ΤΟ ΘΩΡΗΚΤΟ ΑΒΕΡΩΦ ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΙ

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΡΤ-ΣΑΪΤ

 

          

            Είναι γνωστό πως η Βασιλική Οικογένεια και η Εξόριστη Κυβέρνηση της Ελλάδας φιλοξενήθηκαν στην Αίγυπτο κατά τον Β΄π.π. και συγκεκριμένα από το 1941 ως το 1944. Το δε θωρηκτό Αβέρωφ – δωρεά του Αιγυπτιώτη Μεγάλου Ευεργέτη Γεωργίου Αβέρωφ – ήταν από τα λίγα ελληνικά πλοία που κατόρθωσε να φτάσει σώο στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας

          Προ της αναχωρήσεως τους λοιπόν το 1944, ο Κυβερνήτης του Αβέρωφ Πλοίαρχος Π. Κώνστας έστειλε μια θερμή ευχαριστήρια επιστολή στην Ελληνική Κοινότητα Πορτ-Σάιτ που αντανακλά τα ευγνώμονα αισθήματα όλου του ελληνικού ναυτικού, επιστολή που για την ιστορία δημοσιεύουμε κατωτέρω.

          ¨Αξιότιμε κ. Πρόεδρε,

          Λυπούμε εξαιρετικά, διότι λόγω εσπευσμένου απόπλου του πλοίου, δεν έχω τον χρόνον να έλθω να σας αποχαιρετήσω.

          Επιθυμώ εξ ονόματος των αξιωματικών, υπαξιωματικών και του πληρώματος του ¨Αβέρωφ¨ να ευχαριστήσω θερμώς τόσον εσάς, όσο και την Κοινότητα, δι΄ όσα δια το πλοίον μας εκάματε, ως και δια την φιλοξενίαν και τα φιλόστοργα αισθήματα, τα οποία η ενταύθα Παροικία επέδειξε προς όλους μας, διαρκούσης της περιπετείας ταύτης της Πατρίδος μας.

          Παρακαλώ, διαβεβαιώσατε την ενταύθα Ελληνικήν Παροικίαν ότι δεν θα λησμονήσωμεν υψώντες την Σημαίαν μας επί του Ιερού Βράχου της ακροπόλεως, να στρέψωμεν τον νουν μας προς το ωραίον και συμπαθητικόν Πορτ Σάιτ¨.

 

Μετά τιμής

Ο Κυβερνήτης Π. Κώνστας

26/8/1944

 

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ

 

Ο ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ ΚΑΙ Η ΑΙΓΥΠΤΟΣ

Ο Καζαντζάκης και το έργο του δεν ήταν άγνωστα στην Αίγυπτο, αφού συνεργασίες του δημοσιεύονταν στα σπουδαία αλεξανδρινά περιοδικά ¨Γράμματα¨ (1911 - 1921) και  ¨Νέα Ζωή¨ (1904 - 1927). 

Στις αρχές του 1927 ο Νίκος Καζαντζάκης  ξεκινά ένα ταξίδι στην Αίγυπτο και το Σινά, απεσταλμένος της εφημερίδας ¨Ελεύθερος Λόγος¨. Η γλυκιά ομορφιά του Νείλου και ο δύσκολος αγώνας των φελάχων τον συναρπάζουν. Επισκέπτεται τις Πυραμίδες και την Άνω Αίγυπτο, το Κάιρο και την Αλεξάνδρεια, όπου έχει μια σημαντική συνάντηση με τον Καβάφη. Το Φεβρουάριο του 1927 πηγαίνει στο Σινά, όπου μένει μισό περίπου μήνα.

Τις εντυπώσεις του από αυτό το ταξίδι τις δημοσιεύει στον ¨Ελεύθερο Λόγο¨ (3-4/3-5/1927) και τις καταγράφει στο βιβλίο ¨Ταξιδεύοντας : Ισπανία, Ιταλία, Αίγυπτος, Σινά¨ που κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά στην Αλεξάνδρεια από τις εκδόσεις ¨Σεράπειον¨.

Σ΄ αυτό περιλαμβάνει και τα της γνωριμίας του με τον Καβάφη ως εξής :

¨Η πιο εξαιρετική πνεματική φυσιογνωμία της Αιγύπτου είναι χωρίς άλλο ο ποιητής Καβάφης. Στο μεσόφωτο του αρχοντικού σπιτιού του προσπαθούσα να διακρίνω τη μορφή του. Ανάμεσά μας είναι ένα μικρό τραπεζάκι, γιομάτο ποτήρια με χιώτικη μαστίχα κι ουίσκι –και πίνουμε. Μιλούμε για πλήθος πρόσωπα κι ιδέες, γελούμε, σωπαίνουμε, και πάλι αρχίζει, με κάποια προσπάθεια, η κουβέντα. Εγώ πολεμώ να κρύψω στο γέλιο τη συγκίνηση και τη χαρά μου. Να ένας άνθρωπος μπροστά μου, άρτιος, που τελεί τον άθλο της τέχνης με υπερηφάνεια και σιωπή, αρχηγός ερημίτης, κι υποτάσσει την περιέργεια, τη φιλοδοξία και τη φιληδονία στον αυστηρό ρυθμό μιας επικούρειας ασκητικής. Έπρεπε να είχε γεννηθεί στο 15ο αιώνα στη Φλωρεντία, καρδινάλιος, μυστικοσύμβουλος του Πάπα, έκτακτος απεσταλμένος στο Παλάτι του Δόγη, στη Βενετία, και επί πολλά χρόνια, –πίνοντας, αγαπώντας, χαζεύοντας στα κανάλια, γράφοντας, σωπαίνοντας– να διαπραγματεύεται τις πιο σατανικές και πολύπλοκες και σκανδαλώδεις υπόθεσες της καθολικής Εκκλησίας. Ξεχωρίζω στα σκοτεινά, πάνου στο ντιβάνι, τη φυσιογνωμία του –πότε όλο έκφραση μεφιστοφελική κι ειρωνεία και τα ωραία μαύρα μάτια του ξάφνου αστράφτουν μόλις πέσει απάνω τους μια μικρή αχτίδα από το φως των κεριών, και κάποτε πάλι γέρνει, όλο φινέτσα, παρακμή και κούραση. Η φωνή του είναι γεμάτη ακκισμούς και χρώμα –και χαίρουμαι με τέτοια φωνή να διατυπώνεται η πονηρή, όλο κοκεταρία, βαμμένη, στολισμένη γραία αμαρτωλή ψυχή του. Έτσι που για πρώτη φορά τον βλέπω απόψε και τον ακούω, νιώθω πόσο σοφά μια τέτοια πολύπλοκη, βαρυφορτωμένη ψυχή της άγιας παρακμής κατόρθωσε να βρει τη φόρμα της –την τέλεια που της ταιριάζει– στην τέχνη και να σωθεί. Ο εξωτερικά πρόχειρος μα σοφά μελετημένος στίχος του Καβάφη, η θεληματικά αλλοπρόσαλλη γλώσσα του, η απλοϊκή ρίμα του, είναι το μόνο σώμα που μπορούσε πιστά να περικαλύψει και να φανερώσει την ψυχή του. Σώμα και ψυχή στα τραγούδια του είναι ένα. Σπάνια στην ιστορία της φιλολογίας μας μια τέτοια ενότητα υπήρξε τόσο οργανικά τέλεια. Ο Καβάφης είναι από τα τελευταία άνθη ενός πολιτισμού. Με διπλά, ξεθωριασμένα φύλλα, με μακρό ασθενικό κοτσάνι, δίχως σπόρο. Ο Καβάφης έχει όλα τα τυπικά χαραχτηριστικά ενός εξαιρετικού ανθρώπου της παρακμής – σοφός, ειρωνικός, ηδονιστής, γόης, γιομάτος μνήμη. Ζει σαν αδιάφορος, σα θαρραλέος. Κοιτάζει ξαπλωμένος σε μια μαλακή πολυθρόνα από το παράθυρό του και περιμένει τους Βαρβάρους να προβάλουν. Κρατάει περγαμηνή με λεπτά καλλιγραφημένα εγκώμια, είναι ντυμένος γιορτάσιμα, βαμμένος με προσοχή, και περιμένει. Μα οι βάρβαροι δεν έρχουνται, κι αναστενάζει κατά το βράδυ, ήσυχα, και χαμογελά ειρωνικά για την απλοϊκότητα της ψυχής του να ελπίζει. Κοιτάζω απόψε και χαίρουμαι τη γενναία αυτή ψυχή που αποχαιρετά αργά, παθητικά, χωρίς δύναμη και χωρίς λιποψυχία, την Αλεξάνδρεια που χάνει. Μα δεν πίνετε καθόλου! Είναι χιώτικη, σας ορκίζουμαι! Γιατί σωπάσατε; Σκύβει και μου γιομίζει το ποτήρι, και το μάτι του για μια στιγμή έλαμψε με σαρκασμό κι ευγένεια. Μα εγώ σώπαινα, γιατί συλλογίζουμουν το θαμαστό του τραγούδι Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον και δεν του αποκρινούμουν, γιατί το έλεγα σιγά σιγά απομέσα μου¨.

          Ένα άλλο βιβλίο που εκδόθηκε στην Αλεξάνδρεια το 1946 είναι και το ¨Η Κρήτη : Πως την ηύρα μετά την απελευθέρωση της¨, μια ραδιοφωνική ομιλία του Καζαντζάκη που εξέδωσε η Κρητική Αδελφότητα της πόλης. Και είναι αυτή η Αδελφότητα που το 1955, επί προεδρίας του Θεμ. Μάρκου, είχε απευθύνει στον Καζαντζάκη που βρισκόταν τότε στη γαλλική Αντίμπ θερμή επιστολή υποστήριξης στο γνωστό πρόβλημα με την Εκκλησία που είχε προκύψει.

          Δεν γνωρίζουμε αν άλλο έργο του παίχτηκε σε θέατρο της Νειλοχώρας. Πάντως στις 18 και 23 Ιουνίου του 1966 στη σκηνή της Ελληνικής Λέσχη Σουέζ οι εκεί Ελεύθεροι Ερασιτέχνες ανέβασαν σε σκηνοθεσία Ντίνου Νικηταρίδη το μονόπρακτο του ¨Μαριώ¨. Εκτός του ίδιου του σκηνοθέτη, έπαιζαν ακόμη η Φωφώ Νικηταρίδη, ο Μηνάς Σακελλαρίδης, η Μ. Κωνσταντινίδου και ο Γ. Χατζησταύρος, ενώ η διοργάνωση αυτής της βραδιάς μονοπράκτων οφειλόταν στην Αγαθοεργό Συμαϊκή Αδελφότητα Σουέζ.

          Η Χώρα των Πυραμίδων όμως υπάρχει και σ΄ ένα ακόμη έργο του Καζαντζάκη, την ¨Οδύσσεια¨, που κυκλοφόρησε στην Αθήνα το 1938. Σ΄ αυτή 3 ραψωδίες (Ι,Κ,Λ,) είναι αφιερωμένες στην Αίγυπτο. Για παράδειγμα ο Νείλος (¨ο μέγας ποταμός¨) αναφέρεται πολλές φορές στην ραψωδία Ι. Ας δούμε όμως ενδεικτικά πως περιγράφεται το ξύπνημα ενός αιγυπτιακού χωριού :

          ¨Τα λασπερά χαμόσπιτα ανοίγαν, κι οι κοπελιές προβαίναν, στ΄ ορθό κεφάλι τους σοζυγιαστά, τη στάμνα ανακρατώντας, και κατεβαίνουν σφικτοκάπουλες, στον όχτο να γεμίσουν. Κι οι γριές στα χαμοδώματα άπλωναν, το ρούσο αραποσίτι. Στ΄ αμμουσερά τοιχιά το αγιόκλημα, γλυκά μοσχοβολούσε, κι έσμιγε η μελοπίπερη ευωδιά, με της κοπριάς το βόχα. Γονατισμένοι οι γέροι στις αυλές, την όψη τους γυρνούσαν, πλημμυρισμένοι φως, προσηλιακά, στο μέγα αφέντη ήλιο. Κι η προσοχή στρατάριζε αγανά, στα τρεμουλά τους χείλια. Αγουροξύπνητοι ανοίγαν οι νιοι, τις πόρτες στα ζευγάρια¨.

          Για την ιστορία τέλος, θα πρέπει να καταγραφεί η σχέση του Καζαντζάκη με το σχολικό αναγνωστικό το καλούμενο ¨Μεγάλο Σχέδιο¨ : Όταν ο καθηγητής Γρηγ. Πετρώνδας διορίστηκε από την Κοινότητα Αλεξανδρείας επιθεωρητής των δημοτικών της σχολείων, έπεισε τους ταγούς της να γραφτούν για τα Αιγυπτιώπουλα αναγνωστικά βιβλία που να σχετίζονται με την Αίγυπτο. Αφού συμφώνησαν ο Πετρώνδας με τον βιβλιοπώλη Αθ. Μαρσέλο, για το βιβλίο της Δ΄ Τάξης σκέφτηκαν τον Καζαντζάκη, τον οποίο γνώριζε ο δεύτερος. Εκείνος δέχθηκε με προθυμία, αφού συχνά έγραφε σχολικά βιβλία για οικονομικούς λόγους. Πράγματι, ο Καζαντζάκης έγραψε ένα αριστουργηματικό κείμενο, στο οποίο όμως η Εκπαιδευτική Επιτροπή πρότεινε κάποιες τροποποιήσεις με αποτέλεσμα ο συγγραφέας να εξοργιστεί. Τελικά και μετά από σχετική αλληλογραφία, ο Καζαντζάκης πείστηκε να κάνει τις εν λόγω τροποποιήσεις η δεύτερη σύζυγος του Ελένη Σαμίου και να υπογράψει εκείνη το βιβλίο, αφού είχαν ανάγκη τα χρήματα. Έτσι, το Αναγνωστικό ¨Το Μεγάλο Σχέδιο¨, που προωθεί την ελληνοαιγυπτιακή φιλία και τη συνεργασία Αιγυπτιωτών και Αιγυπτίων, κυκλοφόρησε στα σχολεία με το όνομα της Ελ. Σαμίου και του εκδότη Αθ. Μαρσέλου…

 

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ

 

¨ΕΦΥΓΕ¨ ΚΙ Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΑΓΗΣ

Στις 9/10/2024 ¨έφυγε¨ ο γνωστός Αιγυπτιώτης Αλεξανδρινός Αβερωφίτης και καλός φίλος Βασίλης Βαγής.

Με καταγωγή από τη Λήμνο, γιος της Μαρίκας και του Παύλου Βαγή, είχε γεννηθεί στην Ιμπραημία της Αλεξάνδρειας στις 28/9/1940. Ο παππούς του είχε καφεκοπτείο στη Μανσούρα, ενώ ο πατέρας του ήταν μεταφραστής γαλλικών και αραβικών στα Μικτά Δικαστήρια, καθώς και λογιστής. Φοίτησε στην Αβερώφειο Σχολή, ενώ συμμετείχε σε αρκετές ερασιτεχνικές θεατρικές παραστάσεις μαζί με τους Ζώτο, Αθερινό, Κατακουζηνό και Κατέρη.

Το 1961 επαναπατρίστηκε απασχολούμενος σε διάφορες δουλειές και ξενοδοχεία, ενώ τελείωσε και τεχνική σχολή ηλεκτρονικών. Στη συνέχεια μετανάστευσε στη Γερμανία, έμαθε τη γλώσσα και εργάστηκε σε εργοστάσιο μεταλλουργίας με πρέσες. Κατόπιν, πήγε στο Ντόρμουντ και ως ραδιοτεχνίτης πλέον δούλεψε στο τμήμα επισκευών του εργοστασίου τηλεοράσεων Gretz. Μετά μεταφέρθηκε στη Φρανκφούρτη στο εργοστάσιο Car Dieswelgesellschuft και ύστερα με υποτροφία στο Αμβούργο στο Noddeutsche Rundfunk, όπου εργάστηκε σε όλα τα τμήματα ραδιοφωνίας και τηλεόρασης. Παράλληλα, απασχολήθηκε ως ηχολήπτης σε μεγάλες ορχήστρες όπως του James Last και ως floor manager κοντά σε καλλιτέχνες όπως η Μούσχουρη και η Λέανδρος.

Με γερμανικό πιστοποιητικό πως μπορεί να εργαστεί σε διευθυντικές θέσεις, επέστρεψε το 1967 στην Ελλάδα, κι αφού δούλεψε για λίγο στο ξενοδοχείο ¨Astor¨, προσλήφθηκε ως εκφωνητής ραδιοφώνου στην ΕΥΡ μένοντας για 32 χρόνια ως τη συνταξιοδότηση του.

Υπήρξε πρωτεργάτης της ίδρυσης του Συνδέσμου Αποφοίτων Αβερωφείου Γυμνασίου Αλεξανδρείας, με 35 ταξίδια στην Αίγυπτο και 2 συνέδρια στο ενεργητικό του, ενώ ήταν ο ιθύνων νους στην συγκέντρωση χρημάτων, κατασκευή και μεταφορά του Αγάλματος του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Αλεξάνδρεια, το οποίο και τοποθετήθηκε σε κεντρική πλατεία της πόλης κάνοντας υπερήφανους όλους τους Αιγυπτιώτες.

Καλό ταξίδι Βασίλη, κι εκεί που πας ρώτησε αν ζει ο Βασιλιάς Αλέξανδρος…

 

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ

 

ΗΤΑΝ Ο ΚΑΒΑΦΗΣ GAY ;

Για τον Κωνσταντίνο Καβάφη έχουν γραφτεί πολλά. Για την ακρίβεια, πάρα πολλά σε διάφορες γλώσσες και χώρες. Ας επικεντρωθούμε όμως στην Ελλάδα. Ο Τσίρκας τον ανέλυσε πολιτικά, ο Χατζηφώτης θρησκευτικά και αρκετοί ερωτικά, ενώ οι Μαλάνος και Κατράρο – που τον έζησαν – κυριολεκτικά τον ¨ξεψάχνισαν¨ προσωπικά, χωρίς όμως να του προσάψουν τίποτε για το επίμαχο ζήτημα…

Ας αρχίσουν λοιπόν τα ερωτήματα :

1.     Είδε ποτέ κανείς τον Καβάφη να φοράει γυναικεία ρούχα ή εσώρουχα ; Κατηγορηματικά όχι.

2.     Είδε ποτέ κανείς τον Καβάφη να ¨σπάει¨ τη φωνή, το χέρι ή τα οπίσθια ; Κατηγορηματικά όχι.

3.     Κατηγόρησε ή άφησε να εννοηθεί κάποιος από τους νεαρούς – και ήταν πολλοί – του κύκλου του, πως τον προσέγγισε με ερωτική διάθεση, κοινώς ¨του την έπεσε¨ ; Κατηγορηματικά όχι.

4.     Ο πολύς και αυστηρότατος Μαλάνος έγραψε ή είπε ποτέ πως έστω ακούστηκε κάποια σχέση του Καβάφη με άνδρα ; Κατηγορηματικά όχι.

Και ρωτάμε : Είναι συμπεριφορά καθαρόαιμου gay αυτή ; Και μάλιστα σε μια κοσμοπολίτικη Αλεξάνδρεια, που από τη μια ανεχόταν τους ¨σοβαρούς¨ και από την άλλη χαρακτήριζε ως ¨τύπους¨ τους ¨ξεφωνημένους¨. Κι υπάρχουν πολλά παραδείγματα…

          Έτσι, τι μένει; Μονάχα η φήμη, διότι και αυτά τα αποκηρυγμένα εν πολλοίς ερωτικά ποιήματα έγιναν ευρέως γνωστά πολύ αργότερα.

          Μήπως λοιπόν, ο Καβάφης ήταν γενικά και απλά ένας ντροπαλός ασέξουαλ της κατηγορίας εκείνης που αισθάνονται μεν πόθο, αλλά δεν ολοκληρώνουν και απλά φαντασιώνονται ; Κι αν ποτέ, με δυσκολία, κρυφά και σε κάποιο καταγώγιο τα κατάφερνε, μετά τη θύμηση και τη νέα φαντασίωση την έκανε ποίημα ;

          Ο Χατζηφώτης μίλησε για τον αυνανισμό ως αμαρτία που δημιουργούσε τύψεις. Εμείς θα μιλήσουμε για τις τύψεις της μη ολοκλήρωσης και τη νεανική φαντασίωση – με άνδρα ή γυναίκα, δεν έχει σημασία – που καταδυνάστευε τον μεσόκοπο και το γερασμένο είναι, μυαλό, ψυχή και κορμί.

          Ήταν τελικά ο Καβάφης gay ; Και ποιος νοιάζεται στην τελική ;

 

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ

 

¨ΕΦΥΓΕ¨ Ο ΑΙΓΥΠΤΙΩΤΗΣ ΣΥΝΘΕΤΗΣ ΧΑΡΗΣ ΧΑΛΚΙΤΗΣ

 

Στις 9/10/2024 έφυγε από τη ζωή ο Χάρης Χαλκίτης. Γεννημένος  στο Κάιρο το 1945, από μικρή ηλικία δείχνει ζωηρό ενδιαφέρον για τη μουσική. Το 1961, έχοντας έρθει πλέον στην Ελλάδα, συμμετέχει στη δημιουργία των Playboys του γνωστού ποπ συγκροτήματος που φιλοξένησε το Δάκη και το Φίλιππο Νικολάου. Τα επόμενα χρόνια, μετά την αποχώρηση του από τους Playboys, τον βρίσκουν στη Σουηδία όπου συνεργάζεται με τοπικά σχήματα. Αξιόλογη είναι η συνεισφορά του στους Aphrodite΄s Child το συγκρότημα που είχαν φτιάξει ο Βαγγέλης Παπαθανασίου, ο Ντέμης Ρούσσος και ο Λουκάς Σιδεράς και είχε παγκόσμια απήχηση. Ο Χαλκίτης συνεργάζεται μαζί τους στο δίσκο ¨666¨. Η συνεργασία του με το Ντέμη Ρούσσο συνεχίζεται και μετά τη διάλυση των Aphrodite΄s Child. Ο Χαλκίτης ζει πλέον στη Γαλλία, γράφει τραγούδια για το Ντέμη, προγραμματίζει και παίζει όργανα στους δίσκους του και οργανώνει τις παραστάσεις του μεγάλου ερμηνευτή σε όλον τον κόσμο. Παράλληλα όμως γράφει τραγούδια και για πολλούς διάσημους Γάλλους και όχι μόνο καλλιτέχνες τα οποία σημειώνουν επιτυχία. Το 1976 κερδίζει το πρώτο βραβείο στο φεστιβάλ Rose d΄ Or της Γαλλίας.

Παρόλες τις μεγάλες επιτυχίες του στην Ευρώπη δεν ξεχνά ποτέ την πατρίδα του την Ελλάδα. Κρατάει επαφές με τον τόπο μας, το 1977 μάλιστα κάνει προσπάθειες να εμφανιστεί στην ελληνική δισκογραφία με έναν προσωπικό δίσκο, ενώ παράλληλα γράφει τραγούδια για τον Φίλιππο Νικολάου. Το 1982 διακρίνεται συμμετέχοντας ως τραγουδιστής στο Seoul Song Festival. Στις αρχές της δεκαετίας του ΄80 αποφασίζει να εγκατασταθεί μόνιμα στην Ελλάδα. Τα επόμενα χρόνια οι συνεργασίες του με Έλληνες καλλιτέχνες είναι πολλές και σημαντικές. Το 1986 συνεργάζεται με το Σταμάτη Κραουνάκη στο δίσκο ¨Μπιρίμπα¨, την πρώτη προσωπική δουλειά της Πωλίνας, ενώ τον επόμενο χρόνο συμμετέχει ως συνθέτης και μουσικός στο χρυσό της δίσκο ¨Πάμε για τρέλλες στις Σευχέλλες¨. Το 1989 γράφει και ενορχηστρώνει τα 8 τραγούδια στο δίσκο ¨Παιχνίδι με τη φωτιά¨ του Δάκη, από τον οποίον σημειώνει τεράστια επιτυχία το τραγούδι ¨Αλαλούμ¨. Το 1990 συνθέτει και ενορχηστρώνει το δίσκο ¨Έλα τώρα¨ σε latin ρυθμούς με την Ζανέτ Καπούγια. Το 1991 κυκλοφορεί τον προσωπικό δίσκο ¨Καυτές βραδιές¨, από τον οποίον σημειώνει μεγάλη επιτυχία το ομώνυμο κομμάτι (ντουέτο με την Κωνσταντίνα).Την ίδια χρονιά δίνει τραγούδια του για άλλη μια φορά στην Πωλίνα (¨Στην πολυθρόνα την bamboo¨). Το 1992 συνεργάζεται για μια ακόμα φορά με το Δάκη στο δίσκο ¨Τσάι με λεμόνι¨, ενώ δίνει το τραγούδι του ¨Χρόνια μας πολλά¨ στο δίσκο ¨Αισθήσεις¨ της Μαντώς που γίνεται χρυσός. Παράλληλα γράφει τον δίσκο ¨Σεισμός ερωτικός¨ της Έφης Σαρρή, ενώ συμμετέχει ως συνθέτης και στο δίσκο ¨Όλο και πιο πολύ¨ της ίδιας τραγουδίστριας. Το 1993 φτιάχνει τον πρώτο προσωπικό δίσκο της νέας τραγουδίστριας Αθηνάς Μαυρομάτη ¨Ζάλη¨ σε στίχους του Πάνου Φαλάρα. Την επόμενη χρονιά κυκλοφορεί ο προσωπικός δίσκος του ¨Μαζί αργά ή γρήγορα θα γίνουμε άνω κάτω¨ σε στίχους του Αντώνη Παππά. Την ίδια χρονιά συνοδεύει την Ευριδίκη στη Eurovision ως επικεφαλής του γκρουπ φωνητικών. Ας σημειωθεί πως τα τελευταία χρόνια έχει στολίσει με τη φωνή του τους δίσκους σχεδόν όλων των ελλήνων τραγουδιστών όπως π.χ. της Καίτης Γαρμπή, του Θάνου Καλλίρη, της Μαντώς, του Πασχάλη, του Σάκη Ρουβά, του Διονύση Σχοινά και αμέτρητων άλλων. Το 1994 πάντα, συνθέτει και ενορχηστρώνει τον πρώτο δίσκο της κόρης του Βικτώριας Χαλκίτη με τίτλο ¨Έρωτας είναι¨ σε στίχους Ναταλίας Γερμανού, καθώς και τον δίσκο ¨Ριψοκίνδυνη αγάπη¨ της Λίλιαν, στον οποίον συμμετέχει και ως τραγουδιστής. Το 1996 φτιάχνει το δεύτερο δίσκο της Βικτώριας με τίτλο ¨ΙΙ¨, καθώς και τους δίσκους ¨Κρυφά ταξίδια¨ του Άνδρου Κωνσταντίνου και ¨Η πρώτη μου φορά¨ της Αμάντας. Στα τέλη του ΄97 κυκλοφορεί το cd-single ¨Άνεμος¨ σε μουσική, ενορχήστρωση και στίχους δικούς του και ερμηνεία του νέου τραγουδιστή Γιώργου Κατσίνη. Στον ολοκληρωμένο δίσκο του καλλιτέχνη που κυκλοφόρησε με τίτλο ¨Χαλασμός¨ συμπεριλαμβάνονται άλλα δυο κομμάτια του Χάρη Χαλκίτη. Το Μάιο του 1998 συνθέτει την τρίτη δουλειά της Βικτώριας με τίτλο ¨Είναι Φορές¨ σε στίχους Ναταλίας Γερμανού και Αντώνη Παππά.

Ο Χάρης Χαλκίτης ασχολούταν ιδιαίτερα και με τα διαφημιστικά jingles. Είχε γράψει και τραγουδήσει σε spot στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Τέλος, είχε συνεργαστεί ως μουσικός σε πολλές δουλειές με κορυφαία τα τελευταία χρόνια τη συμμετοχή του στην παράσταση ¨Η Μαρινέλλα στο Rex¨.

 

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ

 

ΚΩΣΤΑΣ ΠΕΡΡΙΚΟΣ

Ο ΗΡΩΑΣ ΠΟΥ ΦΟΙΤΗΣΕ ΣΤΑ ΑΙΓΥΠΤΙΩΤΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

Ο Κώστας Περρίκος, γιος του Δημήτρη Περρίκου και της Ανθής Στεφανίδη, γεννήθηκε στην Καλλιμασιά της Χίου στις 23/4/1905, τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο και εγκαταστάθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου όπου ζούσε η αδελφή του πατέρα του. Εκεί, αποφοίτησε από το Αβερώφειο Γυμνάσιο, με τους καθηγητές του να του ενσταλάζουν τα υψηλά ανθρώπινα ιδεώδη και να διαμορφώνουν τον χαρακτήρα του ως ανθρωπιστή με την ελληνική ιδέα. Έμαθε επίσης αρκετές ξένες γλώσσες και μετείχε σε διάφορα φιλειρηνικά κινήματα, ενώ δια αλληλογραφίας έκανε μαθήματα αεροπλοΐας, αφού το όνειρο του ήταν να γίνει αεροπόρος.

Το 1925 επέστρεψε στην Ελλάδα για να εκπληρώσει τη στρατιωτική του θητεία και τον επόμενο χρόνο εγγράφηκε στη Στρατιωτική Σχολή Αεροπορίας στο Σέδες Θεσσαλονίκης, όπου και αποφοίτησε με το βαθμό του Ανθυποσμηναγού. Ήταν παντρεμένος με την Μαρία Δεληγιώργη και είχε αποκτήσει τρία παιδιά. Αποτάχθηκε από την Πολεμική Αεροπορία, επειδή με σειρά άρθρων του στην εφημερίδα ¨Εστία¨ είχε ασκήσει κριτική στην τότε πολιτική και στρατιωτική ηγεσία, αν και είχε αθωωθεί δικαστικά, καθώς και για τη συμμετοχή του στο κίνημα του 1935.

Ήταν ο ιδρυτής της Στρατιάς Σκλαβωμένων Νικητών, η οποία την 1/10/1941 μετονομάστηκε σε ΠΕΑΝ (Πανελλήνια Ένωση Αγωνιζόμενων Νέων). Μια από τις σπουδαιότερες αντιστασιακές ενέργειες της που έγιναν στην Αθήνα ήταν η ανατίναξη της οργάνωσης ΕΣΠΟ (Εθνική Σοσιαλιστική Πατριωτική Οργάνωση) στις 20/9/1942 που στρατολογούσε Έλληνες για λογαριασμό του πολυεθνικού τμήματος των Waffen SS.

Στις 11/11/1942, ο Περρίκος με 12 συναγωνιστές του συλλαμβάνονται κατόπιν προδοσίας σ΄ ένα από τα κρησφύγετα της οργάνωσης στην Καλλιθέα. Ένα μήνα αργότερα καταδικάζεται από Γερμανικό Στρατοδικείο της Αθήνας τρις εις θάνατο και 15ετή ειρκτή και μεταφέρεται στις φυλακές Αβέρωφ. Το πρωί της 4/2/1943 οδηγήθηκε στο Σκοπευτήριο Καισαριανής όπου και εκτελέστηκε, αναφωνώντας ¨Ζήτω η Ελλάς¨.

 Μετά το θάνατό του το Υπουργείο Αεροπορίας τον προήγαγε στο βαθμό του Αντισμηνάρχου επ΄ ανδραγαθία. Στις 2/9/1987 έγιναν τα αποκαλυπτήρια της προτομής του στην οδό Γλάδστωνος, όπου και το κτίριο της ΕΣΠΟ.

 

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ