ΤΑ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑ ¨CECIL¨

ΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΠΑΡΤΗΣ

          Το περίφημο ξενοδοχείο ¨Cecil¨ της Αλεξάνδρεια κτίστηκε το 1929 σε σχέδια του Αιγυπτο-Εβραίου αρχιτέκτονα Alessandro Loria για την γαλλο-αιγυπτιακή εβραϊκή οικογένεια Metzger. Μπροστά στη φημισμένη αλεξανδρινή Κορνίς, επί της πλατείας Σάαντ Ζαγλούλ, με εκπληκτική θέα στη Μεσόγειο, φιλοξένησε στα δωμάτια του προσωπικότητες όπως ο Ουίνστον Τσώρτσιλ, ο Αλ Καπόνε, η Ουμ Καλτσούμ, η Ζοζεφίν Μπέικερ, η Άγκαθα Κρίστι, ο Χένρυ Μουρ, ο Μοντγκόμερυ, ο Σόμερσετ Μομ, κ.ά. Επιπλέον, κατά τον Β΄ π.π. η Βρετανική Μυστική Εταιρία Πληροφοριών διατηρούσε εκεί μία σουίτα για τις δραστηριότητες της, ενώ ¨πρωταγωνιστεί¨ σε μυθιστορήματα όπως το ¨Αλεξανδρινό Κουαρτέτο¨ του Λώρενς Ντάρελ και το ¨Μιραμάρ¨ του Ναγκίμπ Μαχφουζ. Μετά την Επανάσταση του 1952 καταλήφθηκε από την αιγυπτιακή κυβέρνηση και πέντε χρόνια αργότερα η οικογένεια Metzger εκδιώχθηκε από τη χώρα. Το 2007, μετά από μακρά δικαστική διαμάχη, επιστράφηκε στην εβραϊκή οικογένεια, η οποία και το πούλησε στο αιγυπτιακό κράτος, για να ενταχθεί το 2014 στην αλυσίδα Steigenberger Hotels.

 

          Το ιστορικό ξενοδοχείο ¨Cecil¨ της Σπάρτης, στη συμβολή των οδών Κ. Παλαιολόγου και Θερμοπυλών, ιδρύθηκε το 1937 ως ¨Λεωνίδας¨ από τον Κωνσταντίνο Τζανετάκη, αποτελώντας μια πρωτοποριακή πρωτοβουλία δεδομένης της ξενοδοχειακής δομής της πόλης την εποχή εκείνη. Ο αδελφός του Κωνσταντίνου, Παναγιώτης Τζανετάκης στις αρχές του Μεσοπολέμου είχε εγκατασταθεί στην Αλεξάνδρεια εργαζόμενος σε καπνοβιομηχανία. Επιστρέφοντας στη Σπάρτη, κοσμοπολίτης πλέον αλλά σε σχετική ένδεια, πρότεινε μετά την απελευθέρωση τη μετονομασία του ξενοδοχείου σε ¨Cecil¨ ώστε να ¨δανειστεί¨ λίγη από την αίγλη του συνονόματου του της Αλεξανδρείας. Ας σημειωθεί, πως κατά τη διάρκεια της Κατοχής αρχικά οι Ιταλοί και κατόπιν οι Γερμανοί είχαν εγκαταστήσει εκεί ασύρματα συστήματα καθιστώντας το Κέντρο Επικοινωνίας τους, ενώ στους χώρους του είχε φιλοξενήσει το μαθητή του Κόντογλου, Ευάγγελο Μαυρικάκη, ο οποίος εκτός τον Άγιο Νίκωνα, είχε αγιογραφήσει πολλά ιερά της πόλης. Οι σημερινοί ιδιοκτήτες του Ιωάννης και Αικατερίνη Κατράνη, τρίτη γενιά της οικογένειας, συνεχίζουν την παράδοση με ιδιαίτερη επιτυχία.

 

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ

 

ΑΙΓΥΠΤΙΟΙ ΟΙ ΜΑΣΑΪ ?

 

Μια ημι-νομαδική Νειλοτική ομάδα 400 περίπου χιλιάδων που πιστεύεται ότι προέρχεται από την Αίγυπτο, οι Μασάι είναι κυρίως κτηνοτρόφοι, αλλά ασκούν μικρής κλίμακας γεωργία σε ορισμένα μέρη. Είναι μια από τις νεότερες εθνοτικές ομάδες στην Τανζανία, αφού ακολούθησαν τον ποταμό Νείλο προς τα κάτω μέσω της Κένυας πριν φτάσουν στην Τανζανία πριν από περίπου 300 χρόνια.

Προς επίρρωση της αιγυπτιακής καταγωγής τους, σύμφωνα με ορισμένους μελετητές, αναφέρεται τόσο το διάδημα στο κεφάλι που θυμίζει την αντίστοιχη κόμπρα των Φαραώ, όπως και το χαρακτηριστικό αιγυπτιακό βασιλικό περιλαίμιο. Η δε μορφή του πολεμιστή των Μασάι, μοιάζει να ξεπηδά από ιερογλυφικές απεικονίσεις κάποιου αρχαιο-αιγυπτιακού τάφου ή ναού. Ας μη ξεχνάμε δε και την 25^η Νουβιτική Δυναστεία της Αιγύπτου (744-656 π.Χ.)…

 

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ

 

¨ΕΦΥΓΕ¨ Ο ΑΔΕΛΦΙΚΟΣ ΦΙΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΛΙΑΝΑΚΗΣ

          Βαθιά θλίψη πλημμύρισε τις καρδιές του αιγυπτιώτικου κόσμου η αναγγελία της μετάστασης στις 16/9 στην Αιώνια Ανατολή του Γιώργου Αλιανάκη, ενός ανθρώπου γλυκύ και προσηνή, εμείς οι αδελφικοί φίλοι του οποίου θα τον θυμόμαστε πάντοτε με ιδιαίτερη αγάπη.

Ο Γιώργος γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια στις 28/11/1938, γιος του μουσικού και μαέστρου Αριστείδη Αλιανάκη από τη Σμύρνη και της Ελένης Ανδριοπούλου από την Αθήνα. Αδέλφια του ήταν η Καλλιόπη και οι μουσικοί Δημήτρης (σαξοφωνίστας) και Χαράλαμπος (τρομπετίστας) Αλιανάκης.

Μετά το δημοτικό στην Πατριαρχική Σχολή Αλεξανδρείας (1944-50), φοίτησε στη Σαλβάγειο Εμπορική Σχολή (1950-56) και κατόπιν σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Κλωστοϋφαντουργίας στη Γαλλία (1961-62).

          Έπαιξε ποδόσφαιρο στον ¨Ολυμπιακό¨ Αλεξανδρείας (1953-54), στην ομάδα της Σαλβαγείου (1954-56), ενώ με την ομάδα του σχολικού συλλόγου ¨Αίαντας¨ αναδείχθηκε πρωταθλητής Σχολών Αλεξανδρείας το 1956 (κύπελλο Bourse). Υπήρξε επίσης ποδοσφαιριστής της Αθλητικής Ενώσεως Ελλήνων Αλεξανδρείας ως το 1959, αγωνιζόμενος στο πρωτάθλημα Αιγύπτου Β΄ Εθνικής κατηγορίας. Στη Γαλλία δε, υπήρξε ποδοσφαιριστής της Cornimont F.C. ως το 1961, ομάδα Δ΄ Εθνικής Κατηγορίας.

Από την 1/9/1963 ως τις 28/2/1966 υπήρξε προπονητής ποδοσφαίρου της πρώτης ομάδας της ΑΕΕΑ και από το Σεπτέμβριο του 1962 ως τον Ιούνιο του 1966 προπονητής των σχολικών ποδοσφαιρικών ομάδων της Σαλβαγείου, ενώ το 1966 απέκτησε δίπλωμα προπονητή ποδοσφαίρου από το Τμήμα Προπονήσεως Ποδοσφαίρου του Ινστιτούτου Αθλητικών Καθοδηγητών της Αιγύπτου, αποφοιτώντας μάλιστα 7^ος σε σύνολο 168 Αιγυπτίων μαθητών. Παράλληλα, έπαιζε πινγκ-πονγκ συμμετέχοντας σε διάφορα τουρνουά. Στην Ελλάδα, ως βετεράνος ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με το τένις, συμμετέχοντας σε αρκετά σχετικά πρωταθλήματα.

          Στην Αλεξάνδρεια, πριν φύγει για τη Γαλλία, εργάστηκε στο εμπορικό κατάστημα του εισαγωγέα τροφίμων Κόκκινου (1956-60) και αργότερα στους Π. & Α. Δημητριάδη (1/1/62-10/8/63) ως οργανωτής και υπεύθυνος του τμήματος σχεδιασμού, ενώ παράλληλα και μετά αποκλειστικά στην Επίλεκτο Κλωστοϋφαντουργία (Selected Textiles, πρώην Πιαλόπουλου) ως υπεύθυνος τμήματος κλωστικής (1962-66).

Μετά τον επαναπατρισμό του το 1966, διετέλεσε διευθυντής των εργοστασίων ¨Βέλκα¨, ¨Αιγαίο¨ και ¨Ανατόλια¨, κατόπιν με τον Γιώργο Νεαμονιτάκη ίδρυσαν γραφείο αντιπροσωπειών κλωστοϋφαντουργικών μηχανημάτων και εργοστάσιο υφαντουργίας στην Ν. Ιωνία, για να ολοκληρώσει τελικά την καριέρα του στην ¨Πειραϊκή Πατραϊκή¨ ως γενικός διευθυντής.

Ας σημειωθεί πως συμμετείχε ως έμμισθος στο ¨Αθήνα 1997¨ στο Tehnical Information Center, ενώ ήταν μέλος του αθηναϊκού φιλοσοφικού συλλόγου ¨Όσιρις¨ από το 1998.

          Παντρεμένος με την Χριστίνα Γεωργιάδου, απέκτησε δύο κόρες, τη Λένα και την Εύα.

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ