Η ΑΠΟΤΕΦΡΩΣΗ ΤΗΣ ΣΗΜΑΙΑΣ ΤΩΝ ΟΔΗΓΩΝ ΜΕΧΑΛΛΑΣ

Στον αδελφικό μου φίλο Πέτρο Σοφρά

Οδηγοί Μανσούρας 1954

Η σημαία για τους Αμερικανούς, μα και για όλους τους αυθεντικούς πατριώτες τους κόσμου, αποτελεί το απόλυτο εθνικό σύμβολο και η με οποιονδήποτε τρόπο καταστροφή της επισύρει βαριές ποινές.

Για δύο οργανώσεις όμως υπάρχει μια εξαίρεση όταν μία σημαία χρειάζεται να ¨αποσυρθεί¨ αφού πλέον δεν μπορεί να καθαριστεί ή να επισκευαστεί αρκετά καλά ώστε να ¨πνέει¨ με υπερηφάνεια. Οι οργανώσεις αυτές είναι οι Πρόσκοποι και οι Βετεράνοι των πολέμων, ενώ ο τρόπος ¨απόσυρσης¨ της σημαίας είναι η αποτέφρωση της.

Στο επίσημο Αμερικανικό Προσκοπικό Εγχειρίδιο και συγκεκριμένα στη σελίδα 76 αναφέρεται πως : ¨Μια σημαία που δεν επιδέχεται επιδιόρθωση μπορεί να καεί. Η σχετική τελετή οφείλει να διεξάγεται με αξιοπρέπεια και σεβασμό, ενώ η σημαία πρέπει να καεί ολοσχερώς ώστε να μείνουν μονάχα οι στάχτες της¨.

Γενικότερα η τελετή περιλαμβάνει αναλυτική αναφορά στην ιστορία της συγκεκριμένη σημαίας, δηλαδή αν αυτή ξεδιπλώθηκε σε πεδίο μάχης ή έπνεε σε κάποιο κυβερνητικό κτίριο ή αποτελούσε ένα οικογενειακό κειμήλιο για μεγάλο χρονικό διάστημα. Μπορούμε δηλαδή να πούμε πως πρόκειται για την ¨κηδεία¨ της σημαίας.

Ειδικότερα για τους Προσκόπους, όταν έρθει η ώρα της αποτέφρωσης της, θα πρέπει να πιάσουν τις γωνίες της και να την κρατήσουν με τέτοιο τρόπο ώστε το κέντρο της να τεθεί πάνω στη φωτιά ώστε να καεί πρώτο και κατόπιν διπλώνοντας τις γωνίες προς το κέντρο, η σημαία να καεί ολοσχερώς χωρίς να ακουμπήσει στο έδαφος.

Μια τέτοια τελετή έλαβε χώρα το Μάρτιο του 1961, όταν πλέον οι Αιγυπτιώτες Έλληνες έφευγαν κατά κύματα από τη Νειλοχώρα, στη Μεχάλλα Κεμπίρ, μια πολίχνη στο Δέλτα του Νείλου. Για την ιστορία, αξίζει λοιπόν να αναδημοσιεύσουμε το σχετικό ρεπορτάζ του Δημ. Χριστοφίδη για μια τελετή που σπάνια πλέον γίνεται από τους Έλληνες Πρόσκοπους στη μητέρα πατρίδα :

¨Ένα ιστορικό γεγονός για τα παροικιακά της Μεχάλλας Κεμπίρ ήτο και η επιβλητική και συγκινητική τελετή της αποτεφρώσεως της σημαίας των Ελληνίδων Οδηγών που άλλοτε έδρασαν εις την πόλιν μας.

Την όλην τελετήν ανέλαβε το Τοπικό Τμήμα Οδηγών Μανσούρας – πόλης γειτονικής –  το οποίον επί τούτο επεσκέφθη την πόλιν μας.

Με την έπαρσιν της Σημαίας ήρχισεν η όλη τελετή ως και με τον παγκόσμιον Οδηγικόν Ύμνον.

Μετά την υπόσχεσιν Μεγάλων Οδηγών Μανσούρας, ωμίλησεν η Αρχηγός κ. Ρ. Δασκαλοπούλου και η Οδηγός Α. Καλατζιάν απήγγειλε με επιτυχίαν προς τη Σημαίαν.

Με το πρόσταγμα υποστάλη η Σημαία και η Τ.Ε. Οδηγών Δνις Π. Γιανναρίδου ωμίλησε προς τους παρευρισκομένους και κυρίως εις τας παλαιάς Οδηγούς Μεχάλλας, αφού συνεχάρη ιδιαίτερα της Δα Μ. Βασιλικού, η οποία έχουσα πλήρη συναίσθηση της Οδηγικής της Υποσχέσεως εφρόντισε να διαφυλάξη τόσα χρόνια σαν ιερά κειμήλια κάθε τι Οδηγικό από την παλαιάν ομάδα και κυρίως τη Σημαίαν, αφού αι συνθήκαι ηνάγκασαν να διαλυθή το τμήμα Οδηγών.

Τέλος, ενώ δάκρυα και συγκίνησις κατείχε τους πάντας, έγινεν η αποτέφρωσις και η στάχτη ετοποθετήθη εις κατάλληλον κομψόν αγγείον, το οποίον παρεδόθη εις τον διευθυντήν της σχολής κ. Χ. Χριστόπουλον προς διαφύλαξιν της.

Ο κ. Χριστόπουλος συγκεκινημένος ηυχήθη όπως η ιδέα του Οδηγισμού επικρατεί πάντοτε παντού. Τέλος, όλες μαζί αι παλαιαί Οδηγοί Μεχάλλας με τας Οδηγούς Μανσούρας έψαλαν το θαυμάσιο τραγούδι του ¨Αποχαιρετισμού¨.

Με τέτοιαν συγκινητικήν εικόνα και μεγαλείον της Οδηγικής ιδεολογίας έκλεισε η ιστορική αυτή τελετή¨.

Ας σημειωθεί πως το Σώμα Ελληνίδων Οδηγών Μεχάλλας Κεμπίρ είχε ιδρυθεί το 1940, ενώ όπως ο Φοίνικας αναγεννάται από τις στάχτες του, η μετατροπή της σημαίας μέσω του πυρός σε στάχτη συμβολίζει την ελπίδα της αναγέννησης και άρα της ανασύστασης του Σώματος σε πιο πρόσφορες συνθήκες.

Πηγές : ¨Ταχυδρόμος¨, Αλεξάνδρεια 26/3/1961 – www.quora.com (9/11/2019) – Ν.Νικηταρίδης ¨Τα Ελληνικά Σωματεία στην Αίγυπτο¨, εκδ. Αγγελάκη, Αθήνα 2015

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ