ΑΔΕΛΦΟΙ ΚΛΩΝΑΡΙΔΗ

Μ΄ ΕΝΑ ΠΟΤΗΡΙ ΜΠΥΡΑΣ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

 

Ο Ερρίκος Κλωναρίδης, γιος του Κλωνάρη και της Ελισσάβετ, είχε γεννηθεί στην Κωνσταντινούπολη το 1860 και κατόπιν εγκαταστάθηκε στην Αλεξάνδρεια, όπου με τον αδελφό του Μιλτιάδη ανέπτυξαν σημαντικές επιχειρηματικές δραστηριότητες. Μεταξύ άλλων, ασχολήθηκαν και με την παραγωγή ζύθου, πριν ακόμη αποφασίσουν να επαναπατριστούν περί το 1900.

Στην Αθήνα πλέον και συγκεκριμένα στα Πατήσια δημιούργησαν το 1903 με κόστος 500.000 δρχ. το ¨Εργοστάσιο Ζυθοποιίας Μ.Ε. Κλωναρίδη¨, με Γερμανούς μηχανικούς και τεχνίτες, ανταγωνιζόμενοι την οικογένεια Καρόλου Φιξ, η οποία μετά από τρεις δεκαετίες τελικά επικράτησε, εξαγοράζοντας το εργοστάσιο τους. Αυτό καταλάμβανε ένα ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο, δίνοντας το όνομα του στην περιοχή, το οποίο διατηρείτε σήμερα στην ομώνυμη στάση των λεωφορείων.

Την ίδια εποχή λειτούργησε και το Παγοποιείο τους, η αυξανόμενη παραγωγή του οποίου επέτρεψε στα δύο αδέλφια να παρέχουν δωρεάν πάγο στο Βρεφοκομείο Αθηνών και το Δημοτικό Νοσοκομείο.

Το εργοστάσιο, που παρήγαγε 32.000 λίτρα μπύρας ημερησίως, διέθετε ζεστό νερό για να πλένονται φιάλες και βαρέλια, παγωμένο νερό για τις ατμομηχανές, ενώ στα 1905 πλάι του δημιουργήθηκε ένα πρωτοποριακό πάρκο-μπυραρία, με ορχήστρα και φωτισμό από 2.000 λαμπτήρες

Οι Κλωναρίδηδες κατείχαν και ιδιόκτητες αποθήκες σε Αθήνα και Πειραιά, καταστήματα που πουλούσαν τη μπύρα τους, ενώ προμήθευαν και τη Βασιλική Αυλή.

Παράλληλα, δίπλα στο εργοστάσιο, κι ανάμεσα στις επαύλεις και τα περιβόλια, την περίοδο 1901-1903 οικοδομήθηκε η περίφημη Βίλλα Κλωναρίδη, στην οποία γεννήθηκαν τα επτά παιδιά που απέκτησε ο Ερρίκος με την Ιουλία Ρουτζιέρο και συγκεκριμένα τον Ερρίκο, τον Ανδρέα, τον Κλέωνα, τον Βύρωνα, το Γεώργιο, την Ασπασία και τη Μέρσα.

Μετά την κατάρρευση και της Εταιρίας Φιξ το 1982, τα περιουσιακά της στοιχεία περιήλθαν στην Εθνική Τράπεζα, συμπεριλαμβανομένων των ερειπωμένων πλέον εργοστασίου και βίλλας Κλωναρίδη, τα οποία τελικά κατέληξαν το 1993 στην κατοχή του Δήμου Αθηναίων και έτσι το 2002 το εργοστάσιο κατεδαφίστηκε για να δημιουργηθεί χώρος πρασίνου, ενώ η βίλλα παραμένει έως σήμερα ένα κουφάρι αναμνήσεων από το ένδοξο παρελθόν της αιγυπτιώτικης αυτής οικογένειας.

 

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ