της οικογένειας Σκυλίτση όπου γεννήθηκε το 1874 η Έλενα Σκυλίτση μετέπειτα σύζυγος του Ελευθερίου Βενιζέλου. Στο σπίτι αυτό έζησε κατόπιν για πολλά χρόνια ο Rudolf Hess. Κάποιες πηγές μάλιστα αναφέρουν πως η μητέρα του ήταν Αιγυπτιώτισσα, το γένος Γεωργιάδη, γεγονός όμως που μετά από επικοινωνία μας αμφισβητεί ο ιστορικός Ντέιβιντ Ίρβινγκ. Στα 1961 στο ιστορικό αυτό σπίτι ήταν εγκατεστημένο το γραφείο του γνωστού βαμβακέμπορου Δ. Παυλίδη.

 

Πηγές : ¨Al Ahram Weekly¨, Cairo 17/5/2022 – Ν.Νικηταρίδης ¨Η Αιγυπτιώτικη Προσφορά σε Ελλάδα και Αίγυπτο¨, εκδ. Αγγελάκη, Αθήνα 2021

 

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ

 

ΤΕΟ ΣΦΑΚΙΑΝΑΚΗΣ

ΕΝΑ ΟΝΟΜΑ, ΜΙΑ ΚΟΜΜΩΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

 

Ο Θεοδόσιος Σφακιανάκης γεννήθηκε το 1931 στο Κάιρο. Χάνει μικρός τον πατέρα του και αναγκάζεται στα 11 του να εγκαταλείψει τα όνειρα του για σπουδές, εργαζόμενος αρχικά στο κουρείο της γειτονιάς, αρχίζοντας σιγά-σιγά να ερωτεύεται την τέχνη της κομμωτικής. Μιλώντας άπταιστά πέντε γλώσσες, το 1951 του προτείνεται θέση στο Hilton του Καΐρου και ο νεαρός Τεό ανακαλύπτει τα μυστικά του επαγγέλματος από καταξιωμένους επαγγελματίες, με αποτέλεσμα γρήγορα να αποκτήσει μία δική του πιστή πελατεία.

          Το 1963, με το γιο του 3 ετών, επαναπατρίζεται και το Hilton της Αθήνας του προτείνει τη θέση του υπεύθυνου κομμωτηρίου όπου για 15 χρόνια κερδίζει με την προσωπικότητα του την αφρόκρεμα της ελληνικής κοινωνίας, ενώ η φήμη του ξεπερνά τα ελληνικά σύνορα όταν χτενίζει και εντυπωσιάζει με την τέχνη του διάσημες κυρίες όπως η Σοφία Λώρεν και η Κατερίνα Τσοπέι.

Το 1968 λαμβάνει μέρος στο Παγκόσμιο Συνέδριο Κομμωτικής στην Αθήνα και το 1978 εγκαινιάζεται το πρώτο του κατάστημα ¨Haute Coiffure Teo¨ στους Αμπελόκηπους, έχοντας στο πλάι του το γιο του Γιώργο, ο οποίος το 1981 αναλαμβάνει να ξεκινήσει το κομμωτήριο του Intercontinental που φτάνει να απασχολεί 18 άτομα, γινόμενο σημείο αναφοράς για την πελατεία τους.

Το 1987 ένα νέο κομμωτήριο έρχεται να προστεθεί στην Κηφισιά και δημιουργείται το ¨Teos Group¨ με προτάσεις μόδας ακόμα και στο χώρο των περιοδικών. Το 1992 στο Βέλγιο τα κομμωτήρια Teo δείχνουν για πρώτη φορά την τέχνη της κομμωτικής ως ολοκληρωμένης εργασίας στο εξωτερικό και την ίδια χρονιά παίρνουν το πρώτο βραβείο εμφάνισης και τεχνικής στο Παρίσι.

Δυστυχώς ο ξαφνικός θάνατος του Θεοδόσιου το 1994 αφήνει ένα μεγάλο κενό, αλλά παράλληλα και μια παρακαταθήκη που δεν είναι άλλη από την ¨Ομάδα του Teo¨ που τώρα υπό την καθοδήγηση του Γιώργου συνεχίζει την ανοδική πορεία σε επαγγελματικό και καλλιτεχνικό επίπεδο υπό τον τίτλο ¨Teo Hair Design¨.

Το 1998 το κομμωτήριο στην Κηφισιά επαναπροσδιορίζεται με πρωτοποριακή αρχιτεκτονική αντίληψη και το 2004 το νέο κομμωτήριο στη Γλυφάδα χαρακτηρίζεται ως το διαμάντι των Νοτίων Προαστίων. Εν τω μεταξύ η παρουσία των Teo σε κάθε είδους εκδηλώσεις μόδας σε Ευρώπη, Μέση Ανατολή και Ελλάδα, καθώς και στα εξώφυλλα σπουδαίων περιοδικών και σχετικών τηλεοπτικών γεγονότων και μαγκαζίνο εκπομπών είναι συνεχείς.

Το 2018 αποτελεί χρονιά ορόσημο, αφού σε συνεργασία με τη φημισμένη αλυσίδα ανοίγει στα Βόρεια Προάστεια το κομμωτήριο ¨Aveda Teo¨ και από το 2021 ως ¨Teo Beauty Consultants¨ συνεχίζει την επιτυχημένη πορεία του στο χρόνο, με τις πελάτισσες να ¨αγοράζουν¨ στα κομμωτήρια τους ιστορία, αισθητική και αξίες…

 

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ

 

Ο ΔΗΜΟΣ ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΤΙΜΗΣΕ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΙΓΥΠΤΙΩΤΕΣ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΙΟΥΣ

 

Ο Δήμος Αθηναίων τιμώντας τη μνήμη του επιφανούς Συμιακού Λογοτέχνη και Δωρητή του Βασίλη Μοσκόβη, είχε προκηρύξει μέσω του ΟΠΑΝΔΑ διαγωνισμό για το ¨Βραβείο Μοσκόβη¨ των ετών 2019, 2020 και 2021 για συγγραφείς Ιστορικών, Λαογραφικών, Γλωσσολογικών και άλλων έργων που αναφέρονται στην Ιστορία και τον Πολιτισμό των Δωδεκανήσων

Την Κριτική Επιτροπή αποτελούσαν οι Μηνάς Αλεξιάδης Ομότιμος Καθηγητής Λαογραφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, Εμμανουήλ Περσελής Ομότιμος Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και Ιωάννα Γεννηματά Μέλος Διοικητικού Συμβουλίου του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων.

          Ο Αιγυπτιώτης Ιστορικός, εκ παππού Χαλκίτης και εκ γιαγιάς Συμιακός, Νίκος Νικηταρίδης έλαβε τον Έπαινο Βραβείου Β. Μοσκόβη 2021 για το αξιόλογο πόνημα του ¨Οι Δωδεκανήσιοι στην Αίγυπτο¨ (εκδόσεις Αγγελάκη) και ιδιαίτερα συγκινημένος μετά τη βράβευση του δήλωσε πως : ¨Τούτο το βραβείο είναι ιδιαίτερο διότι πηγάζει από τους συμπατριώτες μου Δωδεκανήσιους, αφορά τους συμπατριώτες μου Αιγυπτιώτες και προέρχεται από τον επικεφαλής φορέα των συμπατριωτών μου Αθηναίων¨.

          Η εκδήλωση έλαβε χώρα στο κατάμεστο Αμφιθέατρο ¨Αντώνης Τρίτσης¨ του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Αθηναίων και μεταξύ άλλων παρευρέθηκαν και ο πρώην Υπουργός Κοσμάς Σφυρίου με καταγωγή από τη Χάλκη και γεννημένος στη Ρόδο, ο Βουλευτής Βασίλης Υψηλάντης με καταγωγή από Σύμη και Κάλυμνο και γεννημένος επίσης στη Ρόδο, ο Γιάννης Φραγκούλης Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Δωδεκανησιακών Σωματείων, ο Φίλιππος Καλούδης Επίτιμος Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Δωδεκανησιακών Σωματείων, η Δέσποινα Μαρκαντέ-Αγγελίδη Πρόεδρος Κοινωνικού Συλλόγου Συμαίων ¨Ο Πανορμίτης¨, κ.ά.

 

ΑΠΟ ΤΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΟ ¨ΑΛΑΚΕΦΑΚ¨

ΣΤΟ ΑΘΗΝΑΪΚΟ ¨PAESANO¨

 

          Όλα ξεκίνησαν στην Αλεξάνδρεια στις 23-5/4/1918, όταν και διαβάζουμε πως τελέστηκαν ¨τα εγκαίνια του νέου ζαχαροπλαστείου ¨Αλακέφακ¨ του ρέκτου Νικολάου Χατζηκώστα, κείμενον ακριβώς κάτωθεν του Καζίνου Μπελβύ. Το κατάστημα θα έχει πλούσια συλλογήν σάντουϊτς, καθαριότης, περιποίησις, τιμαί λογικώταται¨. Ας σημειωθεί πως ο Νικόλαος Χατζηκώστας, με τον αδελφό του Κωνσταντίνο, διατηρούσαν στην αγορά Ρατίο Πασσά ειδικό πρατήριο ελαιολόδων, σάπωνος, κτλ. αρχικά με συνέταιρο τον Μιλτιάδη Κωνσταντουλάκη και από το Φεβρουάριο του 1922 μόνοι τους. Ας σημειωθεί πως το 1922 είναι και η χρονιά που ανέβηκε στη θεατρική σκηνή του ¨Λούνα Παρκ¨ από το θίασο Αλ. Γονίδη η σατυρική αλεξανδρινή επιθεώρηση του Αλεξανδρινού δικηγόρου Λουδοβίκου Σμιτ ¨Αλακέφακ¨.

          Στις 23/4/1932 στην αλεξανδρινή συνοικία και οδό Αταρίν 32 εγκαινιάστηκε το νέο ζαχαροπλαστείο ¨Αλακέφακ¨ των επιχειρηματιών Νικόλαου Χατζηκώστα και Β. Τσίρου, ιδιοκτητών παραπλεύρως και του μεγάλου Αθηναϊκού Αρτοποιείου, όπου πρώτα εισήχθησαν στην Αλεξάνδρεια τα ηλεκτροκίνητα ζυμωτήρια άρτου, ο οποίος στη γεύση θύμιζε πολύ τα μπισκότα. Το ζαχαροπλαστείο, μεταξύ άλλων, διέθετε πολίτικα τσουρέκια, τσουρεκάκια σμυρναίικα, διάφορα κουλουράκια, σοκολατένια αυγά, κ.ά.

          Στις 10/12/1932 έγιναν τα εγκαίνια του ανακαινισμένου ζαχαροπλαστείου και μπαρ ¨Αλακέφακ¨ του Νικολάου Χατζηκώστα στο Ράμλι στη γωνία της πλατείας Ισμαήλ Α΄ και υπό του κινηματογράφου Μπελβύ. Το ¨Μικρό Αλακέφακ¨, όπως καταγράφεται, πληρούσε μια πραγματική ανάγκη της πόλης του Αλέξανδρου.

          Με τον καιρό, τα ηνία του ¨Αλακέφακ¨ πήρε ο γιος του Νικόλαου, Βασίλης και το ζαχαροπλαστείο από το 1951 ξανάνοιξε το μπαρ του με εκλεκτούς μεζέδες, ενώ μετά τον επαναπατρισμό της οικογένειας το 1956, πέρασε σε άλλα χέρια φέρνοντας και συγκροτήματα, όπως το ελληνικό ¨Blue Jets¨ το 1965.

          Αξίζει δε να σημειωθεί πως το καλοκαίρι του 1973 στην αθηναϊκή Καλλιθέα πλέον, ένα νέο ¨Αλακέφακ¨ έκανε χρυσές δουλειές ως ζαχαροπλαστείο με σπεσιαλιτέ την αρίσα και φουλάδικο…, ενώ στα 2010 είχε ανοίξει από Αιγυπτιώτες και ένα ¨Αλακέφακ¨ στην πλατεία του Χαλανδρίου.

          Επίσης, στα 1933 λειτουργούσε στη Φαγκάλα του Καΐρου το ζαχαροπλαστείο ¨Αλακέφακ¨ των αδελφών Κρητικού.

 

Ο Βασίλειος Χατζηκώστας είχε γεννηθεί στην Αλεξάνδρεια το 1920. Σπούδασε στα Κοινοτικά Εκπαιδευτήρια και το Αβερώφειο Γυμνάσιο. Κατόπιν πηγαίνει στην Ιταλία να σπουδάσει γεωπονικά, αλλά ξεσπά ο Β΄ π.π.. Φεύγει για την Ελλάδα, εντάσσεται στο αντάρτικο στην Κρήτη και το 1941 επιστρέφει στην Αλεξάνδρεια κατατασσόμενος στο Πολεμικό Ναυτικό. Με την αποστρατεία του το 1945 αναλαμβάνει τις κτηματικές και εμπορικές επιχειρήσεις του πατέρα του Νικολάου, καθώς και το ¨Αλακέφακ¨. Διετέλεσε Σύμβουλος της Κρητικής Αδελφότητας (1947) και της Ενώσεως Αίματος, της οποίας ήταν από τους ιδρυτές. Το 1950 βγήκε πρώτος στη σφαιροβολία κατά του Πανελληνίους στην Αίγυπτο αθλητικούς αγώνες. Ήταν μέλος της Τεκτονικής Στοάς ¨Παρελθόν¨, στην οποία διετέλεσε Σεβάσμιος την περίοδο 1953-54.

 

Ο εκκεντρικός Νίκος Χατζηκώστας, περισσότερο γνωστός ως ¨Paesano¨, ¨Ζντουπ¨ και ¨Κροκοδειλάκιας¨ γεννήθηκε το 1946 στην Αλεξάνδρεια, γιος του Βασίλη Χατζηκώστα, ιδιοκτήτης εστιατορίων, και της Έλλης Βακάκη. Ήταν μάλιστα πρώτος ξάδερφος του ¨Mr Jumbo¨ Απόστολου Βακάκη και μακρινός ξάδελφος του Ντέμη Ρούσσου, με τον οποίο ήταν και συμμαθητές σε σχολείο της Αιγύπτου.

Η οικογένεια ζούσε στην Αλεξάνδρεια, σε μια τετραώροφη έπαυλη με δεκαμελές υπηρετικό προσωπικό και έναν κήπο ¨ζούγκλα¨, γεμάτο μαϊμούδες, κροκοδειλάκια, αλεπούδες και κατσίκια, με τον μικρό Νίκο να μιμείται τον ηθοποιό Τζόνι Βαϊσμίλερ, τον τότε τηλεοπτικό ¨Ταρζάν¨. Οι πολιτικές εξελίξεις στην Αίγυπτο υποχρέωσαν την οικογένεια το 1956 να μετακομίσει στην Ελλάδα.

Εγκαταστάθηκαν σε ένα διαμέρισμα στην Αγίου Μελετίου 41 και γρήγορα ο πατέρας του άνοιξε στην Κυψέλη το πρώτο ρεστοράν με μακαρονάδες, τη ¨Spaggeteria¨, επί της Φωκίωνος Νέγρη. Οι γονείς του χώρισαν λίγο καιρό αργότερα και ο Βασίλης Χατζηκώστας παντρεύτηκε ξανά με μια Ελληνοαμερικανίδα, ενώ η μητέρα του είχε μετακομίσει στη Νιγηρία όπου συζούσε με έναν Άγγλο στρατιωτικό. Όταν εκείνος πέθανε, η Έλλη Βακάκη επέστρεψε στην Ελλάδα και έγινε ζευγάρι με τον Νίκο Μομφεράτο, ξάδελφο του εκδότη της ¨Απογευματινής¨, μένοντας μαζί του ως το θάνατο του.

Όσο για τον αδελφό του, τον Αποστόλη, όταν ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην ΑΣΟΕΕ, πήγε στην Ινδία, στο Κατμαντού και το Νεπάλ και το 1978 έγινε γκουρού, ζώντας σήμερα σ΄ ένα ινδικό μοναστήρι στην Παιανία Αττικής αλλάζοντας το όνομά του σε Σουάμι Απαροξανάντα Σαρασουάτι.

Ο Νίκος Χατζηκώστας, αφού εργάστηκε από νεκροθάφτης ως υπάλληλος καθαριότητας στη λαχαναγορά και βοηθός σε καθαριστήριο, λόγω της γνώσης της αραβικής έγινε μεταφραστής της οικογένειας του βασιλιά Ίμπν Σαούντ, που έμενε στο Καβούρι. Συνόδευε τους πρίγκιπες στις εξόδους τους, αλλά και στα prive sex πάρτι τους σε μεγάλο ξενοδοχείο των Αθηνών. Έτσι κατάφερε να ανοίξει τα σαλόνια της καλής κοινωνίας και να γνωρίσει μυθικά ονόματα. Το 1977 ο Νίκος Χατζηκώστας άνοιξε το περίφημο έθνικ ρεστοράν ¨Paesano¨ στην Κυψέλη –  όπως λεγόταν το μαγαζί όπου δούλευε στο Μόντρεαλ στα ΄70 και ανήκε σε έναν πρώην Αιγύπτιο υπηρέτη της οικογένειας του – στη θέση της ¨Spaggeteria¨ του πατέρα του. Σέρβιρε διεθνή κουζίνα, μακαρονάδες και εντυπωσιακές πίτσες. Στη ουσία το Paesano δεν ήταν μόνο ένα εστιατόριο που έγινε σημείο αναφοράς για την αθηναϊκή νύχτα, αλλά και ένα after μαγαζί με εκλεκτή καλλιτεχνική και επιχειρηματική πελατεία. Το 1997 πούλησε το ιστορικό μαγαζί του, αφού ο πεζόδρομος είχε γεμίσει με καφετέριες και fast food, μετακομίζοντας με την Αγγλίδα σύζυγό του Αντουανέτ Εντεάν – με την οποία απέκτησε τρεις γιους – στις Αρχάνες στην Κρήτη, όπου και πέθανε τον Ιούλιο του 2022.

 

Πηγές : ¨Ταχυδρόμος¨, Αλεξάνδρεια 24-6/4/1918, 21-3/2/1922, 8-21/7/1922, 15-28/7/1922, 10-23/7/192230-12/8/1922, 25/4/1932, 30/4/1932, 10/12/1932, 12/12/1932, 14/3/1934, 24/5/1951, 27/5/1965, 3/7/1973 – ¨Espresso¨, Αθήνα 2/5/2015, 15/7/2022

 

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ

 

ΑΝΤΙΟ ΔΑΝΟ…

Με καταγωγή από το Καστελλόριζο, ο Δανιήλ Σπάρταλης είχε γεννηθεί στο Πορτ-Σάιτ το 1934 και μετά την καταστροφή του σπιτιού και του μαγαζιού της οικογένειας από τους βομβαρδισμούς του Άξονα κατά τον Β΄π.π., μετακόμισε στο Κάιρο, όπου φοίτησε αρχικά στην Πατριαρχική Σχολή και κατόπιν στην Αμπέτειο.

Γράφοντας από μικρός, πρωτοδημοσίευσε διηγήματα του στον αλεξανδρινό ¨Ταχυδρόμο¨, στο καϊρινό ¨Φως¨ και στο αιγυπτιώτικο περιοδικό ¨Βίας¨.

Το 1962 επαναπατρίζεται εγκαθιστάμενος στη Ρόδο και ασχολούμενος επαγγελματικά με τον τουρισμό, χωρίς όμως να αφήσει τη γραφή δημοσιεύοντας χρονογραφήματα στο ντόπιο Τύπο και εκδίδοντας συλλογές διηγημάτων όπως τα ¨Αναζητώντας τ΄ άστρο¨ (1979), ¨Το Καστελλόριζο ζει¨ (1984), ¨Ο Χασάνης που ΄γίνει Γιάννης¨ (2003), ¨Προσκύνημα στους Αγίους Αναργύρους Σούμπρας¨ (2007), ¨Τρεις φορές πρόσφυγας¨ (2010), κ.ά.

Πολυβραβευμένος, είχε διατελέσει πρόεδρος του Συνδέσμου Αιγυπτιωτών Δωδεκανήσου, πρόεδρος του Συλλόγου Φίλων Ι.Μ. Θάρρι, μέλος της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών Δωδεκανήσου, κτλ.

Έφυγε στις 29/8/2023.

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ

 

 

ΟΤΑΝ Ο ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΕ ΑΙΓΥΠΤΙΩΤΙΣΣΑ !

          Είναι γνωστοί οι γάμοι του Στέλιου Καζαντζίδη με τη Μαρινέλλα και τη Βάσω Κατσαβού, καθώς και ο αρραβώνας του με τη Καίτη Γκρέϋ. Αυτό που είναι σχεδόν άγνωστο είναι ο τρίτος του γάμος το 1976 με την πανέμορφη Αιγυπτιώτισσα Αντωνία Κωνσταντουλάκη.

          Διαβάζουμε σχετικά στον αλεξανδρινό ¨Ταχυδρόμο¨ : ¨Έγινε γνωστό ότι τέλεσε τους γάμους του στην Αμερική ο Στέλιος Καζαντζίδης. Ο Έλληνας τραγουδιστής που είχε εγκαταλείψει την πατρίδα μας, φαίνεται πως γεύτηκε τα φαρμάκια της ξενιτιάς και γυρίζει στην Ελλάδα. Ο Καζαντζίδης νυμφεύτηκε πριν ένα μήνα μια Ελληνίδα από την Αλεξάνδρεια. Ο Στέλιος Καζαντζίδης ταξιδεύει σε λίγες μέρες με βαπόρι μέχρι το Λονδίνο και από εκεί με το αυτοκίνητο ενός Έλληνα φίλου του από τη Γερμανία γυρίζει στην Αθήνα¨.

          Ο φίλος του κλαρινιτζής Τάκης Τζάρας σημειώνει πως γνώρισε την Αντωνία σ΄ ένα μαγαζί δίπλα στο κέντρο ¨Ολύμπικ¨ όπου εργαζόταν ως σερβιτόρα και τονίζει πως την παντρεύτηκε από έρωτα και όχι για να πάρει την πράσινη κάρτα όπως λαθεμένα λεγόταν.

          Στο γάμο στο Δημαρχείο του Clearwater της Φλόριντα παρόντες, εκτός τους γονείς της Τόνιας, ήταν καμιά 10αριά άτομα. Ακολούθησε ελληνικό γλέντι με σουβλιστά αρνιά, ενώ το ζευγάρι διέμεινε αρχικά στο σπίτι του Τζάρα και κατόπιν στο Tarpon Spring. Μετά από λίγο καιρό γύρισαν στην Ελλάδα και ύστερα χώρισαν.

          Περιέργως, παρότι για τον Στελάρα οι πληροφορίες βρίθουν παντού, για την όμορφη Αιγυπτιώτισσα δεν βρέθηκε κανένα άλλο στοιχείο, παρά την ενδελεχή μας έρευνα.

          Ούτως ή άλλως, το γεγονός παραμένει πως ο μέγας Καζαντζίδης, έστω και για λίγο, γεύτηκε από τα χείλη της Τόνιας τη δροσιά του Νείλου και την αύρα της Κορνίς… Και για εκείνη, που πιθανώς μετά τα γνωστά γεγονότα στην Αίγυπτο μετανάστευσε εκ νέου στην Αμερική, ο Στέλιος θα έμεινε μια γλυκιά μελωδική ανάμνηση που θα σιγοψιθυρίζει το ¨Τραγούδα Καμηλιέρη¨…

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ

 

 

ΑΝΤΙΟ ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΛΑΙΟΡΟΥΤΑ

Με το θάνατο του Γιάννη έκλεισε ο κύκλος της λογοτεχνικής συντροφιάς του Νίκου Αρμαδώρου, η οποία πλέον θα συγκεντρώνεται, θα πίνει, τα κουβεντιάζει και θα γελά στα ουράνια αιγυπτιώτικα υψίπεδα…

Ο Γιάννης Παλαιορούτας γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια το 1931, αλλά έζησε όλα τα μαθητικά του χρόνια στο Κάιρο. Αφού αποφοίτησε από την Αμπέτειο, πήγε στην Ελλάδα και σπούδασε στην ΑΣΟΕΕ, ενώ επιστρέφοντας στην αιγυπτιακή πρωτεύουσα απασχολήθηκε στην οικογενειακή επιχείρηση τυριών και βουτύρων.

Με τα Γράμματα ασχολήθηκε από τα μαθητικά του κιόλας χρόνια, δημοσιεύοντας συνεργασίες του σε σχολικά περιοδικά και στο ¨Ελληνόπουλο¨. Το 1960 πρωτοδημοσιεύει διηγήματα στις ¨Λογοτεχνικές Σελίδες¨ της εφημερίδας του Καΐρου ¨Φως¨ και αργότερα στο αθηναϊκό περιοδικό ¨Παναιγύπτια¨ του Συνδέσμου Αιγυπτιωτών Ελλήνων. Το 2001 εξέδωσε το σύντομο κείμενο από μια διάλεξη ¨Περί οικολογίας θέματα και προβληματισμοί¨, το 2012 τη συλλογή διηγημάτων ¨Μπουλεβάρ Χάουσμαν¨ και το 2021 το ¨Η Φαρντούς¨.

Έφυγε πλήρης ημερών στις 28/7/2023.

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ

 

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ¨ΑΣΤΡΑΠΗ¨ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ

ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ

Συνάντηση με τον πρόεδρο της Αιγύπτου Αλ Σίσι είχε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στο Ελ Αλαμέιν όπου βρίσκεται το θερινό προεδρικό μέγαρο, με στόχο την περαιτέρω σύσφιξη των σχέσεων των δύο χωρών. Στην ατζέντα ήταν τα ενεργειακά με την ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδας-Αιγύπτου, η οικονομική και εμπορική συνεργασία, οι εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή, καθώς και το μεταναστευτικό.

Μετά τη συνάντηση, ο Έλληνας πρωθυπουργός δήλωσε μεταξύ άλλων πως : ¨Όπως γνωρίζετε με τον Πρόεδρο Sisi έχω μια εξαιρετική προσωπική σχέση και είμαι εδώ για να επαναβεβαιώσω το στρατηγικό βάθος της σχέσης Ελλάδος και Αιγύπτου. […] Οι ελληνοαιγυπτιακές σχέσεις είναι αυτοτελείς, ισχυρές. Δεν ετεροπροσδιορίζονται και δεν εξαρτώνται από τις όποιες σχέσεις μπορεί να έχουμε με άλλες χώρες στην Ανατολική Μεσόγειο. Αυτό είναι κάτι το οποίο το ξεκαθαρίσαμε με τον Πρόεδρο Sisi, αυτός είναι ο χαρακτήρας των σχέσεων αυτών, είναι μία στρατηγική σχέση αυτή η οποία έχει αναπτύξει η Ελλάδα με την Αίγυπτο, η οποία ακόμα έχει να δώσει πολλά δείγματα γραφής σε πολλούς διαφορετικούς τομείς¨.

Ο κ. Μητσοτάκης μετά τις συνομιλίες που είχε στο Προεδρικό Μέγαρο, επισκέφθηκε το μνημείο των Ελλήνων πεσόντων στον Β΄π.π., στη μάχη του Ελ Αλαμέιν και κατέθεσε στεφάνι στην μνήμη τους. Τον υποδέχθηκαν  η Α.Θ.Μ. ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής Θεόδωρος Β΄, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου κ. Χρήστος Καβαλής, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας κ. Ανδρέας Βαφειάδης και άλλοι επίσημοι από τις δύο Ελληνικές κοινότητες. Μετά την κατάθεση του στεφάνου, ο πρωθυπουργός τόνισε πως : ¨Με την ευκαιρία της επίσκεψης μου εδώ ήθελα να αναφερθώ στο Ελ Αλαμέιν, όπου οι πρόγονοί μας έδωσαν τη ζωή τους στην έρημο της Αιγύπτου στη διάρκεια του Β΄ π.π. για να είμαστε εμείς ελεύθεροι. Ήταν το ελάχιστο το οποίο μπορούσα να κάνω γι΄ αυτούς που βρέθηκαν μακριά από την πατρίδα στον κοινό αγώνα για την ελευθερία¨.

Ας σημειωθεί πως στη σύντομη κατ΄ ιδίαν συζήτηση του με τον Έλληνα πρωθυπουργό, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου κ. Χρήστος Καβαλής συνεχάρη τον κ. Μητσοτάκη για την επιτυχή έκβαση του νόμου για την ψήφο των Αποδήμων, ενώ τον ενημέρωσε για τα ανοικτά ζητήματα της Ελληνικής Παροικίας, παραδίδοντας του σχετικό  υπόμνημα, στο οποίο μεταξύ άλλων τέθηκε τόσο το ζήτημα της επαναφοράς της Αιγύπτου στην κατηγορία ¨ειδικών συνθηκών¨, όσο και της θεμελίωσης δικαιώματος άδειας παραμονής και εργασίας για τους νεαρούς Αιγυπτιώτες δεύτερης και τρίτης γενιάς.

 

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ