Ο Αιγυπτιώτης Ελληνισμός στην 

53η Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Καΐρου

 Χρίστος Γ. Παπαδόπουλος*

29 Ιανουαρίου 2022  - hephaestuswien.com

Η Ελλάδα τιμώμενη χώρα στην 53η Διεθνή Έκθεση Βιβλίου στο Κάιρο και δεν θα μπορούσαν βέβαια να λείψουν μερικά από τα αντιπροσωπευτικά βιβλία των εκδόσεων της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου αλλά και της Ιστορίας του Αιγυπτιώτη Ελληνισμού όπως την καταγράφει χρόνια τώρα ο  Αιγυπτιώτης ιστορικός ερευνητής Νίκος Νικηταρίδης.

Το Ελληνικό Πολιτιστικό Κέντρο Καΐρου ευχαριστεί ιδιαιτέρως τον κ.  Νίκο Νικηταρίδη διότι δώρισε στην βιβλιοθήκη του Κέντρου μας μια πλήρη συλλογή της  εργασίας του που αποτελείται από 35 βιβλία, τα οποία θα σας παρουσιάσουμε σε κατάλληλο χρόνο.

 

Όπως αναφέρεται στο βιογραφικό του στη σελίδα της βιβλιονέτ, Ο Νίκος Νικηταρίδης είναι, μα κυρίως νιώθει Αιγυπτιώτης. Παρόλο που είναι ο μόνος από την οικογένεια του που γεννήθηκε στην Ελλάδα (1969), εν τούτοις φέρει στην ψυχή του τις μνήμες της ζωής όλων εκείνων των δικών του ανθρώπων που έζησαν στη Νειλοχώρα. Παράλληλα, ως παιδί καλλιτεχνών γονιών, με ρίζες από τη Χάλκη, τη Σύμη, την Κύπρο, την Κρήτη και την Αμοργό, που ασχολήθηκαν επί χρόνια με το ερασιτεχνικό θέατρο -και όχι μόνο- σε Αλεξάνδρεια και Σουέζ, κληρονόμησε αυτή του την κλίση στα Γράμματα. Έχει στο ενεργητικό του συλλογές ποιημάτων και διηγημάτων, επιμέλειες εκδόσεων, πάνω από 1.000 δημοσιεύματα κάθε είδους σε αιγυπτιώτικα και μη περιοδικά κι εφημερίδες σε Ελλάδα, Αίγυπτο και Αυστραλία, καθώς και αρκετές μελέτες και διαλέξεις γύρω απ΄ την ιστορία των Ελλήνων της Αιγύπτου. Έχει αποσπάσει δύο πρώτα ποιητικά βραβεία και μία τιμητική διάκριση διηγήματος στην ελληνική Νότια Αφρική, καθώς και ένα τρίτο βραβείο διηγήματος σε σχετικό πανελλαδικό διαγωνισμό. Ας σημειώσουμε πως το 1990 εκδόθηκε το βιβλίο του “Κρατέρωτας” (ιδιωτική έκδοση), το 1991 το “Πατριαρχεία Αλεξανδρείας και Ιεροσολύμων” (εκδ. Αγγελάκη), το 1999 το “Υεμένη : Ταξιδιωτικές Σημειώσεις” (εκδ. Αγγελάκη), το 2000 το “Λογοτεχνικά Οράματα από την Καβαφική Ποίηση” (εκδ. Ελληνικά Γράμματα), το 2007 το “Η Αίγυπτος, η Ελλάδα και η Αιγυπτιώτικη Προσφορά” (εκδ. Σύνδεσμος Αιγυπτιωτών Ελλήνων), σε επιμέλειά του το 2001 (ιδιωτική έκδοση) και το 2004 το “Γιώργος Ιορδανίδης : Θεατρική Διαδρομή” (εκδ. Ελλη- νική Κοινότητα Καΐρου), το 2009 το “Εισαγωγή στην Ιστορία του Ελληνικού Τεκτονισμού στην Αίγυπτο” (εκδ. Αγγελάκη), το 2011 τα “Ταξιδεύοντας στον Αραβικό Χρόνο” (ιδιωτική έκδοση), “100 Αιγυπτιώτικες Προσωπογραφίες” (εκδ. Σύνδεσμος Ελληνο-Αιγυπτιακής Φιλίας), “Σύνδεσμος Αιγυπτιωτών Ελλήνων: Ιστορικοί Σταθμοί 78 χρόνων, 1933-2011” (ιδιωτική έκδοση), το 2012 τα “Ορθόδοξοι Άγιοι της Αιγύπτου” (εκδ. Αγγελάκη) και “Τα Αιγυπτιώτικα Έντυπα στην Ελλάδα και στον Κόσμο” (εκδ. Αγγελάκη), ενώ το 2013 το “Aρχαίοι Έλληνες Αιγυπτιώτες” (εκδ. Αγγελάκη). Επίσης, το 2005 συμμετείχε στο λεύκωμα “Ένας ελληνικός αιώνας στο Κάιρο, 1904-2004” (εκδ. Ελληνική Κοινότητα Καΐρου).

 

Τα περισσότερα βιβλία του δε, διατίθενται υπέρ της Κοινωνικής Πρόνοιας του Συνδέσμου Αιγυπτιωτών Ελλήνων. Έχει διατελέσει Ειδικός Γραμματέας, Γενικός Γραμματέας και Β΄ Αντιπρόεδρος του Συνδέσμου Αιγυπτιωτών Ελλήνων, καθώς και Ειδικός Γραμματέας του Συλλόγου Αιγυπτιωτών Ελλήνων Σουέζ & Πορτ-Τεουφίκ. Για την προσφορά του στον Αιγυπτιώτη Ελληνισμό έχει τιμηθεί με τον Τίμιο Σταυρό του Αποστόλου και Ευαγγελιστή Μάρκου, από την Α.Θ.Μ. τον Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρο Β΄, όπως και από το Σύνδεσμο Αιγυπτιωτών Ελλήνων για την πολύτιμη σ΄ αυτόν προσφορά του. Ο Νίκος Νικηταρίδης είναι απόφοιτος του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών και Δημοσίας Διοίκησης της Νομικής Σχολής Αθηνών, ζει μόνιμα στην Αθήνα και εργάζεται στον Ο.Τ.Ε.

 

Στις φωτογραφίες μπορείτε να δείτε τις εκδόσεις της Ελληνικής Κοινότητας Καϊρου και αρκετά από τα βιβλία του κ. Νικηταρίδη, όπως παρουσιάζονται στο περίπτερο της χώρας μας στη Διεθνή έκθεση του Καϊρου αλλά και στη σελίδα της βιβλιονέτ. Βιβλία χρήσιμα για ερευνητές της ιστορίας του Αιγυπτιώτη Ελληνισμού αλλά, για Αιγυπτιώτες που θέλουν να γνωρίσουν καλύτερα την ιστορία τους αλλά και για όποιον αγαπάει αυτόν τον σπόρο της Ελλάδας που άνθισε  στην εύφορη γη του Νείλου κι έχτισε μια γερή γέφυρα που ενώνει την Ελλάδα και την Αίγυπτο.

 

 

*Διευθυντής του Ελληνικού Πολιτιστικού Κέντρου Καΐρου

 

Η Ελλάδα τιμώμενη χώρα στην 

53η Διεθνή Έκθεση Βιβλίου στο Κάιρο

Greek Cultural Centre in Cairo

Η Ελλάδα τιμώμενη χώρα στην 53η Διεθνή Έκθεση Βιβλίου στο Κάιρο και δεν θα μπορούσαν βέβαια να λέιψουν μερικά απο τα αντιπροσωπευτικά βιβλία των εκδόσεων της Ελληνικής Κοινότητας Καϊρου αλλά και της Ιστορίας του Αιγυπτιώτη Ελληνισμού όπως την καταγράφει χρόνια τώρα ο Αιγυπτιώτης ιστορικός ερευνητής Νίκος Νικηταρίδης.

Το Ελληνικό Πολιτιστικό Κέντρο Καϊρου ευχαριστεί ιδαιτέρως τον κ. Νίκο Νικηταρίδη διότι δώρισε στην βιβλιοθήκη του Κέντρου μας μια πλήρη συλλογή της εργασίας του που αποτελειται από 35 βιβλία, τα οποία θα σας παρουσιάσουμε σε κατάλληλο χρόνο. 

 

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΑΤΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ & ΠΑΣΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΥ Β΄

 

Χωρίς σχόλια – γιατί πραγματικά δεν χρειάζονται – δημοσιεύουμε την Εγκύκλιο του Πατριάρχη Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής κ.κ. Θεοδώρου Β΄ με την υπόμνηση της αμέριστης στήριξης στο Πρόσωπο και στο Έργο Του από το αιγυπτιώτικο ποίμνιο Του.

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ

Ἁγαπητά μου Παιδιά, Πρεσβύτεροι, Διάκονοι, Ἀναγνώστες, Μοναχοί, Μοναχές, ἀδελφοί μου και ἀδελφές μου σέ ὅλες τίς εὐλογημένες χῶρες τῆς Ἀφρικανικῆς γῆς, χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε καί πάλιν ἐρῶ χαίρετε!

Μέ αὐτήν τήν ἐπιστολή μου θέλω νά ἐπικοινωνήσωμε ὅλους σας καί νά μοιραστῶ μαζί σας ὡς ὁ Πνευματικός σας Πατέρας, στον ὁποῖον ὅλοι ἐσεῖς ἤλθατε καί προσεγγίσατε μέτή θέλησή σας διότι διά τῶν χειλέων μου, τῶν χειλέων τῶν μακαρίων προκατόχων μου Πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας καί τῶν χειλέων τῶν Σεβασμιωτάτων καί Θεοφιλεστάτων Ἐπισκόπων καί Ποιμένων σας ἀκούσατε τά λόγια τοῦ Χριστοῦ:«Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶπεφορτισμένοι, κἀγὼἀναπαύσω ὑμᾶς», (Μτ. 11, 28).

Οἱ λόγοι αὐτοί, παιδιά μου και ἀδελφοί μου ἀγαπητοί,σᾶς ἥλκυσαν καί ὅλοι μαζί διά τοῦ ἁγίου Βαπτίσματος, τῆς Εὐαγγελικῆς Διδαχῆς και τῆς θείας Εὐχαριστίας, συγκροτήσαμε σέ πολλά μέρη τό ζωοποιό καί ὑπέρ τοῦ Κόσμου πάντοτε συγκροτούμενο, θυσιαζόμενο και δαπανώμενο «ὑπέρ τῆς τοῦ Κοσμου ζωῆς και σωτηρίας»Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, δηλαδή τήν ἁγία μας Ἐκκλησία.Ὅλη αὐτή ἡ προσπάθεια μέχρι σήμερα οὔτε εὔκολη ἦταν ποτέ οὔτε εὔκολη εἶναι καί τῶρα,ἀλλά ὁ Κύριος ἦταν, εἶναι καί θά εἶναι πάντοτε μαζί μας ἕως τῶν ἐσχάτων καί τῆς εἰσόδου μας στή Βασιλεία τῶνΟὐρανῶν.

Ὅμως ἀγαπητά μου παιδιά δυστυχῶς, τόν τελευταῖο καιρό, παρατηρῶ και διαπιστώνω ὅτι κάποιοι ἄλλοι «ψευδοποιμένες», «λύκοιβαρεῖς… μὴφειδόμενοιτοῦποιμνίου» (Πρ. 20, 29),χωρίς καμμιά εὐλογία καί ἄδεια ἐκτοῦ Πατριάρχου σας προσέγγισαν κάποιες ἀπό τίς Πνευματικές Μάνδρες τῆς Ἀφρικῆς καί ἐνσπείρουν ζιζάνια διχασμοῦ, τά ὁποῖα πότισαν μέ κατηγορίες κατά τοῦ Πατριαρχείου μας καί μέ βρώμικα χρήματα καί τά ζιζάνια αὐτά μεγάλωσαν καί θέριεψαν καί ἀπειλοῦν νά πνίξουν τό ταπεινό Εὐαγγελικό ἔργο τοῦ Ἀποστολικοῦ μας Πατριαρχείου, τό ὁποῖο συντελεῖται μέ κόπο, θυσίες καί αἷμα ἐδῶ καί πολλές δεκαετίες.

Ποιά εἶναι ὅμως ἡ αἰτία ὅλης αὐτῆς τῆς ἀκαταστασίας;

Πιστεύω πώς γνωρίζετε πολύ καλά ὅτι ἡ Ἐκκλησία ὀργανώθηκε ἀπό τούς Ἁγίους Ἀποστόλους καί Μαθητές τοῦ Κυρίου,οἱ ὁποῖοι στή θέση τους ἐχειροτόνησαν Ἐπισκόπους καί ὀργάνωσαν τίς κατά τόπους Ἐκκλησίες καί ὅρισαν ξεκάθαρα γεωγραφικά ὅρια,τά ὁποία τά ἐπιβεβαίωσαν οἱ ἅγιες Οἰκουμενικές Σύνοδοι καί πάρα πολλές Τοπικές Σύνοδοι μέ πολλούς ἱερούς Κανόνες πού εἶναι-ἤ μᾶλλον θά ἔπρεπε νά εἶναι-σεβαστοί ἀπό ὅλες τίς Ὀρθόδοξες Τοπικές Ἐκκλησίες.

Ἡ πρώτη ὁργάνωση τοῦ Χριστανικοῦ Κόσμου ἦταν σέ Πέντε Πατριαρχεῖα, τή λεγομένη Πενταρχία:

Πατριαρχεῖο Ρώμης

Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως

Πατριαρχεῖο Ἀλεξανδρείας μὲγεωγραφικὸχῶρο καὶ δικαιοδοσία ὁλόκληρη τὴν Ἀφρικὴκαὶτὰ νησιά της.

Πατριαρχεῖο Ἀντιοχείας

Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων

καθώς καί τήν Αὐτοκέφαλη Ἐκκλησία τῆς Κύπρου.

Στή δυτική Χριστιανοσύνη τήν πρωτοκαθεδρία (πρώτη θέση) ἔχει τό Πατριαρχεῖο τῆς Ρώμης, ἐνῷ στήν ἀνατολικήἘκκλησία τό Πατριαρχεῖο τῆς Κωνσταντινούπολης (Νέα Ρώμη) θά ἔχει ἰσότιμη θέση καί θά ἀπολαμβάνει τήν πρωτοκαθεδρία ἀνάμεσα στά ἄλλα ἀρχαῖα Πατριαρχεῖα. Τό Σχίσμα τοῦ 1054 θά ἀποξενώσει τή Δυτική Ἐκκλησία (Ρωμαιοκαθολική Ἐκκλησία), καί στην Ὀρθόδοξη Ἀνατολή τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο θά συνεχίσει νά ἔχει τήν πρωτοκαθεδρία καί νά ἀπολαμβάνει ἰδιαιτέρων προνομίων καίεὐθυνῶν μέσα στό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας.

Ἡ ἰδιαίτερη καί μοναδική αὐτή θέση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου κατωχυρώνεται ἀπό τοὺς ἱερούς Κανόνες, τήν Παράδοση καί τήν Πράξη τῆς Ἐκκλησίας. Τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο ἔχοντας τόν πρῶτο λόγο, σέ συνεργασία μέ τά ὑπόλοιπα ἀρχαῖα Πατριαρχεῖα (Ἀλεξανδρείας, Ἀντιοχείας καί Ἱεροσολύμων) μεριμνοῦσε ἀνέκαθεν γιά τήν διακυβέρνηση τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας καί τή λύση τῶν προβλημάτων πού προέκυπταν.

Αὐτή ἦταν, λοιπόν, ἡ κατάσταση τήν παλαιά ἐποχή (Βυζαντινή καί Οθωμανική Αὐτοκρατορία). Δηλαδή ἡ ὀρθόδοξη Οἰκουμένη ἦταν χωρισμένη στά τέσσερα αὐτά Πατριαρχεῖα (καί τήν Ἐκκλησία Κύπρου) καί τά γεωγραφικά τους ὅρια ἦταν διαχωρισμένα, ξεκάθαρα καίσαφῆ. Ἀν κάποτε δημιουργοῦνταν προβλήματα αὐτά λύνονταν μέ Συνόδους πού συγκαλοῦσε ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης καί συμμετεῖχαν οἱ τρεῖς ἄλλοι Πατριάρχες.

Στήν νεώτερη ἐποχή κάποιοι λαοί πού ἀπέκτησαν τά δικά τους Κράτη θέλησαν νά ἀποκτήσουν καί τή δική τους ἀνεξάρτητη Ἐκκλησία καί πράγματι τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο ἀπέκοψε ἐδάφη πού ἦταν δικά του καί δημιούργησε νέες ἀνεξάρτητες Ἐκκλησίες, πού ὀνομάστηκανΑὐτοκέφαλες. Μία ἀπό αὐτές εἶναι καί ἡ Ρωσική Ἐκκλησία (Πατριαρχεῖο Μόσχας) πού ἔγινε Αὐτοκέφαλη μόλις τό 1589, ἡ ὁποία λόγῳ τοῦ Κράτους στό ὁποῖο βρίσκονταν (Ρωσική Αὐτοκρατορία) ἀπέκτησε μεγάλη οἰκονομική δύναμη καί ἰσχύ καί αὐτό δημιούργησε πάρα πολλά προβλήμαστό πώς ἡ ἴδια ἀντιλαμβάνονταν τό ρόλο της καί τήν ἀποστολή της.

Ἔτσι θέλοντας ἡ Ρωσική Ἐκκλησία θέλοντας νά αὐξήσει τή δύναμη καί το γόητρό της μέσα στον Ὀρθόδοξο Κόσμο, χρησιμοποιώντας τήν κοσμική ἰσχύ καί-μερικές φορές- τή βία ἄρχισε νά καταπατά καί νά «ὑποδουλώνει» γειτονικές Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, ὅπως ἔκανε καί μέ τή Μητρόπολη τοῦ Κιέβου στή χώρα τῆς Οὐκρανίας, μια Μητρόπολη πού ἀνῆκε πάντα στό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο.

Μέτή διάλυση τῆς ΣοβιετικῆςἝνωσης, στήν ὁποία ἀνήκαν τόσο ἡ Ρωσία ὅσο καί ἡ Οὐκρανία, τό 1991 οἱ Οὐκρανοί -πού εἶναι ἕνας διαφορετικός λαός ἀπό τούς Ρώσους- θέλησαν νά ἔχουν τή δική τους ἀνεξάρτηση (Αὐτοκέφαλη),ἀπό τό Πατριαρχεῖο τῆς Μόσχας,Ἐκκλησία πράγμα μέ το ὁποῖο ἡ Ρωσική Ἐκκλησία διαφωνοῦσε ριζικά. Μετά ἀπό πολλές περιπέτειες οἱ ἀδελφοί μας Ὀρθόδοξοι Οὐκρανοί ζήτησαν ἀπό τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, πού εἶναι τό μόνο ἁρμόδιο, καί ἀπέκτησαν τό 2019 τή δική τους ἀνεξάρτητη δηλαδή Αὐτοκέφαλη Ἐκκλησία.

Μέ αὐτήν τήν πράξη τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου συμφώνησε καί τό Πατριαρχείο μας,ἀφοῦ αὐτό εἶναι σύμφωνο μέ τούς ἱερούς κανόνες καί τήν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας. Δυστυχώς, ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας σὰν ἀντίποινα παραβίασε τὴν Παράδοση τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων τὴν ὁποία σεβάσθηκαν ὅλοι οἱ Πατριάρχαι τῆς Ρωσσίας μέχρι σήμερα καὶἔσπευσε νὰἱδρύσει ἐδῶ, στήν εὐλογημένη Ἀφρική, δική τής Ἐκκλησία (Ἐξαρχία), σὰν μιὰ πράξη καὶπρακτικὴκαθαρὰἐμπνευσμένη ἀπὸτὴν «Ἀποικιοκρατία» καί προσπαθεῖ νά «κλέψει» ἱερεῖς καί χριστιανούς ἀπό τό Πατριαρχεῖο μας, χρησιμοποιώντας ἀνεπίτρεπτους τρόπους. Ἡ ἐνέργεια αὐτή εἶναι ἀπόλυτα ἐχθρική πρός τό Πατριαρχεῖο μας καθώς εἶναι ἀντίθετη με πολλούς ἱερούς Κανόνες πού ἀπαγορεύουν σέ μιά Ἐκκλησία νά παραβιάζει τά ὅρια τῆς ἄλλης.

Ὡς Πατριάρχης καί Πατέρας σας, παιδιά μου ἀγαπημένα, ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας σᾶς καλῶ νά μείνετε πιστοί στο Πατριαρχεῖο μας, το ὁποῖο σᾶς μίλησε για τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ καί σᾶς ἔδωσε το ἅγιο Βάπτισμα, νά κλείσετε τά αὐτιά σας και τά μάτια σας στις ὑποσχέσεις και στά βρώμικα ἀνταλλάγματα– (σὰν «τὰ τριάκοντα ἀργύρια τοῦ Ἰούδα»)- ἀνθρώπων πού μέχρι ἐχθές δέν γνωρίζατε κἄν τήν ὑπαρξή τους γιατί ὁ πνευματικός κίνδυνος εἶναι τεράστιος, ὅπως ὁ ἴδιος ὁ Χριστός μας λέγει: «τί γὰρ ὠφελεῖται ἄνθρωπος, ἐὰν τὸν κόσμον ὅλον κερδήσῃ, τὴν δὲ ψυχὴν αὐτοῦ ζημιωθῇ; ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;», (Μτ. 16, 26).Ἔχετε πάντοτε πρὸ τῶν ὀφθαλμῶν σας τὶς ἀτέλειωτες θυσίες καὶ τὸ κόστος σὲ ἀνθρώπινο δυναμικό καὶ πόρους ποὺ περάσαμε ὅλοι μαζὶ γιὰ νὰ συγκροτήσουμε τὴν παρουσία τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας στὴν Ἀφρικὴ καὶ νὰ δίνουμε καθημερινὰ καὶ μὲ ἔργα ἀγάπης τὴν μαρτυρία τοῦ Εὐαγγελίου σὲ ὅλη τὴν ἀγαπημένη μας Ἤπειρο.

Μέ πόνο καί πατρική ἀγάπη

ὁ Πατέρας καί Πατριάρχης σας

+ Θ Ε Ο Δ Ω Ρ Ο Σ Β’

 

 

 

ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΣΤΟ ΣΟΥΕΖ !!!

 

Υδατογραφία του σχεδίου του αγάλματος Bartoldi για το Σουέζ

(Μουσείο Bartholdi, Colmar)

Σύμβολο της Νέας Υόρκης, το Άγαλμα της Ελευθερίας δεν θα έπρεπε να ήταν εκεί. Κι αυτό γιατί, σχεδιασμένο από τον Auguste Bartoldi, επρόκειτο αρχικά να εγκατασταθεί στο Σουέζ, στο στόμιο του Καναλιού στην Ερυθρά Θάλασσα. Ο γλύπτης, που είχε επισκεφτεί την Αίγυπτο το 1855, εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ από τη φαραωνική γλυπτική που έμελλε να τον σημαδέψει για το υπόλοιπο της καριέρας του.

Έτσι, λίγο μετά το ταξίδι του στην Αίγυπτο και αφού ξεκίνησαν οι εργασίες διάνοιξης της Διώρυγας, ο καλλιτέχνης πρότεινε στο Χεδίβη ένα σχέδιο που περιελάμβανε ένα γιγάντιο φάρο που παρίστανε μια Αιγύπτια φελάχα η οποία κρατούσε έναν πυρσό στην άκρη του χεριού της, και η όλη σύνθεση θα έφερε το όνομα ¨Η Αίγυπτος που διαφωτίζει την Ανατολή¨. Όμως, προς μεγάλη δυσαρέσκεια του Bartoldi, η πρόταση του απορρίφθηκε. Έτσι, κάνοντας κάποιες τροποποιήσεις στο άγαλμα του, το πρόσφερε στους Αμερικανούς και σήμερα ως Άγαλμα της Ελευθερίας αποτελεί ένα παγκόσμιο σύμβολο.

          Για την ιστορία, αξίζει να σημειωθεί πως οι πόλεις που αναδύθηκαν από την άμμο της κατασκευής της Διώρυγας, ήτοι το Πορτ-Σάιτ, το Σουέζ και η Ισμαηλία, χαρακτηρίζονταν από μία αρχιτεκτονική νεωτερικότητα. Έτσι για παράδειγμα το Πορτ Σάιντ τροφοδοτήθηκε με ηλεκτρισμό το 1891, εννέα χρόνια μετά τη Νέα Υόρκη, ενώ στο Πόρτο εγκαταστάθηκε και ο πρώτος ανελκυστήρας στη χώρα !

 

Πηγή : lelephant-larevue.fr (25/4/2018)

 

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ

 

ΟΙ ΣΟΥΕΖΙΑΝΟΙ ΤΙΜΗΣΑΝ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗ

 

          Μία συγκινητική και συνάμα ευχάριστη έκπληξη επεφύλαξε ο Σύλλογος Αιγυπτιωτών Ελλήνων Σουέζ & Πορτ-Τεουφίκ στον γνωστό ιστορικό ερευνητή του Αιγυπτιώτη Ελληνισμού κ. Ν. Νικηταρίδη κατά τη Γενική Συνέλευση του σωματείου την Κυριακή 16/1/2022, αφού κατόπιν προτάσεως – που έγινε ομοφώνως αποδεκτή – του Διοικητικού Συμβουλίου τιμήθηκε με σχετική πλακέτα δια χειρός του Προέδρου κ. Ν. Κοκκινίδη για την πολύχρονη και πολυσχιδή προσφορά του στον Αιγυπτιώτη Ελληνισμό.

          Ιδιαίτερα συγκινημένος ο συγγραφέας 37 βιβλίων και 3.000 άρθρων για τους Έλληνες της Αιγύπτου κ. Νικηταρίδης μετά τη βράβευση του δήλωσε τα εξής :

¨Είναι πολύ όμορφο, αν και σπάνιο, να σε τιμούν εν ζωή, αναγνωρίζοντας το όποιο έργο σου, πόσω μάλλον να σε τιμούν όχι μόνο οι συμπατριώτες σου Αιγυπτιώτες, αλλά οι συντοπίτες σου Σουεζιανοί. Γιατί για μένα το Σουέζ είναι ο τόπος μου, το λίκνο μου. Εκεί γεννήθηκε ο συγχωρεμένος ο πατέρας μου, εκεί έζησαν όταν παντρεύτηκαν οι γονείς μου, εκεί γεννήθηκε η αείμνηστη αδελφή μου. Γι΄ αυτό οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Πρόεδρο, στο Διοικητικό Συμβούλιο, στη Γενική Συνέλευση, σε όλους εσάς τους συντοπίτες μου που πάντα θα έχω στην καρδιά μου, που πάντα θα με έχετε στη δική σας. Να είστε καλά¨.

Σημειώνουμε πως ο τιμώμενος έχει διατελέσει Ειδικός Γραμματέας του Συλλόγου και Υπεύθυνος Πολιτιστικών Εκδηλώσεων, ενώ από το 1997 αρθρογραφεί στο αξιόλογο περιοδικό του σωματείου ¨Σουεζιανά Νέα¨.

 

75 ΧΡΟΝΙΑ ¨HOUSSAPER¨ ΣΤΟ ΚΑΪΡΟ

 

          Μια από τις παλαιότερες κοινότητες της αρμενικής διασποράς είναι εκείνη της Αιγύπτου, αφού χνάρια της ανιχνεύονται κατά τη Βυζαντινή κυριαρχία. Στα νεότερα χρόνια η ιστορία της αρμενικής παροικίας στην Αίγυπτο ξεκινάει από τη δημιουργία του σύγχρονου αιγυπτιακού κράτους, στα 1805, από τον Μωχάμεντ Άλη, ενώ αρκετοί ήταν οι Αρμένιοι που κατείχαν θέσεις κλειδιά στη διάρκεια του πρώτου μισού του 19^ου αι., όπως ο Νουμπάρ Πασάς, ο οποίος το 1894 έγινε και πρωθυπουργός της χώρας. Η ακμή πάντως της αρμενικής παροικίας καταγράφεται στα 1940 όταν και αριθμούσε 40.000 μέλη με 9 κοινωνικές και αθλητικές λέσχες,  3 Αποστολικές και 3 Καθολικές εκκλησίες, καθώς και 3 σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

          Το πιο σημαντικό από αυτά τα σωματεία ήταν η Αρμενική Λέσχη Καΐρου ¨Houssaper¨ (¨Φέρελπις¨) που ιδρύθηκε τον Ιούνιο του 1944 με σκοπό τη διατήρηση της αρμενικής κληρονομιάς στα πλαίσια της διασποράς, μιας κληρονομιάς που θα μεταβιβάζεται από γενιά σε γενιά.

          Η Λέσχη διαχειρίζεται επίσης το θέατρο και το κτίριο ¨Houssaper¨, που ιδρύθηκε το 1952 στο Boulaq και το ¨Houssaper Armenian Club¨ στην Ηλιούπολη, που ιδρύθηκε το 1962. Οι εγκαταστάσεις του Boulaq φιλοξενούν επίσης την εφημερίδα του συλλόγου που ιδρύθηκε το 1913, καθώς και μια βιβλιοθήκη. Στο παρελθόν μάλιστα, η Λέσχη ¨Houssaper¨ δεχόταν Αιγύπτιους αξιωματούχους και διανοούμενους, συμπεριλαμβανομένων των προέδρων Mohamed Naguib, Gamal Abdel-Nasser και Anwar El-Sadat. Ας σημειωθεί δε, η πληθώρα των ελληνικών παραστάσεων που δόθηκαν στο θέατρο ¨Houssaper¨.

          Το Νοέμβριο του 2019 η Λέσχη γιόρτασε τα 75 χρόνια από την ίδρυση της με συναυλία και παράσταση λαϊκού χορού στην κεντρική αίθουσα του New Generation International School στην Obour City. Στο πρώτο μέρος του πολιτιστικού προγράμματος, ο Δημοτικός Χορευτικός Θίασος ¨Sardarabad¨ παρουσίασε αρμενικούς χορούς σε χορογραφία της κλασικής χορεύτριας του Μπαλέτου της Όπερας του Καΐρου, Mariam Garabedyan, ενώ ο διάσημος τραγουδιστής της Αρμενίας Vartan Badalyan ανέβηκε στη σκηνή κατά τη διάρκεια του δεύτερου μέρους του προγράμματος. Η όλη δε βραδιά, έλαβε χώρα υπό την αιγίδα του Σεβασμιωτάτου Επισκόπου Ashod Mnatsaganian, προκαθημένου της Αρμενικής Ορθόδοξης Μητρόπολης στην Αίγυπτο.

 

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ

 

ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΑ ΤΟΠΟΣΗΜΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

 

Η συμπρωτεύουσα πάντοτε έλκυε τους Αιγυπτιώτες, γιατί, όπως και το Φάληρο, θύμιζε πολύ την Αλεξάνδρεια με την Κορνίς της. Από τις αρχές του 20^ου αιώνα λοιπόν, έως τις μέρες μας, ένας λόγος παραπάνω σίγουρα θα μπορούσαν να είναι τα διάφορα αιγυπτιακά τοπόσημα στο κέντρο της πόλης, που άλλοτε τυχαία, κι άλλοτε ίσως όχι, θύμιζαν και θυμίζουν την αγαπημένη Νειλοχώρα, τη δεύτερη θετή πατρίδα τους.

          Ας δούμε λοιπόν τρία από αυτά. Το πρώτο δεν υπάρχει πια αν και η θύμηση του έχει ¨στοιχειώσει¨ μία περιοχή και έναν δρόμο. Το δεύτερο, τσιμεντένιο κουφάρι από το σεισμό του 1978, έχει χαρακτηριστεί διατηρητέο και λέγεται πως μια γερμανική εταιρία θα ξοδέψει πολλά για την ανοικοδόμηση του. Το τρίτο, σε πείσμα των καιρών, υπάρχει ακόμη και λειτουργεί κανονικά…:

 

Το Μισίρ-Τσαρσί ή Αιγυπτιακή Αγορά, η κεντρική αγορά της πόλης – της οποίας το όνομα επιβιώνει στη σημερινή οδό Αιγύπτου – απλωνόταν έξω από τα δυτικά τείχη και μέχρι το λιμάνι, όπου 500 περίπου μαγαζιά εμπορεύονταν ζάχαρη, ρύζι, καφέ, λινάρι και πλήθος εξωτικών προϊόντων.

          Το Ξενοδοχείο ¨Η Αίγυπτος¨ που φαίνεται πως προϋπήρχε ήδη από το 1911 παρά το Κολόμβο και το 1925 κτίστηκε στην οδό Πτολεμαίων 8 σε σχέδια του E. Bernasconi. Αρχικός ιδιοκτήτης του ήταν ο Στέφανος Ρόλλης. Ένα ξενοδοχείο Β΄ κατηγορίας που διέθετε όμως κεντρική θέρμανση.

          Το Ξενοδοχείο ¨Αλεξάνδρεια¨ στην Εγνατία οδό 18 που λειτουργεί από τη δεκαετία του ΄70.

 

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ