ΑΙΓΥΠΤΙΩΤΙΣΣΑ ΣΤΟ ΤΙΜΟΝΙ ΤΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

 

Είναι πράγματι πολλοί οι Αιγυπτιώτες που στο διάβα του χρόνου ανέλαβαν σημαντικές θέσεις στη δημόσια διοίκηση και διεκπεραιώνοντας και με το παραπάνω τα καθήκοντα τους έκαναν υπερήφανους τους συμπατριώτες τους απανταχού.

          Σ΄ αυτούς συμπεριλαμβάνεται και η Μαρία Θεοδωρίδου, η οποία ως Πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Εμβολιασμών ανέλαβε την ενημέρωση των πολιτών για τη διαδικασία που θα γίνουν τα εμβόλια σ΄ αυτήν την δύσκολη καμπή που η πανδημία έχει πραγματικά ¨γονατίσει¨ τη χώρα μας.

          Όπως διαβάζουμε, η Μαρία Παπαγρηγορίου-Θεοδωρίδου γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια. Αποφοίτησε με Άριστα την Ιατρική Σχολή Ε.Κ.Π.Α. Έλαβε τον τίτλο της ειδικότητας της παιδιατρικής το 1974. Μετεκπαιδεύτηκε στην ιολογία στο Institute of Child Health, University of London, Great Ormond Street. Το 1975 αναγορεύτηκε Διδάκτωρ με Άριστα στην Ιατρική Σχολή Αθηνών. Το 1988 εξελέγη υφηγήτρια ενώ το 1996 της αναγνωρίστηκε η εξειδίκευση της λοιμωξιολογίας. Το 2007 εξελέγη καθηγήτρια στην Α΄ Παιδιατρική Κλινική του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου και εργάστηκε πάνω από 35 χρόνια. Διετέλεσε πάνω από 30 έτη Υπεύθυνη του Τμήματος Λοιμωδών Νοσημάτων (ΜΑΚΚΑ) του Νοσοκομείου Παίδων Αγία Σοφία και της Μονάδας Παιδικού AIDS. Έχει μεγάλο αριθμό ανακοινώσεων και εισηγήσεων σε θέματα σχετικά με λοιμώξεις και εμβόλια. Οι δημοσιεύσεις της σε ελληνικά περιοδικά υπερβαίνουν τις 150 και σε ξενόγλωσσα τις 180. Έχει διατελέσει πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Παιδιατρικών Λοιμώξεων και για πολλά χρόνια μέλος και πρόεδρος από τριετίας της Εθνικής Επιτροπής Εμβολιασμών.

          Εμείς, δεν έχουμε παρά να την ευχηθούμε καλή επιτυχία στο δύσκολο και συνάμα σημαντικό έργο της.

 

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ

 

ΠΕΡΙ ¨ΑΙΓΥΠΤΙΩΤΩΝ¨ Ο ΛΟΓΟΣ

 

Σύμφωνα με το εγκυρότατο Λεξικό της Νεοελληνικής Γλώσσας του Γ. Μπαμπινιώτη : Αιγυπτιώτης (ο) {Αιγυπτιωτών}, Αιγυπτιώτισσα (η) {Αιγυπτιωτισσών} είναι το πρόσωπο που κατάγεται από την ελληνική παροικία τής Αιγύπτου.

Άρα είναι σαφές πως στη γλώσσα μας, η λέξη ¨Αιγυπτιώτης¨ έχει να κάνει μονάχα με τους Έλληνες, χωρίς να χρειάζεται κάποιον εθνικό προσδιορισμό, όπως Έλληνας Αιγυπτιώτης, Γάλλος Αιγυπτιώτης, κ.ο.κ.

Σαφώς και είναι σωστό να πούμε Έλληνας εξ Αιγύπτου, όπως λέμε Έλληνες εξ Αμερικής, από την άλλη όμως το αντίστοιχο Ελληνο-Αμερικάνος δεν είναι σωστό να μεταφερθεί σ΄ εμάς διότι ως Ελληνο-Αιγύπτιος παίρνει άλλη έννοια, υπονοώντας κάποιον μικτό γάμο, κάτι που δεν συμβαίνει με τους Ελληνο-Αμερικανούς.

Τέλος, σωστό είναι και το Έλληνας της Αιγύπτου, όπως και όλα τα σχετικά υπόλοιπα Έλληνας του Βελγίου, Έλληνας του Σουδάν, κτλ.

Τώρα, οι Αιγυπτιώτες είναι τμήμα – και μάλιστα σημαντικότατο όπως έχω αποδείξει στα σχετικά 33 ιστορικά μου βιβλία – του Απόδημου Ελληνισμού ή αλλιώς του Ελληνισμού της Διασποράς, δύο έννοιες-προσδιορισμοί σαφώς πιο γενικοί που συμπεριλαμβάνουν όλους τους Έλληνες του εξωτερικού.

Τέλος, Αιγυπτιώτης συνεχίζεται να ονομάζεται και ο επαναπατρισμένος Έλληνας της Αιγύπτου, όπως και οι γόνοι αυτών. Αφού ανεξαρτήτως τον τόπο γέννησης του παιδιού, στην Ελλάδα συνηθίζουμε ευρέως να ρωτάμε : Από που είσαι ; Και εσύ απαντάς είμαι Καλαματιανός, αφού οι γονείς – και ιδιαίτερα ο πατέρας – έχουν γεννηθεί στην Καλαμάτα, αλλά εγώ γεννήθηκα στην Αθήνα. Έτσι, κι εγώ που γεννήθηκα στην Αθήνα αλλά οι γονείς που είναι Αιγυπτιώτες, απαντώ είμαι και αισθάνομαι Αιγυπτιώτης, ιδιαίτερα υπερήφανος γι΄ αυτό.

Αν θέλουμε τώρα να πάμε ένα βήμα παραπέρα και να δώσουμε κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στον ¨Αιγυπτιώτη¨, αυτά είναι ο κοσμοπολιτισμός του, η αγάπη για την πατρίδα, η τήρηση των παραδόσεων, η πολυγλωσσία του, το ανεπτυγμένο αίσθημα φιλανθρωπίας και ευεργετισμού, καθώς και η πίστη του ως ποίμνιο του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας (ανεξαρτήτως του τόπου δεύτερης ή και τρίτης εγκατάστασης του).

Όλα λοιπόν τα παραπάνω προσδίδουν στον Αιγυπτιώτη μια μοναδικότητα, όχι ελιτίστικη, ούτε φυσικά φυλετική, αλλά μια μοναδικότητα ήθους και επιτευγμάτων, αφού όπως συνηθίζω να λέω τόσοι λίγοι, σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα κατόρθωσαν τόσα πολλά υπέρ και των δύο πατρίδων τους.

 

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ

 

ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΚΡΑΦΙΤΙ ΣΕ ΑΡΧΑΙΟΑΙΓΥΠΤΙΑΚΟΥΣ ΝΑΟΥΣ

 

          Αν και δεν την ενστερνιζόμαστε, ήδη από το 2000 π.Χ. και ιδιαίτερα κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους υπήρξε εκτεταμένη η πρακτική να χαράσσονται ονόματα – ως ¨αποδεικτικά¨ παρουσίας – πάνω σε αρχαία μνημεία σε διάφορους αρχαιολογικούς χώρους ανά τον κόσμο, ιδιαίτερα δε στην Ελλάδα, στην Αίγυπτο και στην Ιταλία.

          Χαρακτηριστικά στην Αίγυπτο του 19^ο αιώνα αναφέρουμε το συγγραφέα Σατωμπριάν, το όνομα του οποίου βρίσκουμε στη Μεγάλη Πυραμίδα, ενώ τα ονόματα του εξερευνητή Μπελζόνι και του ποιητή Ρεμπώ βρίσκονται χαραγμένα σε αρχαιο-αιγυπτιακούς ναούς. Από την άλλη, στην Ελλάδα επισκεπτόμενοι το Ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο, μπορούμε ν΄ αντικρίσουμε πάνω σ΄ έναν από τους κίονες το όνομα του Λόρδου Βύρωνα.

Αυτό όμως που έχει για εμάς ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι κάποια άλλα χαράγματα σε αιγυπτιακά μνημεία, χαράγματα από συμπατριώτες μας που θέλανε έτσι να ¨κλέψουν¨ λίγο χρόνο από την αιωνιότητα των συγκεκριμένων κατασκευών.

Έτσι, στο πόδι του αγάλματος του Ραμσή Β΄ στο Αμπού Σιμπέλ μπορούμε να διαβάσουμε όσα χάραξαν το 593 π.Χ. οι Έλληνες μισθοφόροι του στρατού του Φαραώ Ψαμμήτιχου και συγκεκριμένα τα εξής : ¨Βασιλέος ελθόντος ες Ελεφαντίναν Ψαματίχου ταύτα έγραψαν τοι συν Ψαμματίχοι τοι Θεοκλούς έπλεον, ήθον δε Κέρκιος κατύπερθε, υίς ο ποταμός ανίη, αλογλόσους δ΄ ήχε Ποτασιμτό, Αιγυπτίους δε Άμασις, έγραφε δ΄ αμέ Αρχόν Αμοιβίχου και Πέλεγος Ουδάμου¨.

Αρκετούς αιώνες αργότερα και συγκεκριμένα τον 19^ο, στους ναούς του Λούξορ διαβάζουμε χαραγμένα ελληνικά ονόματα, όπως : Γ.Α. Φώσκολος 1890, Ν. Πετζή και Ι.Γ. Ζιότη 1865, Μ. Πίστα 1891, κ.ά., ενώ στην είσοδο της Μεγάλης Πυραμίδας της Γκίζα κάποιος Λουκάς Κουρέτης άφησε το εγχάρακτο στίγμα του, τεκμήριο μιας άλλης ιστορίας, εκείνης δηλαδή του σύγχρονου γκράφιτι.

 

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ