ΕΝΑ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ

 

          Μετά από απαίτηση δεκάδων Αιγυπτιωτών που εξανέστησαν και μη Αιγυπτιωτών που απογοητεύτηκαν, αναγκάζομαι να γράψω τα εξής :

          Ο Αιγυπτιώτης Ελληνισμός αποτελεί ένα σπάνιο και μοναδικό κόσμημα όχι μόνο για τον Απόδημο, αλλά για τον Ελληνισμό εν γένει. Έτσι, ένα ντοκιμαντέρ που καλείται ¨στα χνάρια των Ελλήνων της Αιγύπτου¨ (παραγωγής cosmote tv) και απλά και μόνο δείχνει Πατριαρχείο και Διπλωματικές Αρχές, Αλεξάνδρεια και Κάιρο, δεν σέβεται αυτή τη σπανιότητα και μοναδικότητα, αδικώντας παράφορα τον Αιγυπτιωτισμό. Κι όλα αυτά, με ολίγον Καβάφην και μάλιστα μονότονα μελοποιημένο, όταν ως γνωστόν αυτός ο παγκόσμιος ποιητής – τι να κάνουμε – δεν μελοποιείται…

          Που ήταν οι 36 Κοινότητες, οι 57 εκκλησίες, τα 300 σχολεία, τα 800 σωματεία, τα 3.000 βιβλία και τα 400 δημοσιογραφικά έντυπα ;

Που ήταν τα μαγαζιά, τα εργοστάσια, τα σπίτια ;

Που ήταν οι καλλιτέχνες και οι λογοτέχνες ;

Που ήταν ο κοσμοπολιτισμός και οι ακμάζουσες ελληνικές παροικίες σε όλες τις πόλεις, πολίχνες και χωριά της Νειλοχώρας ;

Που ήταν οι ευεργέτες των δύο χωρών ;

Που ήταν οι 150.000 Έλληνες που έζησαν στην Αίγυπτο ;

Που ήταν οι 100.000 Αιγυπτιώτες που επαναπατρίστηκαν, αφού το ντοκιμαντέρ καλούταν στα χνάρια των Ελλήνων της Αιγύπτου και όχι στα χνάρια των Ελλήνων στην Αίγυπτο ;

Θα ήταν ίσως βαρύ να αποκαλέσουμε αυτό το ¨θαμπό¨ ντοκιμαντέρ ύβρη, σίγουρα όμως και άνετα θα το χαρακτηρίζαμε ως πλήρως αποτυχημένο, διότι απλά και μόνο – όσο σημαντικοί κι αν είναι – δύο πρόεδροι, μία συγγραφέας και ένας σκηνοθέτης, δεν μπορούσαν να μεταφέρουν την Αιγυπτιώτικη Άνοιξη που μοσχοβόλησε τη Χώρα του Μεγάλου Ποταμού για 1,5 και πλέον αιώνα.

Αν είναι λοιπόν – όπως συμβαίνει όψιμα – να μας θυμούνται με τέτοια ντοκιμαντέρ, με κάποια μυθιστορήματα ασχέτων και με ορισμένα δήθεν ιστορικά πονήματα κακόβουλων, καλύτερα να μας αφήσουν στην ησυχία μας. Εξάλλου, οι δάφνες στον Αιγυπτιώτη Έφηβο δεν πρόκειται να μαραθούν στον αιώνα τον άπαντα !

 

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ

 

ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ ΤΟ 40^ο ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗ

 

Από τις εκδόσεις ¨Τάδε Έφη¨ κυκλοφόρησε το 40^ο βιβλίο του βραβευμένου από την Ακαδημία Αθηνών ιστορικού του Αιγυπτιώτη Ελληνισμού Νίκου Νικηταρίδη υπό το τίτλο ¨Αραβικά Χικαγιάτ και άλλα διηγήματα¨, ένα βιβλίο αφηγημάτων εμπνευσμένο κυρίως από τον Αραβικό Κόσμο, μιας μαγικής περιοχής που μόνο στη σκέψη της μπορεί να ταξιδέψει τον οδοιπόρο του χρόνου.

Εξάλλου, τα ταξίδια δεν χρειάζονται μεταφορικά μέσα, βαλίτσες και φωτογραφικές μηχανές, δεν απαιτούν πολυτελή ξενοδοχεία ή μια σκηνή στη μέση του πουθενά, δεν ζητούν καν να είσαι ξύπνιος... Τα ταξίδια στο χρόνο μπορούν να γίνουν με το νου, με το όνειρο, με τη φαντασία, τα ταξίδια στο χρόνο μπορούν να γίνουν με οδηγό ένα βιβλίο... Εξάλλου, ιδίως παλαιότερα, οι Αιγύπτιοι και οι Άραβες εν γένει, είτε δίπλα σε μια φωτιά στην έρημο, είτε σ΄ ένα παραδοσιακό καφενείο, συνήθιζαν να ξεδιπλώνουν τα χικαγιάτ τους, τα αφηγήματα δηλαδή για παλαιότερες καταστάσεις σε άλλες εποχές.

          Ένα τέτοιο βιβλίο - σύντροφος φιλοδοξεί να γίνει και τούτο, μέσα από δώδεκα διηγήματα και ένα ποίημα, και να μετατρέψει τον αναγνώστη σε ταξιδιώτη που βαδίζοντας σε λέξινα ονειρικά μονοπάτια να οδηγηθεί πίσω στο χρόνο, σε τόπους της Β. Αφρικής της Μ. Ανατολής, μα και της Ελλάδας.

 

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

 

ΜΙΧΑΛΗΣ ΣΚΟΥΛΙΟΣ

¨Η Ιστορία της Διώρυγας του Σουέζ και οι Κασιώτες¨

τυπ. Copy-Corner, Αθήνα 2024

 

          Ο Αιγυπτιώτης συγγραφέας-ερευνητής Μιχάλης Σκουλιός, που τόσα έχει προσφέρει στην καταγραφή της ιστορίας της ιδιαίτερης πατρίδας του Κάσου, σε τούτο το αξιόλογο πόνημα του καταπιάνεται συλλογικά με τις παρίσθμιες πόλεις της Διώρυγας του Σουέζ και τους παροίκους τους Αιγυπτιώτες Κασιώτες την περίοδο 1859-1970.

          Πλούσιο σε φωτογραφικά τεκμήρια και αρχειακό υλικό, οδηγεί τον αναγνώστη σ΄ ένα αιγυπτιώτικο και κασιώτικο χθες τόσο σημαντικό, όσο και η Αιγυπτιώτικη Ιστορία, αφού ήταν οι Κασιώτες Αιγυπτιώτες που – τηρουμένων των αναλογιών – προσέφεραν τόσα πολλά στην κατασκευή και λειτουργία του Μεγάλου Καναλιού.

          Κοινότητες, εκκλησίες, σχολεία και σωματεία, καταστήματα και δεκάδες ονόματα, παρελαύνουν στους δρόμους του Πορτ-Σάιτ, της Ισμαηλίας και του Σουέζ, ενώ η πέννα του συγγραφέα, που τόσα χρόνια ερεύνησε και κοπίασε, καταγράφει γλαφυρά, μα συνάμα εμπεριστατωμένα και συνοπτικά, τη ζωή των Κασιωτών Καναλιωτών για έναν περίπου αιώνα, από την εποχή δηλαδή του Ντε Λεσσέψ ως εκείνη του Νάσσερ.

 

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ

 

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΓΓΛΟΥΠΑΣ

Ο ΑΙΓΥΠΤΙΩΤΗΣ ΤΖΕΝΤΛΕΜΑΝ

ΤΟΥ ΜΗΧΑΝΟΚΙΝΗΤΟΥ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ

 

Γιος του Αλέξανδρου Αγγλούπα και της Βερονίκης Ρουσσόγλου, ο Νικόλας Αγγλούπας, με μικρασιατικές ρίζες, γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια τις 20/8/1943 από εύπορη οικογένεια εμπόρων και εργοστασιαρχών, κάτι που του επέτρεψε να ασχοληθεί με την αγωνιστική οδήγηση.

Στην πόλη του Αλέξανδρου τελείωσε το γαλλικό σχολείο Saint Mark και το αγγλικό Saint George Commercial College, ενώ στη συνέχεια πήγε στο Παρίσι για τρία χρόνια ολοκληρώνοντας τις σπουδές του στη Σορβόννη.

Στην Ελλάδα πια από το 1966, με προτροπή της παλαιότερης τότε γενιάς οδηγών που σύχναζαν στο ¨Βυζάντιο¨ στο Κολωνάκι, ξεκίνησε να αγωνίζεται από το 1967 ως το 1971, κι από το 1983 και ύστερα, κατακτώντας, εκτός των πολλών 2^ων και 3^ων θέσεων, 5 πρωταθλήματα ταχύτητας και 4 πρωταθλήματα αναβάσεων, έχοντας ως καλύτερη ανάμνηση τη νίκη στο σιρκουΐ της Βέροιας με Ford Cobra.

Παράλληλα ασχολήθηκε επιχειρηματικά με την γυναικεία ένδυση (Lucifer, Mia, κ.ά.), αλλά η μεγάλη του αγάπη έως σήμερα παρέμειναν τα αυτοκίνητα, αφού αγωνιζόμενος κατάφερνε με τα περάσματα του και τα εντυπωσιακά του αυτοκίνητα να ξεσηκώνει τους θεατές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα ρεκόρ χρόνου στην ανάβαση Ριτσώνας, όπου το 1983 πέτυχε την καλύτερη επίδοση και μάλιστα υπό βροχή. Το ίδιο έκανε το 1989 με Lancia 037, όπως και το 1990 με Ford Sierra.

Γενικότερα, την εποχή της δόξας του θεωρούνταν από τους καλύτερους οδηγούς αγώνων, με τους συναδέλφους του και τους ειδήμονες να του προσδίδουν τον τίτλο του ¨τελευταίου τζέντλεμαν του χώρου¨.

 

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ

 

ΑΙΓΥΠΤΙΩΤΕΣ ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΙ

ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΙΚΩΝ ΑΘΛΗΜΑΤΩΝ

 

          Με οδηγό κυρίως το εξαιρετικό βιβλίο του Γ. Μποτίνο ¨Οι Πρωτοπόροι¨, ας σκιαγραφήσουμε κάποιους Αιγυπτιώτες οι οποίοι πρωτοστάτησαν στην ανάπτυξη των Δυναμικών Αθλημάτων στην Ελλάδα :

          Ο Ανδρέας Σιζόπουλος γεννήθηκε το 1929 στην Κύπρο και κατόπιν μετανάστευσε στο Πορτ-Σάιτ, όπου ασχολήθηκε με την κωπηλασία, το body building και την άρση βαρών, και μάλιστα ήταν προπονητής άρσης βαρών Διώρυγας Σουέζ. Επαναπατριζόμενος στην Ελλάδα, συνέχισε ως προπονητής της Εθνικής Ομάδας Άρσης Βαρών Ανδρών και Εφήβων από το 1962 ως το 2000. Ας σημειωθεί πως το 1964 ως προπονητής του ΠΑΟ γνωρίστηκε με τον Reg Park, ενώ κατόπιν προπονούσε τον ¨Άτλαντα¨ Καλλιθέας. Υπήρξε πρωτεργάτης στην ανάπτυξη της γυναικείας άρσης βαρών στην Ελλάδα – με το πρώτο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα να γίνεται το 1989 – και ιδρυτής του σωματείου ¨Αθηνά¨, πρωταθλητής Ελλάδας στα 1989-1992. Ήταν μάλιστα αυτός που ανέδειξε τον μετέπειτα ομοσπονδιακό προπονητή Χρ. Ιακώβου. Στην άρση βαρών διαιτήτευσε σε βαλκανικούς, μεσογειακούς, πανευρωπαϊκούς και παγκόσμιους αγώνες, ενώ στο body building ήταν κριτής στον επεισοδιακό αγώνα Μίστερ ¨Αθήνα¨ 1966, κ.ά. Η ¨Ακρόπολη της Άρσης Βαρών¨, όπως τον αποκαλούσαν, πέθανε στις 12/1/2008.

          Οι γεννημένοι στο Πορτ-Σάιτ γιοι του, Χριστόφορος και Αλέξανδρος Σιζόπουλος, υπήρξαν διακεκριμένοι αθλητές της άρσης βαρών. Ο Αλέκος ήταν πανελληνιονίκης σε 4 κατηγορίες βάρους, ως έφηβος 4^ος στην Ευρώπη και 6^ος στον κόσμο, και στην κατηγορία ανδρών 6^ος στην Ευρώπη και 7^ος στον κόσμο. Στη συνέχεια διετέλεσε προπονητής στη γυναικεία ομάδα του συλλόγου ¨Αθηνά¨. Ο Χριστόφορος ήταν πρωταθλητής εφήβων και καθηγητής φυσικής αγωγής.

          Ο Χριστόφορος Μαριάκης, την κόρη του οποίου είχε παντρευτεί ο Ανδρέας Σιζόπουλος, γεννήθηκε το 1905 στη Βάρνα της Βουλγαρίας και μετανάστευσε στο Πορτ-Σάιτ, όπου ασχολήθηκε με την πυγμαχία, διατελώντας πρωταθλητής και μάλιστα με πρόταση να πάει για πρωταθλητισμό στην Ευρώπη, αλλά λόγω ηλικίας – 16 ετών – δεν τον άφησε η μητέρα του. Επίσης ασχολήθηκε με την άρση βαρών και το body building, παίρνοντας δίπλωμα προπονητή από τον Joe Weider. Είχε γνωριστεί το 1963 και με τον Mister Universe Amed Hamid el Guindi. Την ίδια χρονιά επαναπατρίστηκε. Στην Ελλάδα ήταν προπονητής άρσης βαρών στο Σπόρτινγκ και στον Παράδεισο Αμαρουσίου, καθώς επίσης και διεθνής κριτής άρσης βαρών με δίπλωμα από την International Weightlifting Federation. Ακόμη, προπονητής body building στο γυμναστήριο ¨Άδωνις¨ και συνεργάτης του Θεόδωρου Μεγαρίτη. Πέθανε το 1989.

          Οι Μαριάκης και Σιζόπουλος ήταν προπονητές του Λευτέρη Χαλιού, που πολλοί θεωρούν πως βρίσκεται στην κορυφή της πυραμίδας του αγωνιστικού body building στα 1950-70. Είχε γεννηθεί στο Πορτ-Σάιτ το 1943 και επαναπατρίστηκε το 1965. Το 1966, παρότι 2^ος στο Μίστερ ¨Αθήνα¨ αποκλείστηκε για αντιαθλητική συμπεριφορά, το 1969 στο Μίστερ ¨Ελλάς¨ ήταν 2^ος και 1^ος μυώδης, ενώ συμμετείχε στο Μίστερ ¨Ελλάς¨ της IFBB και τις χρονιές 1982 και 1985. Πολύ αργότερα αποτραβήχτηκε στο νησί του την Κάσο, συνεχίζοντας να γυμνάζεται.

 

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ