ΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ

Ακολουθώντας σχετικό ιστορικό σημείωμα του διανοούμενου και επί σειρά ετών Διευθυντή της Αλεξανδρινής Πατριαρχικής Βιβλιοθήκης Θεόδωρου Μοσχονά (1892-1983), που καταγράφηκε στον αιγυπτιώτικο Τύπο στα 1956, θα προσπαθήσουμε να καταγράψουμε την πορεία των εθνικών χρωμάτων της Αιγύπτου στο διάβα του χρόνου :

          ¨Η Αίγυπτος, ως τμήμα της μεγάλης Αραβικής Αυτοκρατορίας, μετά την κατάκτηση της από τους Άραβες το 640 μ.Χ. και ως την άφιξη του ηγεμόνα Άχμετ Ιμπν Τουλούν το 868 μ.Χ., δεν είχε ιδιαίτερα εθνικά χρώματα. Οι κυβερνήτες της (Αμίρ) βάδιζαν επικεφαλής του στρατού τους, επιθεωρούσαν παρελάσεις, προέδρευαν δημοσίων πολιτικών ή θρησκευτικών τελετών και απέδιδαν δικαιοσύνη έχοντας αναπεπταμένη Λευκή Σημαία, τη σημαία των Ομμεγιαδών, ή τη Μαύρη Σημαία των Αββασιδών. Η Αίγυπτος λοιπόν, όντας υποτελής της Μεδίνας, της Δαμασκού ή της Βαγδάτης είχε υιοθετήσει ως επίσημο χρώμα το Λευκό και το Μαύρο. Οι Φατιμίδες στα 970 μ.Χ. αυτοανακηρυχθέντες αυτόνομοι Χαλίφες επέλεξαν το Πράσινο χρώμα, ενώ οι διαδεχθέντες τους Αγιουβίτες και Μαμελούκοι (Πύργιοι ή Θαλάσσιοι) υιοθέτησαν το Κίτρινο ως την έλευση των Οθωμανών το 1517. Βέβαια, γύρω από όλα αυτά τα χρώματα υπάρχουν μύθοι και θρύλοι.

          Λέγεται λοιπόν, πως ο Προφήτης Μωάμεθ δεν είχε υιοθετήσει ιδιαίτερο χρώμα, αλλά έδινε στους φύλαρχους οπαδούς του ιδιαίτερα εμβλήματα. Έτσι, όταν ο θείος του Προφήτη Χάμζα αναχώρησε σε εκστρατεία, ο Προφήτης παρέδωσε στον υπασπιστή του Αμπού Μαρσάντ λόγχη με Λευκή λωρίδα ως φυλαχτό. Και είναι αυτή η Λευκή λωρίδα που υπήρξε η κατεξοχήν Μουσουλμανική Σημαία (Λήουα), σώζεται δε έως τις μέρες μας στην Κωνσταντινούπολη, όπως επίσης και η Ιερή Σημαία του Προφήτη (Σαντζάκ). Στη Μάχη του Μπαντ, ο Προφήτης μαχόταν υπό Λευκή σημαία, η οποία είχε κατασκευαστεί από πανωφόρι της συζύγου του Αϊσάς.

Οι Ομμεγιάδες εκδιωχθένες από τους Αββασίδες ίδρυσαν βασίλεια στην Ισπανία, ενώ οι δεύτεροι μισώντας οτιδήποτε σχετιζόταν με τους πρώτους κατάργησαν το Λευκό χρώμα στις αραβικές χώρες, επιβάλλοντας παράλληλα παντού το μαύρο, όπως φυσικά και στην Αίγυπτο. Μάλιστα, ο Αμπού Μούσλεμ, ο κύριος συνεργάτης του θριάμβου τους, ονόμασε τις σημαίες του στρατού των Αββασίδων ¨Ελ Ζιλλ¨ (σκότος) και ¨Ελ Σιχάμπ¨ (νέφος).

Οι Φατιμίδες, ως απόγονοι της Φάτιμα, κόρης του Προφήτη, εξέλεξαν το Πράσινο χρώμα, διότι ο Προφήτης θέλοντας ν΄ αποφύγει δολοφόνους άφησε το γαμπρό του Άλη στο κρεββάτι υπό πράσινη γκελεμπία. Οι δολοφόνοι, μη εξαπατηθέντες και γνωρίζοντας το λεοντόθυμο του Άλη, τον άφησαν ανενόχλητο. Οι Φατιμίδες άρχισαν να εισάγουν τη χρήση οικοσήμων, ενώ υπάρχουν αναφορές πως πρώτος ο Σαλάχ ελ Ντιν υιοθέτησε αετούς, γυπαετούς, γεράκια, κτλ., ως εμβλήματα οικοσήμων της δυναστείας του. Λέγεται δε, πως οι Σταυροφόροι εισήγαγαν εξ Ανατολών στη Δύση τη συνήθεια των οικοσήμων ευγενείας…

Οι Αγιουβίτες, δηλαδή η δυναστεία του Σαλάχ ελ Ντιν, υιοθέτησε το Βυζαντινό κίτρινο χρώμα, δίνοντας διάφορα ονόματα στις σημαίες τους, οι Μαμελούκοι κατόπιν διατήρησαν το ίδιο χρώμα, ενώ οι Οθωμανοί επέβαλαν το ερυθρό.

Ο Μωχάμεντ Άλη διατήρησε την οθωμανική σημαία επιλέγοντας όμως πεντάκτινο αστέρα, αντί του οθωμανικού εξάκτινου. Μάλιστα, όταν το 1840 οι Άγγλοι είχαν αποκλείσει την Αλεξάνδρεια, ο Άγγλος ναύαρχος ρώτησε τον Τούρκο συνάδελφο του που τον πίεζε να πυρπολήσει τον αιγυπτιακό στόλο που βρισκόταν ανάμεσα στις τουρκικές φρεγάτες πως θα ξεχωρίσει τα φίλα πλοία αφού όλα φέρουν ερυθρές σημαίες, κι εκείνος του απάντησε  πως τα του Σουλτάνου είχαν αστέρες έξι ακτίνων, ενώ του ¨Φερμανλή¨ (Μωχάμεν Άλη) μονάχα πέντε…

Ο Χεδίβης Ισμαήλ δημιούργησε δική του σημαία : Ερυθρό επίπεδο με τρεις ημισέληνους και τρεις αστέρες. Και είναι αυτή τη σημαία που επέβαλε η Αγγλία στο αιγυπτιακό προτεκτοράτο το 1914, κι εξακολούθησε να έχει ο Βασιλέας Φουάτ ως το 1928, οπότε το πράσινο ιερό χρώμα του Προφήτη εισήχθη εκ νέου.

Από τη Νασερική Επανάσταση γίνεται πλέον χρήση της νέας τρίχρωμης σημαίας, με το Ερυθρό να συμβολίζει το αίμα των μαρτύρων του αγώνα υπέρ της ανεξαρτησίας και το Λευκό να αποτελεί σημείο ευλογίας που επισκιάζει το Μαύρο της κατάρας του παρελθόντος, η οποία εξαφανίστηκε για πάντα¨.

Μια άλλη ανάγνωση της σύγχρονης αιγυπτιακής σημαίας που υιοθέτησαν οι Ελεύθεροι Αξιωματικοί μετά το 1952, θέλει το κόκκινο να συμβολίζει την περίοδο πριν την επανάσταση, μια περίοδο που χαρακτηρίζεται από τον αγώνα κατά της μοναρχίας και της βρετανικής κατοχής, το λευκό να συμβολίζει την αναίμακτη φύση της ίδιας της επανάστασης και το μαύρο το τέλος της καταπίεσης του αιγυπτιακού λαού από τη βασιλεία και τον ξένο ιμπεριαλισμό. Στο μέσο δε της σημαίας και επί της λευκής λωρίδας βρίσκεται ο Αετός του Σαλαντίν, ένα εραλδικό σύμβολο του αραβικού επαναστατικού εθνικισμού.

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ

Richard Byrd

ΕΝΑΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΜΕ ΤΟΝ BYRD ΣΤΟ ΝΟΤΙΟ ΠΟΛΟ

      Για τους θιασώτες της θεωρίας της Κοίλης Γης, ο ναύαρχος Richard Byrd αποτελεί εμβληματική μορφή, αφού σύμφωνα με τον Ιω. Γιαννόπουλο ήταν από τους λίγους για τον οποίο μπορούμε να ισχυριστούμε πως ταξίδεψε στο εσωτερικό της γης. Παρατήρησε και κινηματογράφησε αξιοπερίεργα φαινόμενα εκεί που έπρεπε να είναι ο Βόρειος Πόλος, όπως πράσινα λιβάδια, ποτάμια και ζώα υπό υψηλές θερμοκρασίες, αλλά κατά περίεργο τρόπο το σχετικό μικρής διάρκειας φιλμάκι που προβλήθηκε το 1929 στην Αμερική ¨εξαφανίστηκε¨ μετά το Β΄ π.π., ενώ περιέργως διαψεύδεται ακόμα και το πως τη χρονιά πέταξε εκτός από το Νότιο και πάνω από το Βόρειο Πόλο.

          Ο εξερευνητής ναύαρχος Byrd (1888-1957)  πέταξε πάνω από το Βόρειο Πόλο για πρώτη φορά το Μάιο του 1926 και πάνω από το Νότιο Πόλο το Νοέμβριο του 1929, το 1947 και τον Ιανουάριο του 1956, ενώ είχε ασχοληθεί με την οργάνωση μίας αμερικανικής βάσης στη νότια πολική περιοχή, γνωστή ως ¨μικρή Αμερική¨.

          Αυτό όμως που ενδιαφέρει εμάς είναι πως ένας Έλληνας είχε ακολουθήσει το 1929 τον Byrd στο Νότιο Πόλο, πληροφορία που καταγράφεται στον αλεξανδρινό ¨Ταχυδρόμο¨ στις 31/5/1930 ως εξής :

          ¨Μεταξύ των μελών της αποστολής στο Νότιο Πόλο υπό την αρχηγία του ναυάρχου Μπερντ συμπεριελήφθη ως μηχανικός αεροπόρος και ένας Έλληνας, ο Επαμεινώντας Δήμας – Δημόπουλος – ο οποίος πρόσφερε πολύτιμες υπηρεσίες στην αποστολή. Ο κ. Δήμας κατά την μακροχρόνια παραμονή του στην παγωμένη περιοχή, έδωσε δείγματα θάρρους, αυτοπεποίθησης, αυτοθυσίας, αντοχής και προσαρμόστηκε τελείως προς τις νέες συνθήκες, αποσπώντας το θαυμασμό και την εκτίμηση των συναδέλφων του. Ο αρχηγός της αποστολής, κατά την επιστροφή από το Νότιο Πόλο, του έδωσε την κάτωθι επιστολή, στην οποία εκφράζει τις ευχαριστίες του για την πολύτιμη συνδρομή του :

          Επί του ατμόπλοιου ¨Σάντιερ¨.

          Αγαπητέ κ. Δήμα,

          Περατωθείσης της αποστολής μας, θεωρώ καθήκον μου και ευχαρίστηση να σας ευχαριστήσω και εγγράφως για τις πολύτιμες υπηρεσίες, τις οποίες προσφέρατε στην αποστολή. Εάν στη ζωή των πόλεων συμβαίνει να μη γνωρίσει ποτέ κανείς τον πλησίον του, στον Πόλο είναι πολύ δύσκολο να κρύψει κανείς τον πραγματικό του χαρακτήρα. Μας ακολουθήσατε ως εθελοντής με πνεύμα αυτοθυσίας και πατριωτισμού, τα οποία έγιναν καταφανή κατά τη διάρκεια των σκληρών ημερών στον Ανταρκτικό. Ευθύς εξαρχής δείξατε ότι είστε ένας θαυμάσιος σπόρτσμαν, ένας ιδεώδης άνθρωπος για τις αρκτικές εξερευνήσεις, και αυτά, κατά τη γνώμη μου, αποτελούν ένδειξη ανωτέρου ανθρώπου. Το έργο σας δεν ήταν εύκολο. Και όμως το φέρατε εις αίσιο πέρας με έναν τρόπο έξυπνο και ανδρικό. Η προσπάθεια σας να φανείτε πάντοτε χρήσιμος και πάντοτε να ευχαριστήσετε τους συναδέλφους σας, υπό συνθήκες πολύ δυσμενείς, μου έχουν κάνει βαθειά εντύπωση και είμαι βέβαιος ότι θα ενδιαφερθώ για το μέλλον σας. Με την έμφυτη ευφυΐα σας και τα ψυχικά σας προτερήματα, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα δημιουργήσετε ένα καλό όνομα για τον εαυτό σας. Τόσο εγώ, αγαπητέ μου Δήμα, όσο και τα υπόλοιπα μέλη της αποστολής, είμαστε ευγνώμονες για τις υπηρεσίες σας. Είστε ένας πρόθυμος εργάτης, ένας τέλειος σπόρτσμαν, ένας τζέντλεμαν και νομιμόφρων συνεργάτης, και η εργασία είναι άξια των μεγαλυτέρων επαίνων και των εγκαρδίων συγχαρητηρίων κάθε μέλους της αποστολής. Θέλω να μου γράφετε για τη ζωή σας και σας παρακαλώ να χρησιμοποιήσετε την παρούσα, εάν παραστεί ανάγκη.

Με ειλικρινή συγχαρητήρια

Ρ.Ε. Μπέρντ.

          Ο Επαμεινώντας Δήμας γεννήθηκε σε ένα χωριό της Κορινθίας το 1907 και μετανάστευσε στην Αμερική σε ηλικία 7 ετών. Είναι ήδη ¨απόμαχος¨ του Βορείου και Νοτίου Πόλου, ακολουθώντας τις αποστολές ως μηχανικός αεροπλάνων. Ήδη το πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης του προσφέρει υποτροφία, κατόπιν συστάσεως του κ. Μπερντ, για να τελειοποιήσει τις σπουδές του, η δε ¨Αχέπα¨, της οποίας τυγχάνει μέλος, του επιδαψίλευσε μεγάλες τιμές¨.

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ

¨ΈΦΥΓΕ¨ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ

 Ο ΚΑΡΟΛΟΣ ΚΑΜΠΕΛΟΠΟΥΛΟΣ,

Ο ΑΙΓΥΠΤΙΩΤΗΣ ΔΙΕΘΝΗΣ ΚΟΜΜΩΤΗΣ & ΓΛΥΠΤΗΣ

Ο Κάρολος Καμπελόπουλος γεννήθηκε στο Κάιρο το 1931 από γονείς Σμυρνιούς. Ξεκίνησε την καριέρα του από την αιγυπτιακή πρωτεύουσα όπου έμαθε την κομμωτική τέχνη και από το 1944 έως το 1950 ήταν ο κομμωτής των πρωταγωνιστών της όπερας του Καΐρου, της αυλής του βασιλιά Φαρούκ και της αριστοκρατίας που τον περιέβαλε.

Πηγαίνοντας στο Παρίσι, το 1951, τελειοποίησε με ειδικές σπουδές τις επαγγελματικές του γνώσεις και δουλεύοντας ακατάπαυστα, με πάθος, κατόρθωσε να γίνει πολύ σύντομα διάσημος. Όχι μόνο ως κομμωτής των μεγάλων πρωταγωνιστριών του γαλλικού κινηματογράφου και θεάτρου, καθώς και πολλών άλλων διάσημων κυριών απ΄ όλες σχεδόν τις χώρες του κόσμου, αλλά και ως εμπνευσμένος και εντυπωσιακά δημιουργικός καλλιτέχνης σε πολλούς τομείς.

Ο ¨μετρ Κάρλος¨, όπως ήταν πασίγνωστος, συζητήθηκε πολύ στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς ως κομμωτής της Μιτεράν, των άλλοτε συζύγων του Σάχη της Περσίας (Φαουζία, Σοράγια και Φαράχ Ντιμπά), της συζύγου του δολοφονηθέντος προέδρου της Αιγύπτου Σαντάτ, της πριγκίπισσας Πάολα της Καλαβρίας (αργότερα βασίλισσας του Βελγίου), της πριγκίπισσας Μαρίας Γαβριέλας της Σαβοΐας, της κόμισσας του Ριμπ, της μεγάλης ντίβας Μαρίας Κάλλας, της Παλόμα Πικάσο, της Ρίτας Χέιγουορθ όταν παντρεύτηκε τον Αγά Χαν, των πρωταγωνιστριών του Χόλυγουντ και του ευρωπαϊκού κινηματογράφου Αν Μπάξτερ, Νάταλι Γουντ, Μαρία Μοντέζ, Μαρτίν Καρόλ, Σιμόν Σινιορέ, Φρανσουάζ Ντορλεάκ, Μιλέν Ντεμπονζό, Κατρίν Ντενέβ, Μπριζίτ Μπαρντό και Σοφίας Λόρεν, της αξέχαστης Μελίνας Μερκούρη και της Αλίκης Βουγιουκλάκη.

Αφού αρχικά μαθήτευσε ως ζωγράφος κοντά στους μεγάλους καλλιτέχνες Τζακ Πόλοκ και το Βραζιλιάνο Αντόνιο Μπαντέρας, αργότερα αφοσιώθηκε στη γλυπτική. Και έτσι τα τελευταία 40 χρόνια της ζωής του αναγνωρίστηκε διεθνώς ως ένας σπουδαίος γλύπτης, ενώ τα έργα του είναι παντού περιζήτητα.

Μετά από μια θητεία στο ρεαλισμό (πολλά γυμνά, προτομές της Μαρίας Κάλλας, του Νίκου Καζαντζάκη, του Κ. Π. Καβάφη, του Γιάννη Ρίτσου κ.ά.), στις αρχές της δεκαετίας του 1990 στράφηκε στην αφηρημένη τέχνη. Παράλληλα, εξερεύνησε με μεγάλη επιτυχία το χώρο της μονοτυπίας, που τον επέβαλε ως χαράκτη. Είχε παρουσιάσει έργα του σε πολλές και μεγάλες εκθέσεις στη Γαλλία, την Ελβετία, την Ελλάδα και άλλες ευρωπαϊκές χώρες και τιμήθηκε με το Βραβείο της Πόλης των Παρισίων (το 1980) και περισσότερα από 2.200 γλυπτά του βρίσκονται σε διάφορες γωνιές του πλανήτη μας (φιλοτέχνησε και το γλυπτό της Νίκης της Σαμοθράκης για λογαριασμό του δήμου Σαμοθράκης).

Τα τελευταία χρόνια ζούσε και δημιουργούσε στα Χανιά, δημιουργώντας με την αναπαλαίωση ενός ενετικού μοναστηριού το περίφημο ¨Μοναστήρι¨, έναν ξεχωριστό πολυχώρο πολιτισμού επί της οδού Χατζημιχάλη Νταλιάνη. Πέθανε στις 11/1/2019.

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ

ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ ΜΕΣΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ

Μετά τον Ιερό Λόχο των Θηβών που ιδρύθηκε το 379 π.Χ. και τον Ιερό Λόχο της Επαναστάσεως που ιδρύθηκε το 1821, ο 3^ος ελληνικός Ιερός Λόχος ήταν αυτός της Μέσης Ανατολής που ιδρύθηκε κατά τη διάρκεια του Β΄π.π.

          Αναλυτικότερα, ο 3^ος Ελληνικός Ιερός Λόχος ιδρύθηκε στην Αίγυπτο το Σεπτέμβριο του 1942 και συμμετείχαν σ΄ αυτόν 150 άνδρες, πολεμιστές του αλβανικού μετώπου. Σ΄ αυτούς προστέθηκαν και αρκετοί Αιγυπτιώτες νέοι με ιδιαίτερα ανεπτυγμένο το αίσθημα του πατριωτισμού, μεταξύ των οποίων 11 ανθυπολοχαγοί και 3 λοχίες. Συγκεκριμένα οι ανθυπολοχαγοί ήταν οι Άρης Πλωμαρίτης, Γεώργιος Σπανάκης, Παντελής Ζώτος, Νικόλαος Ψάλτης, Κυριάκος Σοφούλης, Ιωσήφ Κολοκοτρώνης, Ελευθέριος Κοντομίχαλος, Πέτρος Μινώττος, Ανδρέας Λαφογιάννης, Γεώργιος Μενεκίδης και Γεώργιος Πάγιας, ενώ οι λοχίες οι Περικλής Ταμβακόπουλος, Κωνσταντίνος Αρμπελιάς και Αλέξανδρος Κουρουνιώτης.

Μετά το τέλος της εκπαίδευσης τους το Δεκέμβριο του 1942, άφησαν το στρατόπεδο Καμπρίτ της Αιγύπτου και μεταφέρθηκαν στο θέατρο του πολέμου στη Λιβύη, όπου στη γραμμή Μαρέτ είχαν σπουδαία και ηρωική δράση : Απέκοψαν και αιχμαλώτισαν 2.000 Ιταλούς, καταδίωξαν τον εχθρό προς διάφορες κατευθύνσεις, έλαβαν μέρος στην πρώτη γραμμή στη νικηφόρα μάχη του Νίντι Ακάριτ, και κατόπιν εισέδυσαν στην Τυνησία.

Τον Απρίλιο ο Ιερός Λόχος επανήλθε στο Κάιρο και κατόπιν μετέβη στην Παλαιστίνη λαμβάνοντας ειδική εκπαίδευση για τον καταρτισμό αλεξιπτωτιστών και κομμάντος, παίρνοντας μέρος κατόπιν σε επιχειρήσεις στη Σάμο, στο Καστελλόριζο και γενικά στο Αιγαίο.

Από τον Ιούνιο του 1944 αναπτύσσεται από ενισχυμένος λόχος σε μονάδα ισότιμη με ταξιαρχία, διατηρώντας όμως την ονομασία ¨Ιερός Λόχος¨. Με τη μορφή αυτή εκπαιδεύτηκε εντατικά όλο το καλοκαίρι, συνεχίζοντας παράλληλα τις επιχειρήσεις στο Αιγαίο, όπως για παράδειγμα τον Ιούλιο του 1944 στη Σύμη όπου 150 Έλληνες αιχμαλώτισαν 200 Γερμανούς.

Το Σεπτέμβριο η έδρα του μεταφέρθηκε από την Παλαιστίνη στη Χίο, συνεχίζοντας την επιτυχημένη πολεμική του δράση, απελευθερώνοντας για παράδειγμα στις 17 Οκτωβρίου τη Λήμνο, ενώ στις 9 Μαΐου Ρόδος, Κως, Κάλυμνος και Λέρος παραδόθηκαν σε τμήματα του Ιερού Λόχου συνοδευόμενα από μέλη της βρετανικής ταξιαρχίας.

Έτσι συνέχισε τη δράση του ως το τέλος του πολέμου το Μάιο του 1945 για να επιστρέψει στην Αίγυπτο τον Ιούνιο και να αποσυγκροτηθεί με μια τελετή στην Αθήνα στις 7/8/1945, τιμώντας τους 25 νεκρούς, 56 τραυματίες και 29 ομήρους του.

Στη φωτογραφία απεικονίζεται ένα στιγμιότυπο από τη συγκινητική τελετή αποκαλυπτηρίων αναμνηστικής στήλης των ηρωικώς πεσόντων ανδρών του Ιερού Λόχου. Τα αποκαλυπτήρια έγιναν το 1944 στην Παλαιστίνη από τον Έλληνα επιτελάρχη συνταγματάρχη Ε. Λιώση. Την επιμνημόσυνη δέηση διεξήγαγε ο Αρχιεπίσκοπος Σάμου, ενώ στην τελετή παρίσταντο ανώτεροι Έλληνες και Βρετανοί αξιωματικοί, μεταξύ των οποίων και ο αντισυνταγματάρχης W.G. Holmes.

Πηγές : ¨Οι Αιγυπτιώται εις τας επάλξεις¨, Αθήνα 1993, σ. 62-63, 66 – ¨Ταχυδρόμος¨, Αλεξάνδρεια 12/5/1944 – el.wikipedia.org(17/6/2018)

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ

ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΘΕΑΜΑΤΑ ΠΡΟΣ ΑΙΓΥΠΤΙΩΤΙΚΗ ΤΕΡΨΗ

          Οι Αιγυπτιώτες Έλληνες είχαν τη δυνατότητα να επιλέξουν από μία εκτενή γκάμα θεαμάτων για την ψυχαγωγία τους. Από θέατρα ποικιλιών ως γαλλικές και ιταλικές όπερες και οπερέτες, από δημόσιες συμφωνικές συναυλίες ως θεματικές εορτές των διαφόρων ξένων παροικιών, από καραγκιόζη και φασουλή, ως παραστάσεις τραγικών Ελλήνων συγγραφέων, κι από σκοποβολή περιστεριών ως κυνοδρομίες.

     Προς επίρρωση των ανωτέρω, ας αναφερθούμε σε δύο ψυχαγωγικές εκδηλώσεις που πραγματικά ξεχώριζαν από τις άλλες :

         Στις 18/5/1933 το αλεξανδρινό παράρτημα του Συλλόγου Ταχυδακτυλουργών και Θαυματοποιών του Λονδίνου έδωσε μια ξεχωριστή παράσταση στην αίθουσα της Αγγλικανικής Εκκλησίας στην Ιμπραημία. Οι διαφημιστικές καταχωρήσεις υπόσχονταν έναντι μικρού εισιτηρίου 10 ή 15 γρ.δ. ένα θέαμα καθ΄ όλα εφάμιλλο των παρόμοιων θεαμάτων σε Ευρώπη και Αμερική, πόσο μάλλον αφού στην παράσταση συνέπραττε ο γνωστότατος στην Αλεξάνδρεια Έλληνας ταχυδακτυλουργός Κίμων Λάππας μετά δύο άλλων εκλεκτών Ευρωπαίων συναδέλφων του. Επ΄ ευκαιρία αξίζει να σημειωθεί πως ο γνωστότατος ως ¨Άις Κριμ¨ Αλεξανδρινός θεατρικός συγγραφέας Ανδρέας Παλαιολόγος όταν σπούδαζε αρχιτεκτονική στο Βέλγιο ασχολούταν με την ταχυδακτυλουργία, ενώ ήταν διπλωματούχο μέλος του Συνδικάτου Ταχυδακτυλουργών των Παρισίων.

          Στις 5/8/1954, για πρώτη φορά στην Αίγυπτο, στην Αθλητική Λέσχη της καϊρινής Γκεζίρας έλαβαν χώρα Ταυρομαχίες, οι οποίες και επαναλήφθηκαν στην Ένωση ¨Ολυμπίκ¨ της Αλεξάνδρειας στις 26/8. Μάλιστα, ο αρχηγός των ταυρομάχων Πέντρο ντι Μπασούρι δήλωνε στις εφημερίδες πως οι ταυρομαχίες αυτές διεξάγονταν σύμφωνα με τα καθιερωμένα στην Ισπανία. Έτσι, οι εμφανίσεις άρχιζαν με τους Μπαντελάρος και τους Πικαντόρ για να ακολουθήσουν οι Ματαντόρ. Ο Π. Βαλλιανάτος έγραφε χαρακτηριστικά πως εκτός από τις ταυρομαχίες που άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις, πριν αυτές αρχίσουν είχε δημιουργηθεί η κατάλληλη ατμόσφαιρα : Η μπάντα του Αιγυπτιακού Στρατού παιάνιζε διάφορα ισπανικά εμβατήρια και μουσική της αρένας, Ισπανίδες και άλλες γυναίκες ήταν ντυμένες κατά τα πρωτότυπα ισπανικά έθιμα με ζωηρά και χτυπητά χρώματα και με το τριαντάφυλλο στα μαλλιά, ενώ λες και όλοι οι 5.000 θεατές ήταν Ισπανοί βούιζαν από τις κερκίδες, αγωνιούσαν και περίμεναν για να χειροκροτήσουν, να φωνάξουν, να γιουχαΐσουν και να κρίνουν.

Πηγές : Ταχυδρόμος¨, Αλεξάνδρεια 6/5/1933, 5/8/1954, 7/8/1954, 24/8/1954, 26/8/1954

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ