ΕΛΛΗΝΑΣ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΒΕΔΟΥΙΝΟΣ ;

 

          Ο Γιόζεφ Βολφ στο πόνημα του ¨Λεξικό Εθνών, Εθνοτήτων και Λαών¨ καταγράφει : ¨Στους Βεδουίνους ανήκουν οι ημινομάδες Άραβες οι οποίοι εκτρέφουν πρόβατα και γίδια και αναφέρονται ως εθνότητες με τα ονόματα Χαμάνα, Τσαάμπια, κτλ. Εθνολογικά ανήκουν στους Άραβες, αποτελούν όμως ιδιαίτερη ταξική και κοινωνική ομάδα στα πλαίσια του αραβικού πληθυσμού¨.

          Στο Εγκυκλοπαιδικό Ημερολόγιο του Δ. Βρετού του έτους 1923 διαβάζουμε πως : ¨Οι Βεδουίνοι μεταξύ των παραδόσεων της καταγωγής των παραδέχονται ως την μάλλον βεβαίαν, ότι ο ιδρυτής της φυλής των υπήρξεν Έλλην εκ των πρώτων οικιστών της Αιγύπτου, ελθών εις επιμιξίαν με κόρην Φελλάχου, ασπασθείς το θρήσκευμα και τα ήθη του τόπου και δημιουργήσας την φυλήν των. Πραγματικώς, παρατηρών τις τους ωραίους τύπους των Βεδουίνων, ούτε την σιμήν ρίνα των Σουδανών ευρίσκει, ούτε τα πεπλατυσμένα χείλη των Αράβων, ούτε τα μέτωπα και την ούλην κόμην των άλλων Αφρικανικών φυλών. Υπό την μορφήν του Βεδουίνου, καλυπτομένην από σκούφον λευκόν ή σαρίκιον ελάχιστα ομοιάζον προς το τουρκικόν, ευρίσκει τις τον κλέφτικον Ελληνικόν, τον αρχαϊκόν Ελληνικόν τύπον¨.

          Από το βιβλίο μας ¨Οι Ελληνικές Κοινότητες στην Αίγυπτο¨ αντιγράφουμε τα εξής : ¨Από πολύ παλιά Δωδεκανήσιοι σφουγγαράδες κατέβαιναν στα βόρεια αφρικανικά παράλια και κυρίως στη θαλάσσια ζώνη μεταξύ Αλεξανδρείας και Μάρσα-Ματρούχ για να αλιεύσουν σφουγγάρια, ιδιαίτερα στη θάλασσα της Ματρούχας, όπως χαρακτηριστικά αποκαλούσαν το χωριό που στους φαραωνικούς χρόνους ονομαζόταν Αμούνια και κατά τη Πτολεμαϊκή περίοδο Παραιτόνιο, όπου και έβρισκαν τα φημισμένα μελάθια, το καλύτερο δηλαδή είδος σφουγγαριών. Στην παραλία που έβγαιναν, συναντούσαν τους ντόπιους Μπεντουβίνους και παρά κάποιες αρχικές αψιμαχίες για την τροφοδοσία με το σπάνιο νερό, συνδέθηκαν τελικά μαζί τους τόσο, όσο μάλιστα να τους δίνουν τις κόρες τους, οι οποίες και παρέμεναν στον τόπο. Οι φυλές δε Σενεγρί και Αφράτ, γνωρίζουν καλά πως συγγενεύουν με τους Έλληνες, έχοντας Έλληνες γενάρχες¨.

          Τέλος, στον επίσημο διαδικτυακό τόπο της Ιεράς Μονή Σινά αναφέρεται πως : ¨Σύμφωνα μὲ τὴν ζων­τανὴ παράδοση τῶν Βεδουΐνων τῆς φυλῆς Γκεμ­πελία (δηλ. Ὀρεινή), ἡ καταγωγή τους ἀνάγεται σὲ Ρωμιοὺς χριστιανοὺς ποὺ ἔφθασαν στὸ Σινᾶ τὴν περίοδο ἀνεγέρσεως τῆς ἰουστινιάνειας Μο­νῆς. Τὴν ἰσχυρὴ αὐτὴ παράδοση ἐπιβεβαιώνει τὸ πολλαπλῶς διαφωτιστικὸ Χρο­νι­κὸ τοῦ Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας Εὐ­τυ­χί­ου (933-939), σημειώνον­τας ὅτι ὁ Ἰουστινιανὸς ἀπέστειλε ἔξαρχο μὲ ἑκατὸ δούλους τῶν Ρωμαίων καὶ τὶς οἰκογένειές τους καὶ μὲ τὴν διαταγὴ νὰ πάρει ἰσαρίθμους δούλους καὶ ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο, ὡς φρουροὺς καὶ ὑπηρέτες τῆς νεοανεγερθείσης Μο­νῆς. Ὁ ἀπεσταλμένος τοῦ Ἰουστινιανοῦ ἔκτισε γι᾿ αὐτοὺς ἕνα περιτειχισμένο σύμπλεγμα κατοικιῶν στὰ ἀνατολικὰ τῆς Μο­νῆς, τὰ ἐρείπια τῶν ὁποίων ἀπεκάλυψαν πρόσφατες ἀνασκαφὲς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν. Οἱ βεδουΐνοι τῆς Γκεμ­πε­λία εἶναι ἀκριβῶς οἱ ἐξισλαμισθέν­τες ἀπόγονοι τῶν ὑπηρετῶν αὐτῶν καὶ οἱ δεσμοί τους μὲ τὴν Μονὴ διατηροῦν­ται μέχρι σήμερα, ἂν καὶ ὁπωσδήποτε μεταλλαγμένοι. Ἡ ἐπὶ 15 αἰῶνες τώρα συνύπαρξη αὐτή, ἐξ­ι­σορροπών­τας καὶ ἐξουδετερώνοντας μὲ θαυμαστὴ ἐπιτυχία τὶς φυσικὲς ἀν­τιδράσεις ποὺ προκύπτουν ἀπὸ τὴν διαφορὰ θρησκείας, νοοτροπίας καὶ πολιτισμοῦ, ἀποτελεῖ παγ­κό­σμιο παράδειγμα πρὸς μίμησιν εἰρήνης καὶ ἀδελφωσύνης. Οἱ Σιναΐτες μοναχοὶ ἀνὰ τοὺς αἰῶνες ἔρχον­ται ἀρωγοὶ πρὸς τὰ τέκνα τῆς ἐρήμου ποικιλοτρόπως. Τοὺς παρέχουν ἀπασχόληση σὲ ἐργασίες, στοιχειώδη ἰατρικὴ περίθαλψη, τρόφιμα, ρουχισμό, οἰκοδομικὰ ὑλικὰ καὶ ἄλλα εἴδη πρώτης ἀνάγ­κης¨.

          Τα συμπεράσματα δικά σας…

 

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ

 

Η ΝΕΑ ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΗ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ

 

Ο στρατηγός Ελ - Κάτιμπ Ελ - Ρούμι, Έλληνας που έζησε στην αυλή των Φατιμήδων, κατέλαβε την Αίγυπτο και έχτισε το Κάιρο κοντά στο Δέλτα του Νείλου το 969. Έτσι, το Κάιρο – ¨Αλ Καχίρα¨ στα αραβικά, που σημαίνει ¨Νικητής¨ – αποτελεί σήμερα την πρωτεύουσα της Αιγύπτου, τη μεγαλύτερη πόλη του αραβικού κόσμου και της Αφρικής, ενώ η μητροπολιτική του περιοχή είναι η 16^η μεγαλύτερη στον κόσμο με 7 εκατομμύρια μόνιμους κατοίκους και 10 ακόμα να ζουν στην περιφέρεια της πόλης. 

Και ενώ το Κάιρο ασφυκτιά, ο πρόεδρος της χώρας Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι, στα πλαίσια του Σχεδίου ¨Egypt Vision 2030¨, αποφάσισε να επανασχεδιάσει, ξοδεύοντας δισεκατομμύρια δολάρια, την παγκόσμια αστική πολιτική δημιουργώντας στην έρημο, 60 χιλιόμετρα ανατολικά του Καΐρου, μια μεγάπολη ως μία νέα υπερσύγχρονη πρωτεύουσα μέσα στην έρημο, μεγάπολη που σε μικρό χρονικό διάστημα θα αποτελέσει τη Νέα Διοικητική Πρωτεύουσα υποδέχοντας τους πρώτους από τα 6,5 εκατομμύρια κατοίκων που θα φιλοξενήσει σε σπίτια και διαμερίσματα ως τον μεγαλύτερο στεγαστικό τόπο της Μέσης Ανατολής.

Η μεταφορά από το Κάιρο θα ξεκινήσει σε πρώτη φάση πειραματικά για μια περίοδο 6 μηνών, ενώ οι πρώτοι κάτοικοι που θα εγκατασταθούν σε μια έκταση 700 τ.χλμ. θα είναι οι δημόσιοι λειτουργοί. Έτσι, η νέα μεγάπολη, που δεν έχει λάβει ακόμη επίσημη ονομασία, θα στεγάσει το Προεδρικό Μέγαρο, το Υπουργικό Συμβούλιο, το Κοινοβούλιο και όλα τα υπουργεία, ενώ θα διαθέτει ένα τεράστιο πάρκο, αεροδρόμιο, όπερα, αθλητικές εγκαταστάσεις και ουρανοξύστες, μεταξύ των οποίων και τον μεγαλύτερο στην Αφρική.

Μετά τους νέους δρόμους, τα οικιστικά συγκροτήματα και την επέκταση του Καναλιού, η νέα μεγάπολη πρωτεύουσα που στοίχισε 45 δις δολ. αποτελεί το μεγαλύτερο πρότζεκτ που εγκαινίασε ο Σίσι και προτίθεται να καλύψει τη ραγδαία αύξηση του αιγυπτιακού πληθυσμού που θα ανέρθει σε 160 εκατομμύρια ως το 2050. Παράλληλα θα προσελκύσει επενδυτές, θα αυξήσει τον τουρισμό και θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας. Ας τονιστεί δε, πως το 51% της εταιρείας που έχει αναλάβει την κατασκευή της ανήκει στον στρατό της χώρας, ο οποίος και με τη λειτουργία της θα αποκομίσει σημαντικά οφέλη, ενώ σχεδόν όλες οι κατασκευαστικές εταιρίες της Αιγύπτου συμμετέχουν στο νέο συγκρότημα, όπως και η China State Construction Engineering Corp.

Αξίζει τέλος να σημειωθεί πως μεγάλο χώρο για την ανέγερση εκκλησίας στην Νέα Διοικητική Πρωτεύουσά παραχώρησε η Αίγυπτος προς το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας. Πρόκειται για μία μεγάλη έκταση γης που αναλογεί σε 6.000 τ.μ., για να κτιστεί εκκλησία και να στεγαστεί η νέα διοίκηση του Πατριαρχείου, η οποία θα αποτελέσει και το κέντρο της Ορθοδοξίας στην Αίγυπτο και σε ολόκληρη την Αφρική.

 

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ

 

ΚΗΦΙΣΙΑ ΚΑΙ ΑΙΓΥΠΤΙΩΤΕΣ

 

Στη σπάνια φώτο η Έπαυλη ¨Ίσις¨ του Πεσματζόγλου στην Κηφισιά, 

γνωστή και ως ¨Η Αιγυπτιακή Οικία¨, σε σχέδια Τσίλλερ 

και μνημειακή είσοδο τύπου αρχαίου αιγυπτιακού ναού

Εξοχικός τόπος η Κηφισιά, αποτέλεσε στις αρχές του 20^ου αιώνα παραθεριστικό καλοκαιρινό κέντρο για τους πρώτους τουρίστες, που στην πλειοψηφία τους ήταν Αιγυπτιώτες. Αιγυπτιώτες ήταν και πάλι εκείνοι, που με την τουριστική έκρηξη του ΄30 κατέλυαν στα μεγάλα και πολυτελή ξενοδοχεία που κτίστηκαν στην περιοχή.

Μα και οι μόνιμοι κάτοικοι της που αυξήθηκαν κατά το 1900, περιλάμβαναν σπουδαίες αιγυπτιώτικες οικογένειες όπως οι Μπενάκηδες, οι Πεσματζόγλου, οι Χωρέμηδες, οι Καζούληδες, κ.ά., οι οποίοι άφησαν πίσω τους μερικά χαρακτηριστικά δείγματα επαύλεων μοναδικής ομορφιάς και ¨ελληνο-αιγυπτιακής¨ αρχιτεκτονικής, όπως η βίλλα Καζούλη στην είσοδο της Κηφισιάς και η έπαυλη ¨Ίσις¨ του Πεσματζόγλου.

Σχέδιο της Έπαυλης από την Εθνική Βιβλιοθήκη

Κι όπως ήταν φυσικό, αγαπώντας τους τόπους που κατά καιρούς τους φιλοξενούσαν, η Κηφισιά αποτέλεσε και το μέρος που φιλοξένησε μερικές από τις ευεργεσίες τους, όπως το Φυτοπαθολογικό Ινστιτούτο και το Παιδικό Άσυλο που ίδρυσε εκεί ο Εμμανουήλ Μπενάκης, η έπαυλη του Ιωάννη Φαρμάκη που με τη διαθήκη του προσφέρθηκε στον ¨Ευαγγελισμό¨, ο πρότυπος κήπος που δημιουργήθηκε στο κτήμα Διομήδη, κ.ά.

Τέλος, το 1962 ιδρύεται στην Κηφισιά ο ¨Οικοδομικός Συνεταιρισμός ¨Η Αποκατάστασις¨ και αρχίζει η ανέγερση των οικημάτων στο ¨Άστυ Αιγυπτιωτών¨ που αποτελεί στις μέρες μας μία από τις ωραιότερες συνοικίες της, ενώ κάθε χρόνο στο εκεί Ηρώο – που φιλοτέχνησε η Λουκία Γεωργαντή - Οικονομοπούλου – τελείται επιμνημόσυνη δέηση για τους πεσόντες Αιγυπτιώτες στον Β΄π.π. Εκεί επίσης, στην κομψή Πλατεία Ηρώων Ελλήνων εκ Αιγύπτου, ως δωρεά ευγνωμοσύνης για τους ευεργέτες ιδρυτές σχολείων και τους διδασκάλους τους, ο Σύνδεσμος Αποφοίτων Αβερωφείου Σχολής Αλεξανδρείας ανέγειρε τιμητική στήλη.

 

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ

 

ΕΝΑ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ ΤΕΧΝΗΣ ΤΟΥ

ΑΙΓΥΠΤΙΩΤΗ ΖΩΓΡΑΦΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΠΑΡΘΕΝΗ

 

Όπως αναφέρει η Νεφέλη Λυγερού : ¨Το έργο του Αιγυπτιώτη ζωγράφου ¨Η Αποθέωση του Αθανασίου Διάκου¨, όπου ταυτίζεται η ανάσταση και ανάληψη του ήρωα με την Ανάσταση του Χριστού, θεωρείται ένα από τα καλύτερα έργα στην Ευρώπη, ως η τελειότητα της ευρωπαϊκής ζωγραφικής των αρχών του 20^ου αιώνα. Σύμφωνα μάλιστα με τους ειδικούς, σε αυτόν συνδυάζονται δεξιοτεχνικά ποικίλες επιδράσεις, τόσο εικονογραφικές όσο και στιλιστικές¨.

Όπως αντιγράφουμε από το βιβλίο μας ¨Αιγυπτιώτες Εικαστικοί¨ (εκδ. Αγγελάκη), ο Κωνσταντίνος Παρθένης γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια στις 10/5/1878, γιος του Έλληνα καπνέμπορου Νικόλαου Παρθένη και της Ιταλίδας Ελισάβετ Ceresuoli. Φοίτησε στο γαλλόφωνο σχολείο Saint-Francois-Xavier των Ιησουϊτών στην Αλεξάνδρεια, αποκτώντας πολύγλωσση παιδεία. Το 1895 ήρθε από τη Βιέννη στην Αλεξάνδρεια ο Γερμανός συμβολιστής ζωγράφος Karl Wilhelm Diefenbach, που έμελλε να σταθεί ο σημαντικότερος δάσκαλός του. Ο Παρθένης τον ακολούθησε στην επιστροφή του στη Βιέννη και μαθήτευσε κοντά του έως τουλάχιστον το 1900, χρονιά που ο δάσκαλός του έφυγε στην Ιταλία, ενώ παράλληλα παρακολουθούσε μαθήματα μουσικής στο Ωδείο της πόλης. Εκεί έκανε και την πρώτη έκθεση του το 1899, ενώ το 1900 εξέθεσε έργα του στην Αθήνα. Στην Ελλάδα επέστρεψε το 1903 και αρχικά ασχολήθηκε με την αγιογραφία. Την περίοδο 1909-1914 έζησε στο Παρίσι, εκθέτοντας έργα και λαμβάνοντας σημαντικές διακρίσεις. Το 1909 παντρεύτηκε στο Αργοστόλι την Ιουλία Βαλσαμάκη, κόρη Κεφαλλονίτη βουλευτή και υπουργού. 1911 πηγαίνει στην Κέρκυρα και το 1917 μένει πλέον μόνιμα στην Αθήνα. Το 1918 πραγματοποιεί την πρώτη μεγάλη του έκθεση στο Ζάππειο, με τη φήμη του να μεγαλώνει διαρκώς, παίρνοντας παράλληλα αρκετά βραβεία. Το 1930 διορίζεται καθηγητής στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, θέση από την οποία παραιτείται το 1946 μην αντέχοντας το συντηρητισμό της Σχολής. Προς το τέλος της ζωής του πάσχει από παράλυση, σταματώντας κάθε του δραστηριότητα και τελικά πεθαίνει στις 25/7/1967 και κηδεύτηκε δημοσία δαπάνη.

Στον επικήδειο του, ο διευθυντής της Εθνικής Πινακοθήκης Μ. Καλλιγάς είχε πει πως : ¨Ο Παρθένης άνοιξε τα μάτια μας σε μία ακόμη, έως τότε άγνωστη, μορφή του τόπου μας. Απεκάλυψε μια κρυμμένη έκφραση της. Άλλαξε την πορεία της καλλιτεχνικής μας όρασης. Σφράγισε με την προσωπικότητα του μία κρίσιμη εποχή¨. Γενικότερα, στα έργα του, τα οποία διαπνέονται από ιδεαλισμό και αρμονία, κυριαρχούν οι φιγούρες και τα τοπία, ενώ το σχέδιο και το χρώμα συμπλέουν, απαλλαγμένα από το βάρος της ύλης, αποτυπώνοντας μία σχέση καθαρά ψυχική. Ας σημειωθεί πως οι πίνακες του πωλούνται σε ιδιαίτερα υψηλές τιμές στις διεθνείς δημοπρασίες.

 

Πηγές : ¨Πρώτο Θέμα¨, Αθήνα 12/11/2021 – ¨Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια¨, τ. 19, Αθήνα 1930, σ. 691 – ¨Ταχυδρόμος¨, Αλεξάνδρεια 1-12-25/5/1909, 14/2/1920 – www.el.wikipedia.org (29/3/2019) – ¨Καθημερινή¨, Αθήνα 17/4/2005 – ¨Αλεξανδρινός Ταχυδρόμος¨, Αλεξάνδρεια 22/8/2016 – ¨Μακεδονία¨, Θεσσαλονίκη 27/7/1967 – ¨Σκριπ¨, Αθήνα 18/6/1903 – ¨Οι μεγάλοι Έλληνες ζωγράφοι : Παρθένης Κωνσταντίνος¨, Αθήνα 2006

 

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ

 

ΝΙΚΟΥ ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗ

¨Η ΑΙΓΥΠΤΙΩΤΙΚΗ ΣΥΝΕΙΣΦΟΡΑ ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΑΙΓΥΠΤΟ¨

 

20 χρόνια εμπεριστατωμένης έρευνας, 400 πυκνογραμμένες σελίδες, 350 σπάνιες φωτογραφίες, 250 δυσεύρετες πηγές, 1.200 μικρές και μεγάλες ευεργεσίες, και 1.000 Αιγυπτιώτες ευεργέτες συνθέτουν το παζλ του βιβλίου αυτού, ένα παζλ που όταν ολοκληρώνεται στο τέλος της ανάγνωσης του κάνει υπερήφανο τον Έλληνα αναγνώστη.

          Η συνεισφορά των Αιγυπτιωτών Ελλήνων τόσο προς τη δεύτερη θετή πατρίδα, τη γη που τους γέννησε, τους φιλοξένησε και τους έθρεψε, την Αίγυπτο, όσο και προς την ιστορική κοιτίδα, την πολυαγαπημένη μάνα Ελλάδα, είναι κάτι παρά πάνω από σημαντική, αν και ως την κυκλοφορία αυτού του πονήματος ούτε είχε μελετηθεί επαρκώς, ούτε προβληθεί όσο της άξιζε, παρόλο που η συνεισφορά αυτή έχει αναγνωριστεί και από τα δύο κράτη και απ΄ τους λαούς τους.

          Τώρα, το βιβλιογραφικό, ερευνητικό και ιστορικό αυτό κενό γέμισε, αφού η ολοκληρωμένη παρουσίαση της αιγυπτιώτικης αυτής συνεισφοράς σε Ελλάδα και Αίγυπτο παρουσιάζεται με έναν τρόπο εύπεπτο, καταγράφοντας τις εκφάνσεις της χωρίς χρονολογική σειρά, ανάκατες, όπως οι μνήμες, που σαν τις καλούμε από τα βάθη της ψυχής δεν τις ξεχωρίζουμε ούτε ανάλογα με τις πατρίδες, ούτε με τους τομείς δράσης, ούτε με τον υποκειμενικό, ούτως ή άλλως, βαθμό σημασίας τους.

          Γνωστές και μοναδικές συγκεντρωμένες μνήμες αιγυπτιώτικης συνεισφοράς λοιπόν σε οικονομικό, κοινωνικό, πολιτιστικό, πολιτικό και  επιστημονικό επίπεδο αποτελούν το περιεχόμενο του 37^ου βιβλίου του Νίκου Νικηταρίδη, ο οποίος από πολλούς – με μία όντως υπερβολική διάθεση – χαρακτηρίζεται ως ο ¨Ηρόδοτος του Αιγυπτιώτη Ελληνισμού¨.

Το βιβλίο αυτό που δεν πρέπει να λείπει από κανένα αιγυπτιώτικο σπίτι – και όχι μόνο – κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αγγελάκη και μπορείτε είτε να το παραγγείλετε στο βιβλιοπωλείο σας, είτε να το ζητήσετε απ΄ ευθείας από τον συγγραφέα.

 

ΝΙΚΟΥ ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗ

¨ΑΙΓΥΠΤΙΩΤΕΣ ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΙ¨

 

          Η συγκέντρωση σε ένα βιβλίο 172 Αιγυπτιωτών Εικαστικών που γεννήθηκαν ή έζησαν στη Νειλοχώρα μεταξύ 1830 και 1930 πιστεύουμε πως θα συμβάλει στην παγίωση της διαπίστωσης πως και σε αυτόν τον τομέα δράσης οι Αιγυπτιώτες προσέφεραν τα μέγιστα.

Γενικότερα, η συμβολή των Αιγυπτιωτών Εικαστικών στην πρόοδο της Ελληνικής Τέχνης είναι αδιαμφισβήτητη, αφού τόσο εκείνοι που βιογραφούνται στο πόνημα αυτό και για χρονολογικούς και τεχνοϊστορικούς λόγους αφορούν όσους γεννήθηκαν την περίοδο 1830-1930, όσο κι εκείνοι που γεννήθηκαν ή έζησαν στην Αίγυπτο αργότερα, μα και οι γόνοι των Αιγυπτιωτών, είτε σε ατομικές, είτε σε ομαδικές εκθέσεις σ΄ ολόκληρο τον κόσμο ξεχώριζαν και ξεχωρίζουν για την καλλιτεχνική τους αρτιότητα, πρωτοτυπία και πρωτοπορία.

Έτσι, επειδή ο χρόνος είναι αμείλικτος και τείνει να σβήνει τα χνάρια των ανθρώπων που πέρασαν από τα μονοπάτια του, προσπαθήσαμε στο μέτρο του εφικτού να συμπεριλάβουμε όσο περισσότερους Αιγυπτιώτες Εικαστικούς μας φανέρωσε η εκτεταμένη ιστορική έρευνα.

Το 300 σελίδων αυτό βιβλίο – το 36^ο του Ιστορικού του Αιγυπτιώτη Ελληνισμού Νίκου Νικηταρίδη – κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αγγελάκη και μπορείτε είτε να το παραγγείλετε στο βιβλιοπωλείο σας, είτε να το ζητήσετε απ΄ ευθείας από τον συγγραφέα. Το σίγουρο είναι πως θα κοσμήσει τη βιβλιοθήκη όχι μόνο των Αιγυπτιωτών, αλλά και των συλλεκτών, καθώς και όλων όσοι ενδιαφέρονται ουσιαστικά για την Τέχνη, είτε αυτή εκφράζεται ως ζωγραφική, είτε ως γλυπτική, είτε ως φωτογραφία.

 

ΚΑΪΡΙΝΟΙ, ΠΟΡΤΣΑΪΤΙΑΝΟΙ ΚΑΙ ΛΟΙΠΟΙ ΠΑΡΟΙΚΟΙ 

ΠΕΣΟΝΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ

 

¨Περίμενα πολλές τιμές,

αλλά όχι και την τιμή

να πεθάνω για την Ελλάδα¨ 

Λορέντζος Μαβίλης

 

Η θυσία αιγυπτιώτικου αίματος στον υπέρ της πατρίδας βωμό, υπέρ των ιερών και οσίων του Ελληνικού Έθνους, σε κάθε πολεμική στιγμή που ζητήθηκε, είχε εξαπλωθεί απ΄ άκρη σ΄ άκρη της αιγυπτιακής γης, σε πόλεις, πολίχνες και χωριά, όπου είχαν εγκατασταθεί Έλληνες.

Μετά την Αλεξάνδρεια λοιπόν, ας καταγράψουμε τους ηρωικούς νεκρούς μας κι από άλλες αιγυπτιώτικες παροικίες, ως θυμητάρι τιμής, δόξας και υπερηφάνειας για όλους εμάς τους Αιγυπτιώτες, μα και γενικότερα τους Απόδημους και τους Επαναπατρισμένους Έλληνες. Αθάνατοι !

 

Σημείωση : Ο κατάλογος δεν είναι οριστικός.

 

Καϊρινοί Πεσόντες κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους

 

Αθανασόπουλος Αριστείδης, Αγγελιδάκης Γεώργιος, Αθέρας Αντώνιος, Βασταρδής Νικόλαος, Βαχλάς Ιπποκράτης, Γαλάτης Νικόλαος, Γάσπαρης Μάρκος, Γερογλής Ιωάννης, Γερασίμου Θέμελης, Γκάζιος Γρηγόριος, Δεληγεώργης Ερμής, Δρουδάκης Γεώργιος, Ζούρος Χ. Παναγιώτης, Ζούρος Κ. Θεμιστοκλής, Ηλιόπουλος Γεώργιος, Ηλιόπουλος Νικόλαος, Καραβέλας Γεώργιος, Καραβίας Ανδρέας, Καρζής Χρήστος, Κατσουλιέρης Ιωάννης, Καψής Ιωάννης, Κομνηνός Κώστας, Κουγιουμτζής Κωνσταντίνος, Κουτσίκος Κωνσταντίνος, Κώζης Γεώργιος, Λιμάκης Ιωάννης, Μαραβέλλης Ιωάννης, Μαύρος Γεώργιος, Μπουραζάνης Χαράλαμπος, Νικολαΐδης Νικόλαος, Παπαδάκης Γεώργιος, Παπουτζής Απόστολος, Πήλης Παναγιώτης, Σαρρής Ιωάννης, Σκουμπουρδής Μιχαήλ, Σμαραγδάκης Γεώργιος, Σπάθης Ηλίας, Σπυρίδωνος Ιωάννης, Συναδινός Ν. Ιωάννης, Συναδινός Ν. Σταμάτιος, Τατάνης Γεώργιος, Τατάνης Δημήτριος, Τήνος Ιωάννης, Τσίρος Γεώργιος, Φωτεινός Μιχαήλ, Χαραλάμπους Μιλτιάδης, Χαρινός Ιωάννης, Χατζηκωνσταντής Αντώνιος, Χριστοδούλου Κυριάκος, Χριστοφίδης Μιλτιάδης,

 

Καϊρινοί Πεσόντες κατά τον Α΄ Π.Π. & τη Μικρασιατική Εκστρατεία

 

Ανθόπουλος Π. Βασίλειος, Ανθόπουλος Π. Γεώργιος, Αραβανόπουλος Αριστοτέλης, Αυγερινός Νικόλαος, Βάκας Νικόλαος, Βουραζέλλης Νικόλαος, Γάζος Χρήστος,  Κρικέλης Ιωάννης, Κυριαζής Αλέξανδρος, Κυνιγαλάκης Μύρων, Κωνσταντινίδης Γεώργιος, Λαμπρινούδης Δημήτριος, Μιχαλιδάκης Στυλιανός, Μουστρίδης Αγαθάγγελος, Παπαδόπουλος Γεώργιος, Παπαδόπουλος Νικόλαος, Παρασκευόπουλος Ευγένιος, Πεχλιβάνος Ν. Αντώνιος, Πεχλιβάνος Ν. Θεόδωρος, Πρίμης Βασίλειος, Ράγκος Δημήτριος, Συμωτίδης Μιχαήλ, Τσιτσιρίδης Ν. Γεώργιος, Τσιτσιρίδης Ν. Κωνσταντίνος, Φίτσιος Γεώργος, Χαραβάνης Εμμανουήλ

 

Καϊρινοί Πεσόντες κατά τον B΄ Π.Π.

 

Αρσενιάδης Αδαμάντιος, Αφέντης Ανδρέας, Βάλβης Μιχαήλ, Βεκρής Δημήτριος, Γεδεών Μιχαήλ, Ζαχαρόπουλος Ιωάννης, Ζήκος Γεώργιος, Κανελλάκης Γεώργιος, Κολλάρος Ίων, Κόλλιας Ιωάννης, Κουλεπάκης Βάσσος, Κουλουτμπάνης Βασίλειος, Κούσκος Νικόλαος, Κυριακού Κωνσταντίνος, Λαφογιάννης Ανδρέας, Λεβύ Ιάκωβος, Λούβαρης Δημήτριος, Λυκίσσας Ευάγγελος, Μάντζος Κωνσταντίνος, Μεϊμαράκης Κωνσταντίνος, Μελάτος Κωνσταντίνος, Μενικίδης Γεώργιος, Μιχαηλίδης Κωνσταντίνος, Μορντό Βίκτωρ, Μουτσογιάννης Ιωάννης, Νανόπουλος Νικόλαος, Ντίνος Κωνσταντίνος, Παλαιολόγος Κωνσταντίνος, Παπαδέλης Ευστράτιος, Παπαδόπουλος Νικόλαος, Ρεμίτης Χρήστος, Συναγρίδης Αριστοτέλης, Τακτικός Στέφανος, Τζανετόπουλος Παύλος, Τρικεριώτης Δημήτριος

 

Πορτσαϊτιανοί Πεσόντες κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους, τον Α΄Π.Π. και τη Μικρασιατική Εκστρατεία

 

Κοζής Γεώργιος, Μαλανδρής Ιωάννης, Μαλτίδης Αθανάσιος, Παπάζογλου Ηλίας, Πρίνος Ιωάννης, Ρούβας Νικόλαος

 

Πορτσαϊτιανοί Πεσόντες κατά τον B΄ Π.Π.

 

Βιντιάδης Ηλίας, Δετοράκης Ιωάννης, Καθρέπτης Ηλίας, Λαγουμίδης Παναγιώτης, Μαυραντώνης Μηνάς, Μαυρικάκης Γεώργιος, Μαυρομμάτης Νικόλαος, Παναγιώτου Νικόλαος, Σουλτανάκης Γεώργιος, Σταμούλης Κωνσταντίνος, Συρίγος Νικόλαος, Τζανετόπουλος Παύλος, Τσαμπουνιάρης Γρηγόριος, Φαλκάς Γεώργιος, Φελουζής Εμμανουήλ, Φελουζής Σ., Φαρμάκης Γεώργιος

 

Εκ Καφρ ελ Ζαγιάτ Πεσόντες κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους, τον Α΄Π.Π. και τη Μικρασιατική Εκστρατεία

 

Ιγγλέσης Ιωάννης, Καπράλος Αλέξανδρος, Μόσχος Αλέξανδρος, Τσίρος Γεώργιος

 

Εκ Καφρ ελ Ζαγιάτ Πεσόντες κατά τον B΄ Π.Π.

 

Βερβέρης Θεόδωρος, Γεωργίου Ευστάθιος, Νακόπουλος Θεολόγος, Παπανικολάου Γεώργιος, Παρασκευάς Παύλος

 

Εκ Ζαγαζίκ (Νομού Σαρκίας) Πεσόντες κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους

 

Β. Κόγιας, Αλ. Δράκος, Ι. Ζαννάκης, Αλ. Καπράλος, Ευ. Κουλέλης, Δ. Μαλοκίνης, Ι. Μπαραμπούτης, Κ. Νανόπουλος, Γ. Χριστόπουλος, Θ. Χατζόπουλος, Κ. Ψαλιδάκης, Γ. Παύλου και Λ. Ηλίας.

 

Μανσουριανοί Πεσόντες κατά τον B΄ Π.Π.

 

Βενιέρης Ι., Κυριακόπουλος Κωνσταντίνος, Παπαμιχαλάκης Ευ., Ποντικίδης Αντώνιος, Σκαναβής Ι., Τσιγκούρης Περικλής

 

Εκ Τάντας Πεσόντες κατά τον B΄ Π.Π.

 

Δανδούδης Κωνσταντίνος, Κυριακόπουλος Νικόλαος, Νικολάου Χρήστος

 

Λοιποί Πάροικοι πεσόντες κατά τον B΄ Π.Π.

 

Μίνια : Καραγιαννόπουλος Γεώργιος – Κασσάλα : Τσαμπουνιάρης Γεώργιος – Τεχ ελ Μπαρούτ : Κουπέγκος Αλέξανδρος – Δεϊρούτ : Γκέτσος Π. – Καφρ ελ Δαουάρ : Νάκος Θ.

 

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ

 

ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΟΙ ΠΕΣΟΝΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ

Σύνθεση των Μνημείων Αγνώστου Στρατιώτη Αιγύπτου και Ελλάδος

Ας μη βρέξη ποτέ

το σύννεφο, και ο άνεμος

σκληρός ας μην σκορπίση

το χώμα το μακάριον

που σας σκεπάζει… 

Ανδρέας Κάλβος

          Η λαμπρή – κατά γενική ομολογία – ιστορία του Αιγυπτιώτη Ελληνισμού, βρίθει εκφάνσεων ανιδιοτελούς προσφοράς υπέρ της μητέρας Ελλάδας, στο πλευρό της οποίας αρωγός αγάπης και πίστης βρέθηκε σε όλες τις πολεμικές εμπλοκές της, μαχόμενος για την ελευθερία του Έθνους.

          Και φυσικά δεν ήταν μοναχά υλική η αρωγή, αλλά κυρίως έμψυχη, με ότι αυτό συνεπάγεται σε μια πολεμική σύγκρουση που διψά για αίμα…

          Ας πάρουμε λοιπόν ως παράδειγμα τους Έλληνες της Αλεξάνδρειας, οι οποίοι μονάχα την περίοδο των αγώνων 1912-1922 δώσανε στην Πατρίδα πάνω από 200.000 λίρες. Κι όσο για τη συνεισφορά τους σε αίμα, αρκεί να καταγράψουμε όσους Αλεξανδρινούς έπεσαν υπέρ της Ελλάδας από το 1912 ως το 1945, σαν ένα μικρό αντίδωρο τιμής για τη δόξα που γενναιόδωρα προσέφεραν όχι μόνο στον Αιγυπτιώτη, αλλά και τον Απόδημο Έλληνα εν γένει. Αθάνατοι !

 

Πεσόντες κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους

 

Ανδρεόπουλος Α. Χαρίλαος, Αθανασόπουλος Θ. Γεράσιμος, Αντωνιάδης Γ. Παναγιώτης, Ασλανίδης Εμμανουήλ, Βονδετσιάνος Σ. Αριστείδης, Βασιλείου Αντώνιος, Βασιλείου Ν. Βασίλειος, Βασιλόπουλος Κ. Βασίλειος, Βατιμπέλας Α. Γεώργιος, Βάχλας Ιπποκράτης, Βερτζόνης Γεώργιος, Βογιατζής Ε. Χαρίλαος, Βολανάκης Ιωάννης, Γάσπαρης Γ. Μάρκος, Γερογλής Ιωάννης, Γεωργούτσος Αριστείδης, Γαριτσάλης Εμμανουήλ, Γιαννακόπουλος Δ. Νικήτας, Γαζής Κ. Απόστολος, Δασκαλάκης Βασίλειος, Δράκος Α. Αλέξανδρος, Ελαφρόπουλος Γ. Κωνσταντίνος, Θεοδοσιάδης Α. Φωκίων, Θεοδωρακάκης Ζ. Χαράλαμπος, Καρατζάς Γ. Κωνσταντίνος, Καλόνας Νικόλαος, Καραβίας Ανδρέας, Κομισσόπουλος Κ. Αχιλλεύς, Κομισσόπουλος Κ. Ευάγγελος, Κομνηνός Ι. Κωνσταντίνος, Κόγιας Β. Βέργος, Κλιντζάλης Β. Δημήτριος, Κομνηνάτος Γερ. Δημ., Κορρές Ν. Ιωάννης, ? Γεώργιος, ? Δ. Εμμανουήλ, ? Α. Ευστράτιος, Καψής Αθ. Ιωάννης, Κατσαναβάκης Ιω. Μύρος, Κρίκος Γεώργιος, Καΐλας Αχ. Τιμολέων, Λαγουδάκης Ι. Γεώργιος, Λουλούδης Ι. Ευάγγελος, Λελαλήας Σ. Γεώργιος, Μαμουτζής Δημήτριος, Μαλοκίνης Δημήτριος, Μαραβέλλης Α. Ιωάννης, Μάσχας Μ. Αλέξανδρος, Μαυροϊδής Ι. Ανδρέας, Μερκάτης Νικόλαος, Μητρέλιας Α. Παναγιώτης, Ναύτης Ν. Γεώργιος, Νικολαΐδης Α. Νικόλαος, Νικολάου Γεώργιος Νίκος  Δ. Ιωάννης, Νικοτός Α. Νικόλαος, Ξύδης Σ. Βρασ., Πολίτης Δημήτριος, Παντόπουλος Κ. Γεώργιος, Παπουτσής Δημήτριος, Πτέρης Ε. Παναγιώτης, Παραδιάς Γ. Νικόλαος, Παναγόπουλος Κωνσταντίνος, Σαλταμπάσης Πέτρος, Σαούλης Σ. Άγγελος, Σκληθριώτης Ι. Αγγελής, Σπάθης Ηλίας, Στρατής Δ. Ανδρέας, Στόης Μ. Γεώργιος, Συνοδινός Ν. Σταμάτιος, Συνοδινός Ν. Ιωάννης, Συριχάς Κ. Σωτήριος, Σούφης Ζ. Ευάγγελος, Σαββίδης Νικόλαος, Τρεμεινθούντας Μ. Μιχαήλ, Τσίρος Π. Γεώργιος, Τσολάκης Αρ. Ιωάννης, Φκιαρογιαννίδης Ε. Κωνσταντίνος, Φωτίου Μ. Κωνσταντίνος, Χατζηβασιλείου Γ. Πάνος, Ψαλιδάκης Γ. Κωνσταντίνος.

 

Πεσόντες κατά τον Α΄ Π.Π. & τη Μικρασιατική Εκστρατεία

 

Αβδ ελ Νουρ Ανδρέας, Αζίζ Γεώργιος, Αθανασίου Α. Θεόδωρος, Αναγνωστάκης Γεώργιος, Αναγνωστάκης Ζαχαρίας, Ανδρεάνης Ευστράτιος, Βάβουλας Α. Δημήτριος, Βαϊτσάκης Γ. Βασίλειος, Βαλιζιάς Στυλιανός, Βαμβαρέλος Ερμόλαος, Βεντούρης Γεράσιμος, Γεωργιαφέντης Αν., Γιάγκης Αντώνιος, Γιαννακούλος Ι. Χαράλαμπος, Γιουρούσης Γ., Δαρζέντας Κωνσταντίνος, Δεσποτίδης Κωνσταντίνος, Δημητριάδης Μελέτιος, Δημητριάδης Μιχαήλ, Ελευθερίου Ευστρ., Ζαχειράδης Ζαφ. Χαδειρόπουλος Μ. Νικόλαος, Ηλία Ιωάννης, Θεοδοσίου Λ. Χαρ., Θεοφάνους Σωτήριος, Ιβραήμ Νεγκίμπ, Ιγγλέσης Ιω. Εμμ. Καλαφατάς Ιω., Καραμέρας Κ. Θεοφάνης, Καραολάνης Χρ., Καρυδιάς Μ. Γεωργ., Κατσούλης Σπυρ., Κεφαλάς Δ. Αθανάσιος, Κεφαλάς Αντώνιος, Κινδυνέκος Αλέξανδρος Κ., Κολέτσος Δημήτριος, Κοντός Δημήτριος, Κορνάρος Θεόδωρος, Κουλούρης Απ. Κωνσταντής Δημ. Λαγουδάκης Ι. Φαίδων, Λινάκης Στέφανος, Μαρκετάκης Στυλιανός, Μενάκης Νικόλαος, Μπαρχάλης Δημήτριος, Νικολαΐδης Παντελής, Νικολάου Παναγιώτης, Ντάνιος Αλεξ. Παιδιατάκης Εμμ., Παπαδόπουλος Αλέξανδρος, Πίσσας Ιω. Πάνος, Περδιγάκης Ι. Ευαγόρας, Πισσιάς Κ. Ιωάννης, Πουλάκας Ευάγγελος, Πούλας Γεώργιος, Πυλαδάκης Γεώργιος, Ράλλης Αλεξ. Δημήτριος, Σαμολέας Δημητρ., Σαμόλης Ηρακλής Μ., Σεμπλ Ιωσήφ, Σιδηρόπουλος Εμμανουήλ, Σίμων Θεοφάνης, Σινιάρας Ηλίας, Σκόρδος Αθηνόδωρος, Στρατής Σ. Δημήτριος, Τελίδης Μάρκος, Τριβέλας Ιωάννης, Τσελέπης Χαράλαμπος, Φατούρος Ι. Γεώργ., Φραγκής Φίλιππος, Χαρέλας Ιωάννης, Χασάπογλου Κωνσταντίνος, Χατζέλλης Κωνστ., Χατζηαντωνίου Αλέξανδρος

 

Πεσόντες κατά τον Β΄ Π.Π.

 

Αλεξανδράκης Ν. Βασίλειος, Αμπαζής Δ. Θωμάς, Αναστασίου Α. Βασίλειος, Αντωνιάδης Ν. Ιάσων, Αργύρης Στ. Χρήστος, Αρκαδινός Γ. Αναστάσιος, Αρσενιάδης Δ. Αδαμάντιος, Βασιλείου Β. Αρσένης, Βατιμπέλλας Ν. Ιωάννης, Βενιέρης Λ. Ιωάννης, Βιτάλης Μ. Μάρκος, Βορρηάς Δ. Σπυρίδων, Βούργος Γ. Δημήτριος, Βρουλάκης Χρ. Κωνσταντίνος, Γαρδιάς Γ. Ιωάννης, Γερωνυμάκης Στ. Κωνσταντίνος, Γεωργέλλης Ε. Κωνσταντίνος, Γεωργίου Γ. Ευστάθιος, Γιαννάκης Μ. Ελευθέριος, Γιαννετάκης Γ. Εμμανουήλ, Γιουλφενδάνης Δ. Κωνσταντίνος, Δημητρίου Κ. Νικόλαος, Διαμαντής Ιωάννης, Δικαίος Δ. Αλέξανδρος, Ευσταθίου Χ. Παντελής, Ευσταθόγλου Αθ. Ευλάμπιος, Ζαγόρας Δ. Αγαπητός, Ηλίας Π. Αντώνιος ή Πέτρος, Ηλίου Δ. Μωϋσής, Ιακώβου Ν. Δημήτρος Ιωαννίδης Ν. Κωνσταντίνος, Καβουρίδης Μ. Άγγελος, Καζούλλης Μ. Στέφανος, Καλουτάς Θ. Ιωάννης, Καντώνης Ρ. Φλαμίνιος, Καραβαττάς Κ. Νικόλαος, Καραγάτσης Α. Γεώργιος, Κατσώνης Π. Θωμάς, Καφατζάκης Δ. Γεώργιος, Καφατζάκης Δ. Σπύρος, Κοπέγγος Στ. Αλέξανδρος, Κούσκος Ν. Νικόλαος, Κωνσταντινίδης Α. Κωνστ., Κωνσταντινίδης Α. Χρήστος, Λασκαρίδης Θ. Σταύρος, Λεβής Μ. Ραφαήλ, Λεντζάκης Ε. Γεώργιος, Λιαρούτσος Α. Νικόλαος, Λιβάνιος Β. Ιωάννης, Μανέττας Φρ. Δημήτριος, Μανουσάκης Λ. Σπύρος, Μαντούκος Θ. Κωνσταντίνος, Μαυρουδής Α. Κωνσταντίνος, Μελισσάς Μ. Μιχαήλ-Άγγελος, Μομφεράτος Π. Αντώνιος, Μουλαράς Μ. Στέφανος, Μπελλέλης Ι. Αλέξανδρος, Μπίλλης Γεώργιος, Νακόπουλος Ι. Ευστάθιος, Νάκος Α. Θεόδωρος, Νικολόπουλος Ι. Ευστάθιος, Παλαιολόγος Γ. Ανδρέας, Παπαγεωργίου Ν. Ιωάννης, Παπαγγελής Ε. Βασίλειος, Παπανικολάου Ν. Γεώργιος, Παπαντωνίου Γ. Ιωάννης, Περδίκης Δ. Νικόλαος, Πετρίδης Π. Ιωάννης, Πουλάκης Π. Ιωάννης, Πρίντσος Ι. Δημήτριος, Πρωτόπαπας Β. Κωνσταντίνος, Σβορώνος Α. Σάββας, Σκάναβης Θεόδωρος, Στεφάνους Χ. Μιχαήλ, Στρατής Επ. Δημήτριος, Στρούβαλης Ε. Αλέξανδρος, Συρίγος Εδ. Νικόλαος, Τουχτίδης Στ. Νικόλαος, Τριανταφύλλου Μ. Δημήτριος, Τσαλδάρης Γ. Χαράλαμπος, Τσολάκης Γ. Χρήστος, Χαραλάμπους Σ. Στέλιος, Χτζαντώνης Αντ. Σταύριος, Χρηστομάνος Μ. Αναστάσιος, Χριστοδούλου Π. Αργύρης, Χριστοδούλη Α. Σόλων.

 

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ

 

Ο ΛΟΥΪΣ ΑΡΜΣΤΡΟΝΓΚ ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ

 

Ο Αμερικανός μουσικός Λούις Άρμστρονγκ (1901-1971), γνωστός και ως Satchmo ή Pops, ήταν από τους δημοφιλέστερους τζαζ μουσικούς του 20^ου αιώνα, σπουδαίος τρομπετίστας και τραγουδιστής.

          Το ταξίδι του Άρμστρονγκ  στην Αίγυπτο πραγματοποιήθηκε στο τέλος μιας περιοδείας στην Αφρική που χρηματοδοτήθηκε από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ελέω ψυχρού πολέμου, η οποία ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 1960 και περιελάμβανε χώρες όπως η Σενεγάλη, η Γουινέα, η Λιβερία, το Μάλι, η Σιέρα Λεόνε, το Σουδάν, η Αιθιοπία, κ.ά.

          Ο Άρμστρονγκ  πέρασε πέντε μέρες στο Χαρτούμ, πριν αναχωρήσει στις 27/1/1961 για την Αίγυπτο, όπου την επομένη θα έδινε συναυλία στο Κάιρο, ενώ προς τιμή του δόθηκε δεξίωση στην Αμερικανική Πρεσβεία της πόλης.

          Στις αρχαιότητες και φυσικά στη Σφίγγα – όπου και η κλασική φωτογραφία – περιηγήθηκε από το γνωστό Αιγύπτιο αρχαιολόγο Kamal el Mallakh, ενώ εν τω μεταξύ πρόλαβε να παίξει και για τα παιδιά ενός ορφανοτροφείου της αιγυπτιακής πρωτεύουσας.

          Με την αναχώρηση του από τη Νειλοχώρα και τη μετάβαση του στη γαλλική Νίκαια, τελείωσε επίσημα και η εξαντλητική αυτή περιοδεία των Άρμστρονγκ.

          Για την ιστορία, ας καταγράψουμε την ιστορική στιγμή όπως αυτή αποτυπώθηκε στον αλεξανδρινό ¨Ταχυδρόμο¨ :

 

Ο Λούις ¨Σάτσμο¨ Άρμστρονγκ αναμένεται εν Καΐρω

 

          ¨Ο παγκοσμίου φήμης, διάσημος, μαύρος τρομπετίστας Λούις ¨Σάτσμο¨ Άρμστρονγκ αναμένεται εν Καΐρω εις τας 27 τρέχοντος δια να δώσει 3 παραστάσεις εις το θέατρον ¨Αλ Γκουμχουρία¨. Θα συνοδεύεται υπό 8 μουσικών¨.

 

Πηγές : virtualexhibits.louisarmstronghouse.org (28/1/2021) – ¨Ταχυδρόμος¨, Αλεξάνδρεια 6/1/1961

 

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ