ΝΕΟΣ ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

Ο ΑΙΓΥΠΤΙΩΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΜΗΤΣΙΑΛΗΣ

Μία από τις πρώτες επιλογές του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη για τη θέση του νέου Διοικητή του Αγίου Όρους ήταν ο τέως Υποδιοικητής της ΕΥΠ και πρέσβης επί τιμή Αναστάσιος Μητσιάλης.

Γεννημένος στην Αθήνα το 1952, πέρασε τα σχολικά του χρόνια στην Αλεξάνδρεια. Από τις παλιές οικογένειες της πόλης, οι Μητσιάληδες διατηρούσαν ήδη από το 1872 σπουδαίο Κηροποιείο που ίδρυσε ο προ προπάππους του Χρήστος Μητσιάλης, για να το αναλάβει κατόπιν ο προπάππους του Αναστάσιος και κατόπιν οι επόμενες γενιές.

Ο Αναστάσιος Μητσιάλης ο νεότερος σπούδασε στη Νομική Αθηνών (Δημόσιο Δίκαιο και Πολιτικές Επιστήμες), ενώ το 1975 εισήλθε στη Διπλωματική Υπηρεσία με τον βαθμό Ακολούθου Πρεσβείας (Διεύθυνση Μέσης Ανατολής). Το 1976 ήταν μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ (Ειδική Πολιτική Επιτροπή), από το 1978 ως το 1980 Γραμματέας Πρεσβείας και Διευθύνων στο Προξενικό Γραφείο της Πρεσβείας της Ρώμης, ενώ από το 1981 ως το 1984 υπηρέτησε στη Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Ελλάδας στο Γραφείο των Ηνωμένων Εθνών στη Γενεύη.

Από το 1984 ανέλαβε διαδοχικά Γενικός Πρόξενος στο Γιοχάνεσμπουργκ και το Λονδίνο, το 1991 Υποδιευθυντής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων στην Κεντρική Υπηρεσία και το 1992 Διευθυντής Εθιμοτυπίας.

Το 1995 γίνεται Πρέσβης της Ελλάδας στην Αργεντινή, το 1999 πρέσβης στο Ισραήλ, το 2002 αναλαμβάνει Επικεφαλής Διεύθυνσης Σχέσεων με Ηνωμένες Πολιτείες και Καναδά, το 2003 Γενικός Διευθυντής Προσωπικού, Διοίκησης και Οργάνωσης και το 2004 Πρέσβης της Ελλάδας στη Ρώμη.

 

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ

 

ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΑΙΓΥΠΤΙΟΙ ΘΕΟΙ : ΠΡΩΤΑ ΞΑΔΕΛΦΙΑ !!!

 

          Όπως καταγράφει ο Γ. Καψάλης στα 1933, ο Τυφώνας ήταν ένα μυθολογικό τέρας έχοντας διπλό χαρακτήρα, διότι από τη μία ήταν η προσωποποίηση του φαινομένου της τρομοκρατικής ηφαιστειώδους εκρήξεως, κι από την άλλη η προσωποποίηση του φαινομένου της σφοδρής λαίλαπας.

Ο Ησίοδος αναφέρει (Θεογ. 478 κ.εξ.) πως ο Τυφώνας ήταν γιος του Ταρτάρου και της Γαίας, τον οποίο αυτή γέννησε μετά την απέλαση των Τιτάνων από τον ουρανό από το Δία, χολωμένη κατά των Ολύμπιων Θεών. Υπερείχε σε μέγεθος και δύναμη όλων των γεννηθέντων από τη Γη τεράτων. Το κεφάλι του έφτανε στα άστρα και τα χέρια του εκτεινόμενα, σε ανατολή και δύση. Από τους ώμους του εφύοντο εκατό ακόμη κεφάλια δρακόντων από τα οποία έβγαιναν κάθε είδους φωνές (θείες, ανθρώπινες, ζωώδεις, κτλ.). Από τους μηρούς του και κάτω το σώμα του αποτελούταν από σπείρες εχιδνών και από όλο το σώμα του φύονταν φτερά. Από τα μάτια του πετάγονταν φωτιές και οι τρίχες του κεφαλιού και των γενιών του ήταν ιδιαιτέρως βρώμικες.

Από τη μέρα που γεννήθηκε ο Τυφώνας λοιπόν, άρχισε να βάλλει κατά του ουρανού πύρινες πέτρες, βγάζοντας δαιμονιώδεις κραυγές. Οι θεοί τότε, εκτός του Δία, φοβισμένοι τράπηκαν σε φυγή και εγκαταστάθηκαν στην Αίγυπτο μεταμορφωμένοι σε ζώα ύστερα από παρότρυνση του Πάνα : Ο Απόλλωνας σε γεράκι, ο Ερμής σε ίβιδα, ο Άρης και η Άρτεμις σε ψάρια, ο Διόνυσος σε τράγο, κτλ.

Τελικά, ο Δίας νίκησε τον Τυφώνα, τον φυλάκισε αρχικά στο Κωρύκιο άντρο της Κιλικίας και κατόπιν, σύμφωνα με τον Πίνδαρο, τον αλυσόδεσε στα έγκατα της Αίτνας στη Σικελία.

Ας βάλουμε τώρα στην εξίσωση και τα εξής, αφήνοντας τη λύση της στη δημιουργική φαντασία των αναγνωστών :

Ενώ ο Τυφώνας είχε ταυτιστεί κατά τους αρχαίους χρόνους με τον Αιγύπτιο θεό Σετ, πλείστοι και βασικοί ήταν οι Αιγύπτιοι ζωόμορφοι θεοί όπως ο Ώρος με κεφάλι γερακιού, ο Θωθ με κεφάλι ίβιδας, ο Κνουμ με κεφάλι κριού, κ.ο.κ., ενώ άλλες θεότητες είχαν υπό την προστασία τους ζώα όπως η Χατμεχίτ που ήταν η θεά των ψαριών.

Δεν γνωρίζουμε αν τελικά πιστεύετε στα παρα-μύθια, καλό θα ήταν όμως να δίνετε βάση στους μύθους, διότι κάτι ανάλογο συμβαίνει με τα παρα-φυσικά φαινόμενα και τη φυσική… Εξάλλου, το ποιος επηρέασε ποιον ή ποιος προηγήθηκε ποιου στην περίπτωση αυτή δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, γιατί ο ελληνικός και ο αιγυπτιακός πολιτισμός αποτελούν τις δύο όψεις της ίδιας σελήνης. Τι κι αν φαντάζει σκοτεινή η μια πλευρά, κι η άλλη φωτεινή ? Το ίδιο φεγγάρι από τα βάθη της αρχαιότητας καθοδηγεί τους φίλους λαούς μας !

 

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ