ΜΙΑ ΑΙΓΥΠΤΙΩΤΙΚΗ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΗ

 

Βρετανοί τραυματίες στρατιώτες 

στο Ελληνικό Νοσοκομείο Αλεξανδρείας το 1916

Κατά την διάρκεια του Α΄ π.π. και συγκεκριμένα το Μάρτιο του 1916, ο γερμανικός και ο βουλγαρικός στρατός ξεκίνησαν την κατάληψη ελληνικών εδαφών στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, με τους Βουλγάρους να προβαίνουν σε διωγμούς και ακρότητες κατά των Ελλήνων, με σκοπό τον αφελληνισμό των περιοχών αυτών.

Σε όλες τις πόλεις της Αιγύπτου, οι Έλληνες οργάνωσαν συλλαλητήρια διαμαρτυρίας για τη βουλγαρική εισβολή, στάλθηκαν παντού μηνύματα συμπαράστασης, ενώ μνημόσυνα πραγματοποιήθηκαν για τους πεσόντες υπέρ της πατρίδας σε Μακεδονία και Θράκη.

Θέλοντας η Ελλάδα να πολεμήσει, τον Αύγουστο του 1916 έλαβε χώρα το Κίνημα της Εθνικής Άμυνας στη Θεσσαλονίκη με την υποστήριξη του συμμαχικού στρατού, με το Βενιζέλο να τίθεται επικεφαλής του. Τον ίδιο μήνα, όταν και ιδρύθηκε ο Σύνδεσμος Φιλελευθέρων Αλεξανδρείας, στη συγχαρητήρια επιστολή του ο Βενιζέλος σημείωνε πως ¨η ενίσχυσις, την οποίαν μου παρέχει η αμείωτος εμπιστοσύνη του έξω Ελληνισμού, με ενδυναμώνει εις τον αγώνα και συγχρόνως αυξάνει την αισιοδοξίαν μου δια την τελικήν νίκην¨… Στις 24/11/1916 η Προσωρινή Κυβέρνηση κήρυξε επισήμως τον πόλεμο στις Κεντρικές Δυνάμεις.

Εν τω μεταξύ, για μία ακόμη φορά, οι Αιγυπτιώτες έσπευσαν να προσφέρουν αίμα και χρήμα στην Ελλάδα, καταλαμβανόμενοι από υψηλό αίσθημα ευθύνης και πατριωτισμού.

Χαρακτηριστική είναι η ¨Έκκλησις προς τους εν Αιγύπτω Έλληνες¨ της 1/10/1916 που διανεμήθηκε αρχικά στην Αλεξάνδρεια και κατόπιν σε όλες τις ελληνικές παροικίες της Αιγύπτου από την Επιτροπή των Εφέδρων Αξιωματικών και Υπαξιωματικών, την οποία υπέγραφαν οι Μικές Συναδινός, Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητα Αλεξανδρείας και της Επιτροπής Περιθάλψεως, Γεώργιος Ρούσσος, Πρόεδρος του Συνδέσμου Φιλελευθέρων, Α. Κωμανός, Πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Επιστημόνων ¨Πτολεμαίος¨ και Ν. Πηλαβάκης, Αντιπρόεδρος του Ελληνικού Εμπορικού Επιμελητηρίου Αλεξανδρείας, μία έκκληση που παραθέτουμε για την Ελληνική Ιστορία γενικά και για την Αιγυπτιώτικη Ιστορία ειδικότερα :

 

¨Έλληνες !

Την στιγμήν που κατά μέγα μέρος είδαμεν την πραγματοποίησιν των εθνικών μας ονείρων.

Ονείρων που μας ενανούριζαν αι μητέρες μας στην κούνια της σκλαβιάς και του φόβου. Και δεν ετολμούσαμεν καλά να πιστεύσωμεν ότι τα όνειρα έγειναν πραγματικότης.

Ότι τα Γιάννινα του Αλή Πασσά και του Μουχτάρη έγειναν Ελληνικά.

Ότι η Θεσσαλονίκη επέταξεν από πάνω της το γιασμάκι κ΄ εφόρεσε την όμορφη της Ελληνοπούλας στολή.

Την στιγμήν αυτήν της ανεμοζάλης και του ηφαιστιώδους αναβρασμού των εθνών, που κράτη θα εξαφανισθούν και κράτη θ΄ ανακύψουν καινούργια.

Που ημείς ως ευδοκίαν θεϊκήν εθεωρούσαμεν, ότι κατά την στιγμήν ταύτην ακριβώς, συνέπεσε να έχωμεν βασιλιά στρατηγόν με το θρυλλικόν όνομα του Παλαιολόγου και πολιτικόν συνενούντα εν τω προσώπω του όλας τας πνευματικάς και ηθικάς αρετάς της φυλής μας.

Που εβλέπαμιν ότι δια τον δικέφαλον αυτόν ελληνικόν αετόν δεν έμενε παρά το τελευταίο, το δυνατό, αλλά και τολμηρό πέτασμα, που με του όλου του έθνους την λαιλακώδη πνοήν, θα εφτερούγιζεν επάνω από τους θόλους της εκκλησίας των ονείρων μας.

Την στιγμήν ακριβώς αυτήν της αναμονής, των πόθων, των ελπίδων, της προσοχής, των παλμών, ενεφανίσθη, ως από αοράτου αναπηδήσας ρωγμής, ο γερμανός Μεφιστοφελής και έρριψεν εν μέσω ημών τον απαίσιον καγχασμόν του.

Διχάζει με το σατανικόν ξίφος του το σώμα του καμαρωμένου μας αετού, αλλ΄ από την τομήν του διχασμού δεν είναι το αίμα του. Είναι της μητέρας μας, της Ελλάδος το αίμα που ρέει.

Βοήθειαν ζητεί η Πατρίς αιμόφυρτος δια του στόματος των μεγάλων τέκνων της, του Βενιζέλου, του Κουντουριώτη, του Δαγκλή.

Τα λίγα παλληκάρια του Χριστοδούλου που έτρεξαν δεν αρκούν να διώξουν την αρκούδα που εχίμιξεν ευθύς από πάνω της, την καταπατεί και της γλύφει το αίμα.

Τι μάγια σούχουν κάμει, Κωνσταντίνε Βασιληά και κοίτεσαι ακίνητος, παράλυτος, ψυχρός, και δεν έχεις τη δύναμι να πιάσης το δοξασμένο σου το σπαθί, παρά τ΄ αφίνεις έτσι να σου το ποδοπατούν οι Βούλγαροι ;

Δεν συμφέρει, λέγουν, πόλεμος κατά των βουλγάρων και συμφέρει λοιπόν να παραδίδωμεν χώρας, φρούρια, κανόνια, τροφάς και να παραδιδώμεθα και οι ίδιοι και να χάνωμεν την τιμήν μας ;

¨Τι τον θέλομεν τον πόλεμον¨, φωνάζουν οι κατηχημένοι και δηλητηριασμένοι. ¨Εμείς πρέπει να κυττάξουμε τη δουλειά μας και την ησυχία μας¨. Αυτά τα λέγουν μόνον εκείνοι, που μ΄ αυτούς ούτε εδημιουργήθησαν, ούτε προόδευσαν τα έθνη ποτέ, αλλά κατά γενικόν ιστορικόν κανόνα υποδουλώνονται.

Τι θα εγίνετο η αρχαία Ελλάς, εάν ο Θεμιστοκλής και ο Μιλτιάδης εκύτταζαν την ησυχία τους ;

Τι θα εγίνετο η Νέα Ελλάς, εάν οι ήρωες του εικοσιένα εκύτταζαν την δουλειά των και την ησυχία των ;

Αφού δεν θέλουν τον πόλεμον τώρα που μας παρουσιάζεται με τας ευνοϊκοτέρας των συνθηκών, προς τι λοιπόν διέθετον τα εκατομμύρια του φτωχού ελληνικού λαού δια στρατούς και δια στόλους ;

Έλληνες !

Ρίξτε γύρω σας μια ματιά. Κυττάξατε τα ευγενικά της Αγγλίας παιδιά. Εγκατέλειψαν τα σπίτια τους, ησυχίαν οικογενειακήν, πατρικάς παρουσίας και τρέχουν σε ξένους τόπους να χύσουν το αίμα τους, όπως το έχυσαν άλλοτε δι΄ ημάς, υπέρ λαών μικρών που κατεπάτησαν τα δίκαια των τα ανθρώπινα, άλλοι μεγάλοι λαοί, άρπαγες και δεσποτικοί, πολιτισμένοι φαινομενικώς, αλλά κατά βάθος ακόμη βούλγαροι ;

Κ΄ εμείς δεν θα τρέξωμε να βοηθήσωμεν την πολυπαθή, την πολυστένακτον, την γλυκειά μας μητέρα Ελλάδα ;

Ας μη βαρύνη την ψυχήν σας ο απελπισμός επί τη θέα μερικών εξ ημών, αδιαφόρων, αναλγήτων, ακόμη και του κινήματος αντιδραστικών. Θα συνέλθουν και αυτοί, θα ηλεκτρισθούν από της πυρίτιδος την οσμήν και θα μας ακολουθήσουν, διότι θα ίδουν ότι τίποτε άλλο δεν ζητούμεν παρά της πατρίδος μας την σωτηρίαν.

Ευτυχείς όσοι θα την βοηθήσουν με οποιαδήποτε μέσα ημπορούν !

Ευτυχέστεροι όσοι ημπορούν να την βοηθήσουν με το χρήμα τους !

Αλλά τρις ευτυχισμένοι εκείνοι, που θα τρέξουν να την βοηθήσουν με τα νειάτα τους και την παλληκαριά τους.

Που θα ταχθούν στου Χριστοδούλου το πλευρό, των ευγενών της Ευρώπης παιδιών, και των προδομένων και δολοφονημένων συμμάχων μας Σέρβων.

Από αυτούς, μόνον εσείς, ω ευτυχισμένοι, που θα πολεμάτε στο πλάι τους, δια τον ίδιον, όπως και προ δύο ετών σκοπόν, ή θα πέφτετε μαζύ τους δοξασμένοι νεκροί, μόνον εσείς θα ημπορούσατε να ζητήσετε της ελληνικής πατρίδος την συγγνώμην.

Εμπρός οι ευγενείς και οι εκλεκτοί, εις την Θεσσαλονίκην.

Εκεί πάλλει σήμερον του Έθνους μας η Καρδία.

Εκεί σας περιμένει ανυπόμονη η Πατρίς¨.

 

Πηγές : ¨Ταχυδρόμος¨, Αλεξάνδρεια 17-30/8/1916, 1-14/10/1916 – el.wikipedia.org (10/1/2016)

 

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ

 

ΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΧΕΔΙΒΗΣ, ΣΟΥΛΤΑΝΟΣ ΚΑΙ ΑΖΙΖ

Χεδίβης Ισμαήλ

          Μετά την εποχή του Σουλτανάτου των Μαμελούκων (1250-1517), ένα δεύτερο Σουλτανάτο εγκαθιδρύθηκε στην Αίγυπτο την περίοδο 1914-1922, όταν όμως κατά βάση η Νειλοχώρα ήταν βρετανικό προτεκτοράτο. Από το 1805 ως το 1867 η Αίγυπτος αποτελούσε τυπικά μία οθωμανική επαρχία με κυβερνήτη Βαλή, αν και στην πραγματικότητα ήταν σχεδόν ανεξάρτητη με τους Βαλήδες να χαρακτηρίζονται ως Χεδίβιδες, ενώ αμιγώς Χεδιβιάτο εγκαθιδρύθηκε στη χώρα από το 1867 ως το 1914.

          Πως προήλθαν όμως οι τίτλοι Σουλτάνος και Χεδίβης, καθώς και αυτός του Αζίζ ; Το ερώτημα αυτό θα απαντηθεί από την αναδημοσίευση άρθρων που είδαν το φως στις εφημερίδες ¨Αίγυπτος¨ του Ζαγαζίκ (14/12/1914, 3/1/1915) και ¨Αιών¨ των Αθηνών ως μεταφορά εκ της εφημερίδας ¨Νείλος¨ (20/4/1867), απαντήσεις που έχουν ξεχωριστό ιστορικό ενδιαφέρον.

          Για το Χεδίβη διαβάζουμε λοιπόν τα εξής :

          ¨Η λέξις Κεδίβης ή Χεδίβης είναι μία ονομασία τίτλου, η οποία είναι παράδοξον πως εισήχθη εις την Αίγυπτον. Μετά την επίσκεψιν του Σουλτάνου Αβδούλ-Αζίζ εις την Αίγυπτον, ήτοι ολίγον μετά την ανάρρησιν του Χεδίβου Ισμαήλ, ήτοι του πάππου του τέως Χεδίβου Αμπάς Χελμή, μυστικαί διαπραγματεύσεις διεξήχθησαν μεταξύ Αιγύπτου και Κωνσταντινουπόλεως όπως ο τίτλος του ¨Αντιβασιλέως¨, όστις εδόθη εις τον εκάστοτε ηγεμόνα της Αιγύπτου δια της συνθήκης του 1841, μεταβληθή. Ο τίτλος είναι και κληρονομικός εις την οικογένειαν καταγωγής Μωχάμεντ Άλη. Επειδή όμως εις την Ανατολήν δίδουν μεγαλειτέραν σημασίαν εις τους τίτλους παρά εις την πραγματικότητα, δια τούτο και ο Χεδίβης επέμενεν όπως κρατήση τον τίτλον Κεδίβης αντί ¨Αντιβασιλεύς¨. Μεγάλη δυσκολία παρουσιάσθη εις την Αίγυπτον προς εξεύρεσιν τίτλου διαφέροντος από το ¨Πασσάς¨ προς διάκρισιν των βιλαετίων της Τουρκίας. Ο πρώτος τίτλος όπου εδόθη εις τον Ισμαήλ ήτο ¨Ελ-Αζίζ¨, το οποίον σημαίνει ¨παντοδύναμος¨, κατά παράδοσιν δε εγεννήθη η λέξις αύτη από τον Ιωσήφ όστις επωλήθη από τους αδελφούς του εις την Αίγυπτον και εγένετο ¨Βεκίλ¨ ή γενικός οικονόμος του Φαραώ. Αλλά τέτοιον τίτλον του ¨Ελ-Αζίζ¨ η Τουρκία ηρνήθη να αναγνωρίση, διότι είναι τίτλος απονεμηθείς εις έναν Άγιον, όπως πιστεύουν οι Οθωμανοί ότι είναι ο Ιωσήφ, και δεν πρέπει να τιτλοφορήται έτσι και ένας κοινός θνητός, όσο πλούσιος και ισχυρός και αν είναι. Έπειτα από πολλάς ονομασίας εξευρέθη επί τέλους η λέξις ¨Κεδίβης¨, τον οποίον επρότεινεν η Πύλη και εδέχθη ο Ισμαήλ¨.

          Σε άλλο άρθρο αναφέρονται τα εξής για το Χεδίβη :

          ¨Η λέξις Κεδίβης παράγεται εκ της Περσικής λέξεως Goda δηλούσης θεόν και Βασιλέα, εκ ης η αγγλική λέξις God και η γερμανική Gott, ήτοι θεός. Την εις την ελληνικήν εκ της περσικής ερμηνείαν ο πρώτον παραδούς ημίν είναι ο αρχαίος Έλλην συγγραφεύς Ξενοφών […]. Τα κατά τους Πέρσας εγνώριζε κάλλιστα ο πιστός εκείνος μαθητής του Σωκράτους, ο ακολουθήσας τον βασιλέα Αγησίλαον εν τη κατ΄ αυτών εκστρατεία […]. Οι Πέρσαι, καθά ιστορεί ο Ξενοφών, μετά το δείπνον συνείθιζον, ως οι αρχαίοι Έλληνες και ως οι σύγχρονοι Ρωμαίοι (οι παρά των Ελλήνων παραλαβόντες το έθιμον), να στήνωσιν εν τοις συμποσίοις τας δευτέρας καλουμένας τράπεζας και αύται ήσαν κυρίως τα συμπόσια, διότι εν αυτοίς έπινον οίνον και εποίουν προπόσεις. […] Εν τινί των δείπνων τούτων Δαρείος ο βασιλεύς της Περσίας επωνόμασε Κύρον τον νεώτερον ¨Κάρανον¨ όλων των παραλιών της Μ. Ασίας και Σατράπην τοιών επαρχιών. Κατά τον Ξενοφώντα ¨Κάρανος¨ σημαίνει κύριος, εξουσιαστής, αραβιστί δε ή φελλαχιστί Κεδίβ, εις ον απενέμοντο τιμαί αυτό τούτο βασιλικαί και εις απόδειξιν φέρει ότι δύο πρίγκηπες εκ του βασιλικού γένους απαντήσαντες τον Κύρον και μη χαιρετήσαντες τούτον ως βασιλέα (κρύπτοντες ήτοι τας χείρας εντός αδιεξόδου χειρίδος) κατεδικάσθησαν εις θάνατον. Η λέξις ¨Κάρανος¨ τοσούτω μάλλον σαφώς αποδίδει την έννοιαν του τίτλου Κεδίβης, όσως τυγχάνει συγγενής προς το Κοίρανος (ου καλόν πολυκοιρανίη, εις κοίρανος έστω εις βασιλεύς), όστις είχεν ως βασιλεύς εξουσίαν εν χειρί. Αλλά και τα διαφόρων κρατών της Ασίας Κεδιβάτα, αυτεξούσια ήτοι πολιτείαι, ψιλώ μόνον ονόματι παρά τινός πολιτικού κέντρου εξαρτώμεναι, αποδεικνύουσιν ότι η λέξις Κεδίβης εμφαίνει υποδεέστερον μεν κατά τι του Βασιλέως, πλην υπέρτερον παντός άλλου τιτλούχου¨. […]

          Ως προς τον τίτλο Αζίζ διαβάζουμε :

          ¨Αζίζ κατά την Αραβικήν γλώσσαν σημαίνει και ισχυρός και αγαπητός. Αζίζ είναι ταυτόσημον του αγαπητέ μοι. Κατά την πρώτην έννοιαν λέγεται επί Θεού, ως του παντοδύναμου άρχοντος. Από των αρχαιοτάτων χρόνων δε, απεδόθη ο τίτλος ούτος τω πρωτίστω των αράβων δεσποτών, τω κυρίω της Αιγύπτου, Αζίζ-Ελμάσρ, οίον βασιλεί της Αιγύπτου προεπικληθέντι. Ότε δ΄ η Αίγυπτος κατέστη εξάρτημα ξένου Καλιφάτου, ήτοι προ ή μετά το Καλιφάτον του Καΐρου, ο τίτλος του Αζίζ έμεινε τίτλος του διοικητού και αντιπροσώπου του καλιφών. Επίσης κατ΄ επέκτασιν ο τίτλος ούτος απεδόθη ενίοτε και τω πρώτω υπουργώ του βασιλέως της Αιγύπτου. Οίτω εν τω Κορανίω (κεφ. 12) ο Πούτιφαρ προσαγορεύεται τω ονόματι του Αζίζ. Γνωστόν δ΄ εκ της Βίβλου, ότι ο Πούτιφαρ ην υπουργός των οικονομικών. Η χήρα αυτού αμεταπτώτος αποκαλείται εν τω Κορανίω η χήρα του Αζίζ (30,31, κτλ). Η ετυμολογία του Αζίζ εύρηται ετέρωθεν εν τη Συριακή γλώσση, εν η σημαίνει ισχύν, δύναμιν. Εν τη αρχαιότητι Αζίζους υπήρξε το επώνυμον του Άρεως, εν Εδέση λατρευομένου. Ο δε γνωστότατος των εν Άγγλοις φιλολόγων Bryant αξιοί ότι Αζ ην εν των επωνύμων του ηλίου παρά Πέρσαις και ότι Αζίζης, επανάληψις του αρχικού Αζ, σημαίνει την Συριακήν θεότητα, την εκ της αιγυπτιακής μυθολογίας ελθούσαν, καθ΄ ην ουδέν έτερον είναι ή ο Ίσις, υιός του Οσίριδος, του Ηλίου. Πρόδηλον εντεύθεν, ότι αρχαιόταται παραδόσεις συνδέουσι τον τίτλον Αζίζ μετά των βασιλειών της Αιγύπτου και της Συρίας, και αξιοσημείωτον ότι το όνομα τούτο, ληφθέν παρά τινών των τούρκων σουλτάνων, εδόθη τη αιγυπτιακή ατμοπλοϊκή εταιρία, τη υπό του Ισμαήλ Πασά ιδρυθείση, ούση δ΄ εκ των πρωτίστων στοιχείων του της Αιγύπτου ναυτικού¨.

          Για τον τίτλο του Σουλτάνου καταγράφονται τα εξής :

          Ο τίτλος ¨Σουλτάνος¨ ομοιάζει με τον τίτλον ¨Κεδίβης¨, εφευρέθη δε προς διάκρισιν του ατόμου το οποίον τρόπο τινά υπερέχει από τους άλλους, δεν ισοδυναμεί όμως όπως η λέξις ¨Βασιλεύς¨ ή ¨Αυτοκράτωρ¨, τίτλοι τους οποίους δίδουν οι Ευρωπαίοι. Κατ΄ αρχάς ο τίτλος ¨Σουλτάν¨ απεδόθη από τον πρέσβυν του Χαλίφου της Βαγδάτης, όστις μετεχειρίσθη τοιούτον τιμητικόν τίτλον προερχόμενον από Χαλδαϊκήν ή Αραβικήν διάλεκτον, σημαίνη δε Κύριον ή Αυθέντην, ο πρέσβυς δε ούτος απηύθυνε την λέξιν ¨Σουλτάνος¨ εις τον Μαχμούτ τον Γαζνεβίδ, όστις εβασίλευε εις τα ανατολικά μέρη της Περσίας κατά το 1000 μ.Χ. έτος. Οι Βυζαντινοί συγγραφείς του ενδέκατου αιώνος δίδουν εις την λέξιν ¨Σουλτάν¨ την ίδιαν σημασίαν με το ¨Αυτοκράτωρ¨. Η κατάληξις δε ¨ος¨ προσετέθη εις τε την Ελληνικήν και Λατινικήν διάλεκτον και έγινε ¨Σουλτάνος¨, μετεδόθη δε ο τίτλος ούτος εις πολλούς φυλάρχους της Ασίας, ήτοι τους ¨Σελτζουκίδας¨ και άλλους Εμίρας της Ασίας και Ευρώπης. Νεώτεραι έρευναι αποδεικνύουν ότι η λέξις ¨Σουλτάν¨ εισήχθη κατά την βασιλείαν των ¨Μουταβάκελ¨, ήτοι εις τον ένατον αιώνα και εδίδετο εις τον αρχηγόν των σωματοφυλάκων. Τα παλαιά χρονικά της Βιέννης αναφέρουν ότι ο υιός του βασιλέως της Ουγγαρίας Αρπάδ έφερε τον τίτλον ¨Ζιάλτας¨, ήτοι ¨Σουλτάν¨.

          Και επιπρόσθετα για το Σουλτάνο και λοιπούς βασιλικούς τίτλους της Ανατολής αναφέρονται τα εξής :

          ¨Σουλτάνος¨, επώνυμον φερόμενον παρά του αυτοκράτορος της Κωνσταντινουπόλεως από του Μαχμούδ, του υιού του Λεβεκτεγκίν, σημαίνει ακριβώς κυβερνήτης, πηγάζει δ΄ εκ του εβραϊκού Skeleth ή κυβερνήτου. Εν τη στενή σημασία του δε, οι Τούρκοι θεωρούσιν αυτό ισοδύναμον τω κυβερνήτη των κυβερνητών και βασιλεί των βασιλέων. ¨Καλίφ¨ σημαίνει υποκατάστατον, ήτοι διάδοχον και επίτροπον. Τον τίτλον τούτον έλαβεν ο διάδοχος, ήτοι ο επίτροπος του Μωχαμέτου και επομένως εννοεί τον κάτοχον πάσης πνευματικής τε και κοσμικής εξουσίας επί των Μωαμεθανών. ¨Αβουκίρ¨, ο πρώτος αναλαβών τον τίτλον τούτον εκλήθη αυτός μόνος Καλλιφάχ Ρεσούλ Αλλάχ, ήτοι επίτροπος του προφήτου του Θεού. Ο διάδοχος αυτού έλαβε τον τίτλον του Εμίρ Ελ Μουμενίν, ήτοι Ταξιάρχης της πίστεως. Ο Αβδέλ Καδέρ έλαβε τον τίτλον του ¨Εμίρ¨, σημαίνοντα αρχηγόν. Τον τίτλον δ΄ αυτόν φέρουσι και πολλοί φύλαρχαι Άραβες. Η Αίγυπτος έσχεν εκ διαδοχής Καλίφας και Σουλτάνους. Ο έτερος τίτλος ¨Ιμάμ¨ σημαίνει αρχιερεύς, ιερεύς ή μοναχός, σχεδόν το αυτό ως ¨Ουλεμά¨, και φέρεται παρά των πρωθιερέων των τζαμιών. Αλλά εφαρμόττεται και επί τινών ηγεμόνων, ενασκούντων στρατιωτικήν τε άμα και θρησκευτικήν εξουσίαν, ως ο Ιμάμης της Μουσκάτ. Οι Μουσουλμάνοι απονέμουσι τον τίτλον τούτον έτι τοις ιδρυταίς του Σουρατικού δόγματος, Σοφιάν και ετέροις¨.

 

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ

 

ΔΙΑΚΛΑΔΙΚΗ ΑΣΚΗΣΗ ΕΛΛΑΔΟΣ-ΑΙΓΥΠΤΟΥ ¨ΜΕΔΟΥΣΑ 10¨

ΜΙΑ ¨ΜΕΔΟΥΣΑ¨ ΙΣΧΥΟΣ ΚΑΙ ΦΙΛΙΑΣ

 

Προαιώνιες οι σχέσεις μεταξύ Ελλάδος και Αιγύπτου, τα νεότερα χρόνια συσφίχθηκαν έτι περισσότερο τόσο με την υπογραφή διμερών συμφωνιών σε όλους τους τομείς, όσο και με τη διεξαγωγή κοινών στρατιωτικών ασκήσεων με τη συμμετοχή της αεροπορίας και του ναυτικού των δύο κρατών.

Έτσι, το Σάββατο 5/12/2020, ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Στρατηγός Κωνσταντίνος Φλώρος παρακολούθησε την Ημέρα Διακεκριμένων Επισκεπτών (Distinguished Visitors Day, DVDay) στο πλαίσιο της διήμερης διακλαδικής άσκησης Ελλάδας – Αιγύπτου με την επωνυμία ¨Μέδουσα 10¨, η οποία πραγματοποιείται από το 2017. Τη δραστηριότητα τίμησαν με την παρουσία τους ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Νικόλαος Παναγιωτόπουλος, ο υπουργός Άμυνας της Αιγύπτου Στρατηγός Mohamed Zaki και ο Αιγύπτιος Αρχηγός Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων Αντιστράτηγος Mohamed Farid Hegazy.

Η άσκηση διεξήχθη από το διάστημα 30/11-6/12/2020 – με τη συμμετοχή της Κύπρου, της Γαλλίας και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων – στην ευρύτερη περιοχή της Αλεξάνδρειας.

Σκοπός της άσκησης που σχεδιάστηκε από το ΓΕΕΘΑ σε συνεργασία με τα Γενικά Επιτελεία Ενόπλων Δυνάμεων των συμμετεχουσών χωρών ήταν η συνεκπαίδευση και η προαγωγή της συνεργασίας των Μονάδων τους.

Σύμφωνα με τη σχεδίαση του ΓΕΕΘΑ, οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις συμμετείχαν με 2 Φρεγάτες με τα οργανικά τους Ελικόπτερα, 1 Υποβρύχιο, 1 Αρματαγωγό, 4 Αεροσκάφη F-16 που μεταστάθμευσαν  στην Αίγυπτο και 4 Αεροσκάφη F-16 που επιχείρησαν από την έδρα τους, 1 ΑΣΕΠΕ, 1 Ελικόπτερο CHINOOK, 3 Ελικόπτερα AH-64, 1 Αεροσκάφος C-130 και προσωπικό Μονάδων Ειδικών Επιχειρήσεων.

Το πρόγραμμα των δραστηριοτήτων της DVDay παρακολούθησαν παρατηρητές από τις ΗΠΑ, τη Γερμανία, τη Σαουδική Αραβία, το Μπαχρέιν, το Σουδάν, την Ιορδανία, την Ιταλία και την Πορτογαλία, ενώ περιέλαβε επιχειρήσεις συνεργασίας Ναυτικού με Μονάδες Ειδικών Δυνάμεων και αμφίβιες ενέργειες, αεροπορικές επιχειρήσεις και επιχειρήσεις επιθετικών ελικοπτέρων.

 

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ