Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΙΝΕΤΑ

          Στο βιβλίο μας ¨Οι Ελληνικές Κοινότητες στην Αίγυπτο¨ παρουσιάσαμε, μέσω σύντομων σημειωμάτων, τις ιστορικές διαδρομές των 36 Ελληνικών Κοινοτήτων της Αιγύπτου.

Στον επίλογο σημειώναμε όμως, πως ελληνικές παροικίες ή μεμονωμένα άτομα βρίσκονταν σε κάθε πόλη, πολίχνη και χωριό της αιγυπτιακής επικράτειας.

Ως χαρακτηριστικό και συνάμα ενδεικτικό παράδειγμα αξίζει να αναφερθεί η Σινέτα, που αναμφίβολα μπορεί να χαρακτηριστεί ως ελληνική.

Η Σινέτα λοιπόν απέχει 24 χλμ. από τη Μανσούρα και ήταν ένα συγκρότημα από 6 ελληνικά μεγάλα σπίτια, τα οποία περιβάλλονταν από κήπους. Η περιοχή αυτή σχηματιζόταν πάνω σ΄ ένα μικρό δέλτα του Νείλου και αποτελούσε ένα πραγματικό ελληνικό νησάκι από το 1920 και μετά. Έλληνες εγκατεστημένοι στα γύρω φελλαχοχώρια πήγαν εκεί και έκτισαν τα σπίτια τους σχηματίζοντας μια ενωμένη και αγαπημένη ελληνική παροικία.

Στην ακμή της η ελληνική Σινέτα είχε 25 Έλληνες και όταν αυτοί το καλοκαίρι μετέφεραν και τα παιδιά τους, ο αριθμός του έφθανε τους 40. Μεταξύ των εγκατεστημένων εκεί Ελλήνων ήταν ο Αθαν. Λαγόπουλος, ο κατόπιν Μέγας Ευεργέτης της Ιμβριακής Αδελφότητας, ο Δημ. Ανδριτσάκης, ο κατόπιν Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Μανσούρας, ο αδελφός του Πλάτων Ανδριτσάκης που αργότερα εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, ο Αναστ. Γερασίμου, ο ένθερμος πατριώτης από τη Σπάρτη, ο Ιωάννης Προβιάς, ο οποίος διεύθυνε το κτήμα του Αθαν. Ανδριτσάκη, ο αδελφός του Παν. Προβιάς, ο οποίος ήταν και ποιητής, ο Γεώργιος Κουτσούμης, οι αδελφοί Αρετού, ο Γεώργιος Ανδριτσάκης, ο Δημ. Θωμόπουλος, ο Ηλ. Τσάκωνας, ο Παν. Ανδριτσάκης και άλλοι οι οποίοι πέρασαν από εκεί δίνοντας ζωή στο ¨Ελληνικό Νησί¨.

Στις αρχές της δεκαετίας του ΄70 τα ελληνικά σπίτια είχαν πλέον πουληθεί, το 1963 ο τελευταίος Έλληνας Κυρ. Αρετός που είχε μείνει εκεί για 45 χρόνια διατηρώντας παντοπωλείο εγκατέλειψε το μικρό χωριουδάκι και η άλλοτε Ελληνική Σινέτα δεν υπήρχε πλέον, παρά ως ανάμνηση μιας μικρής ελληνικής παροικίας η οποία επί μισό αιώνα έπαλλε την καρδιά της στο εσωτερικό της Αιγύπτου γεμάτη ζωή και δραστηριότητα, διατηρώντας παράλληλα τα ελληνικά ήθη και έθιμα.

Πηγή : ¨Ταχυδρόμος¨, Αλεξάνδρεια 10/2/1963

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ